Na een lange terugreis, een lichte jetlag en een zware race is het tijd om terug te blikken. k hou toch gemengde gevoelens over aan mijn wedstrijd. Ik wou beter doen dan die 26ste plek van vorig jaar en slaagde hier niet in, ik moest tevreden zijn met de 28ste plaats. En ondanks dit is er ook geen reden om echt ontgoocheld te zijn. Ik heb in de wedstrijd keuzes moeten maken en beklaag ze me niet, ik kijk terug op een goede race waarin ik sterk voor de dag kwam.
Om kwart voor 9 vertrokken Marc en ik op weg naar de athlete lounge om de laatste wedstrijdprocedures te doorlopen. Het was zoals gevreesd niet echt warm en ik voltrok de laatste rituelen om mijn "koudeprobleem" enigzins te verhelpen. Onder mijn wedstrijdpakje nog twee extra lagen, een nike pro en skinfit truitje, de beentjes deskundig ingewreven met warming up-creme. En mijn speciale wapen tegen het 11° koude water, een neopreen badmuts van blueseventy die doorliep tot onder de kin zodat ook de oren enigzins mee konden profiteren. Verder had ik op mijn fiets armstukken bevestigt, al sloeg ik er tijdens de wedstrijd niet in om beide aan te krijgen op de fiets…
Ondertussen werd het na een korte opwarming tijd voor de line-up en mocht ik positie gaan kiezen op het strand voor de "beachrun". Alhoewel de linker zijde van het strand er heel aanlokkelijk uitzag, optisch gezien de kortste weg tot aan de eerste boei, en de meeste atleten ook daar gingen staan, koos ik voor de rechter zijde. Ik had gezien dat de russen met zen allen daar gingen staan, en gezien de kwaliteiten van de russische vrijeslag zwemmers (niet alleen popov…) leek het me een verstandige keus om dit groepje te vervoegen.
Ik nam een goede start en ging het water te lijf. De eerste slagen voelden behoorlijk fris en pakten toch wat op mijn ademhaling, maar gaandeweg wende het toch een beetje… Tot aan de eerste boei kon ik redelijk goed mijn slag houden, hier werd het wel drummen al kwam ik er zonder veel slaag rond. Ik zag de groep voor mij wel lichtjes uiteen vallen en vreesde al dat er een afscheiding kwam. Toch bleef ik mezelf opjutten om alles te blijven geven. Na de tweede kortere ronde kon ik de spurt richting wisselzone inzetten, en zag ik vlak voor mij Gregor Bucholz lopen. De uittredende wereldkampioen zat nog in mijn buurt en er leek nog geen man overboord. Vlak voor de wisselzone stond onze teamarts, Vincent Vanbelle, die me de tussenstand met de eerste zwemmer doorriep. "45seconden, komaan Simon!!"
Na een snelle wissel sprong ik op de fiets, direct de schoenen aan en alles geven. 500 meter verder stond mijn vader "20seconden op de staart van de kopgroep!!" Iets gelijkaardigs kreeg ik op de klim te horen van Kurt Lobbestael. Onze coaches stonden dus op post voor het doorgeven van de tijden. Al is het stemgeluid van onze junioren meisjes uiteraard ook niet ongehoord gebleven.
Ik voelde me heel goed op de fiets, wat een contrast met enkele weken terug in Brno! Maar blijkbaar gold dit niet voor iedereen in de groep. Slepers, genre Pereira, bemoeilijkten de verstandhouding in de groep en een niet-onoverbrugbare kloof met de kopgroep werd niet overbrugd. Ik heb mijn stem dan ook een aantal keer verhoffen, weliswaar niet in het portugees, al lijkt "F**king Perreira" me wel vrij universeel verstaanbaar…
Ik maakte de keuze om toch te blijven rijden en het tempo zo enigzins in de groep te houden, ik kreeg hiervoor wel steun van de italianen en de uittredend kampioen, zodat de achterstand gedurende de ganse race bleef schommelen tussen de 30 en 50seconden.
In de laatste ronde kregen we aan de voet van de klim, die we dan al 7 maal hadden moesten doen, toch aansluiting met de kop van de wedstrijd. De klim was behoorlijk stijl en nadien volgde enkel een langere rechte afdaling gevolgd door een smaller technisch stuk dat ons terug naar de wisselzone bracht. Hierin was het onmogelijk om nog op te schuiven naar voor en ik bereikte de wisselzone in de staart van het pak.
Daar kwam nog eens bij dat ik een super trage wissel deed, met mijn verkleumde handen en voeten kreeg ik de schoenen niet aan. Daardoor was ongeveer iedereen al weg toen ik aan de afsluitende 10km begon.
Een hele wedstrijd gereden om 40seconden te dichten, die je dan in de wisselzone direct weer afgeeft, zonde… Ik probeerde een ritme te vinden maar de eerste ronde ging echt moeizaam, het voelde alsof ik weinig gevoel en controle had in de benen, en ik raakte maar moeizaam dichter. De tweede ronde ging wel terug beter, ik passeerde een aantal atleten, maar moest dan in de derde ronde weer wat terrein prijsgeven.
Uiteindelijk werd ik dus 28ste, ik kan niet klagen gezien het verloop van de wedstrijd, maar meen nog altijd beter te kunnen.
