Rob Woestenborghs is met wat uitstel dan toch wereldkampioen 2008 duatlon geworden. Daarover kon je meer lezen in het artikel dat 3athlon.nl-collega Hans Cleemput publiceerde. Wat doet zoiets met een atleet die na een zwaar wedstrijdongeval aan herstel timmert en droomt van een comeback?
3athlon.nl: Rob, wereldkampioen met uitstel, wat doet dat met een mens?
Het voelt in ieder geval goed. Het heeft dan misschien lang geduurd, maar ik ben tevreden met het resultaat. Niet dat er nu meteen een blok van mijn schouders valt, maar ik kan het hele hoofdstuk nu toch wel afsluiten.
Je werkt intussen hard aan je revalidatie. Hoe verloopt die?
Eigenlijk ben ik tevreden. Ik heb tot nu toe aan twee recreatieve wedstrijden meegedaan en heb er eentje van gewonnen. (Woestenborghs won eind september de duatlon van Ronse, BV). Ik mag niet klagen, maar de weg is nog lang. Ik haal nog lang geen internationaal niveau.
Na je ongeval werd even voor meer dan alleen maar je carrière gevreesd. Je zweefde een tijdje tussen leven en dood. Is alles nu definitief achter de rug?
Nee. Mijn nier is ok, mijn lever ook, maar met mijn ribben en mijn long is dat toch anders. Ik heb dan wel geen pijn meer aan mijn ribben, maar die zijn nog verre van hersteld. Laat is het zo stellen: mijn ribben ogen wat ouder dan mijn leeftijd. Gelukkig draag ik meestal een t-shirt. (lacht)
Aan mijn long heb ik blijvende schade, al is het nu nog te vroeg voor een definitief oordeel. Ik heb na het ongeval inspanningsastma ontwikkeld en daar sukkel ik nu nog mee. Niemand kan vertellen of de longinhoud die ik nu haal definitief zo blijft of nog verbetert. Dat blijft afwachten.
Toen we elkaar de vorige keer spraken, had je het over een verhoogde kans op infecties door het verlies van je milt. Hoe zit het daar mee?
Ik ben niet vaker ziek, of zo. Ook op training heb ik er weinig last van. Het is wel zo dat ik veel feller reageer op vaccins. Ik moest onlangs een vaccin krijgen en was daar toch een dag of drie, vier echt slecht van.
Al bij al klinkt dat meer dan behoorlijk. Krijgen comebackplannen een vaste vorm?
Ik blijf er aan werken, maar er is nog niets concreet. Ik start morgen in de winterduatlon van Lembeek en wil deze winter nog aan diverse winterduatlons deelnemen. Dat is ook de afspraak met Bloso, dat ik deze winter keihard blijf trainen. Daarna zien we wel?
Over Bloso gesproken, hoe zit het met je topsportstatuut?
Na mijn ongeval heb ik veel steun van Bloso gekregen (Woestenborghs’ statuut als topsporter bleef voor het hersteljaar 2009 onveranderd behouden, BV). Maandag zitten we rond de tafel voor het statuut van volgend jaar, maar de signalen die ik tot nu toe heb ontvangen doen alvast het beste hopen.
Wij duimen alvast.
