Gelukkig voor het Nederlandse Mixed Relay Team is er nog drie jaar tot de Olympische Spelen, want ook al worden door de NTB alle pijlen gericht op deze discipline, is er maar één conclusie mogelijk na het WK dat zojuist in Hamburg plaatsvond: het niveau is verre van goed genoeg om met de wereldtop mee te draaien. Een jonge formatie bestaande uit Robin Dreyling, Gjalt Panjer, Barbara de Koning en Ian Pennekamp werd zojuist twaalfde in de door Australië gewonnen wedstrijd. Toch waren er ook lichtpuntjes waarop – hopelijk – voortgebouwd kan worden.

Heat 1 – Robin Dreyling verliest vroeg terrein

In de eerste heat werd al snel een voor Nederland pijnlijke conclusie getrokken: de op papier sterkste atleet binnen dit internationale veld – Robin Dreyling – kon vandaag niet meekomen met het geweld vooraan. Brazilië kwam als eerste uit het water en daarna volgden landen als België, Spanje, Hongarije, Duitsland, Frankrijk, Nieuw-Zeeland en Amerika. Veel favorieten lagen daarmee bij elkaar in de buurt, terwijl Nederland als negentiende en toen al met 25 seconden achterstand, simpelweg teveel toegaf om een rol van betekenis te spelen.

Op de fiets was het de Belgische Jolien Vermeylen die – na haar individuele topprestatie van gisteren (4e) – nog even op avontuur ging, maar dat bleek kansloos tegen een jagende groep van elf landen. Daardoor ontstond een kopgroep met België, Amerika, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Australië, Canada, Hongarije, Brazilië, Mexico en Spanje. Dreyling voegde zich namens Nederland in een tweede groep, omringd door Japan, Zwitserland, Ierland, Tsjechië, Portugal, Italië en – iets verder nog naar achteren – Denemarken.

Die tweede groep deed op de fiets nog goede zaken, want het was knap dat ze hun achterstand van bijna een halve minuut op de fiets wisten te verkleinen tot nog maar twaalf seconden in T2. Tijdens het korte looponderdeel werd het veld echter opnieuw uit elkaar geslagen, voornamelijk dankzij het hoge looptempo van Frankrijk en België. Dat waren dan ook de eerste twee landen die hun tweede atleet wegtikten, op een paar seconden gevolgd door onder andere Duitsland, Groot-Brittannië, Mexico en Spanje. Dreyling verloor juist de aansluiting en tikte Gjalt Panjer in zestiende positie weg: de achterstand van Nederland was toen opgelopen tot 39 seconden.

Heat 2 – Gjalt Panjer vecht zich terug

Terwijl vooraan België, Amerika, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland bij elkaar kwamen – en Hongarije een paar kilometer later op de fiets ook aansloot – beleefde Gjalt Panjer een sterk zwemonderdeel; hij wist de achterstand voor Nederland te verkleinen tot 28 seconden en ook weer een paar posities te winnen. Op de fiets kon hij daardoor aansluiten in een grote achtervolgende groep en werd de achterstand zelfs verkleind tot minder dan vijftien seconden. Alsof dat al niet indrukwekkend genoeg was, wist de achtervolgende groep in de laatste fietskilometers zelfs weer aansluiting te vinden bij de kopgroep, waarmee alle kansen voor Nederland plots weer open lagen.

Tijdens de run nam de Portugese Vasco Vilaca de leiding, niet veel later overgenomen door de Duitse Lasse Nygaard Priester. De twee trokken opnieuw het veld op een hoop, maar ondertussen zette Panjer zijn tanden op elkaar met een indrukwekkende spurt. Ja, een paar mannen bleek sneller, maar Panjer tikte de derde Nederlandse atleet weg in elfde positie en had toen een achterstand van twintig seconden.

Heat 3 – Barbara de Koning raakt zicht op goede klassering kwijt

In de derde heat ontstond een grote groep van elf landen vooraan, maar lukte het Barbara de Koning niet om daar namens Nederland bij aan te sluiten. Sterker nog; al op de fiets verdubbelde de achterstand voor de Nederlandse atlete al snel en uiteindelijk liep die achterstand op tot 1:10 minuut in T2. Daarmee verdween een potentiële topklassering ook weer uit het oog.

Ondertussen ging Cassandre Beaugrand er namens Frankrijk vandoor tijdens de run en bleek niemand bij machte om de Olympisch Kampioene te volgen. Toen zij Dorian Coninx als vierde atleet wegtikte, was de voorsprong van Frankrijk opgelopen tot zeven seconden op Groot-Brittannië en daarna volgden direct Duitsland, Amerika, Zwitserland en Hongarije. De Koning keerde als dertiende terug, met een achterstand van bijna anderhalve minuut.

Heat 4 – Ian Pennekamp vecht knap in niemandsland

Coninx verloor zijn voorsprong voor Frankrijk al meteen in het water – zo gek was dat ook niet met dat handjevol seconden marge waarmee hij begon – en dus was er in deze vierde en beslissende heat weer een kopgroep van vijf landen. Pennekamp vocht in het water voor wat hij waard was en ook al verloor hij een paar seconden ten opzichte van de snelste mannen, wist hij wel Brazilië in te halen en op te schuiven naar een twaalfde plaats.

Vooraan ging de strijd in de slotfase tussen Duitsland, Zwitserland, Australië, Groot-Brittannië en Frankrijk, maar was het ook knap om te zien wat Pennekamp deed: hij kwam tussen de tweede en derde groep te rijden en moest dus alles op eigen kracht doen. Dat hij tijd verloor ten opzichte van de eerste groepen was niet meer dan logisch, maar dat hij niet werd teruggepakt door de derde groep, was een prestatie op zich. In T2 lag hij nog steeds twaalfde.

De run werd een spannende battle tussen Coninx en de Australiër Matthew Hauser – die gisteren nog de individuele race won. In wat leek op een sprint van bijna twee kilometer bleven de twee kemphanen zij aan zij lopen in de strijd om de wereldtitel. Dat Henry Graf namens Duitsland aansloot met nog een paar honderd meter te gaan, was daarom des te meer indrukwekkend, maar het was wel te laat. Hauser plaatste precies op dat moment een vernietigende versnelling, waarmee hij meteen ook de wedstrijd besliste.

Australië won de race in een tijd van 1:16:52. Frankrijk werd drie seconden later tweede en Duitsland op zeven seconden derde.

Pennekamp kwam namens Nederland als twaalfde over de finish. De achterstand bedroeg 2:24 minuut.