Afgelopen weekend vond de derde editie van de RUN Forest RUN cross triathlon plaats rondom het Gasselterveld, in de buurt van Gieten. Een unieke race vindt deelnemer Bart Alberts: ,,Het is één van de langste cross triathlons van Nederland, zo niet dé langste. Hij bestaat namelijk uit 1500 meter zwemmen, 45 kilometer mountainbiken en negentien kilometer trailrunnen. Vooral dat laatste is uniek.” En dan hebben we het nog niet over de prachtige locatie van deze wedstrijd, de beelden doen meer dan woorden.
(tekst gaat verder onder foto)
Een blauw meer, wit zand en dichtbegroeid bos
Deze mooie locatie vraagt inderdaad om een triathlon: ,,Het is een grindafgraving met superblauw water en stranden eromheen met wit zand: het is een niet-Nederlands gezicht. Normaal kun je maar in een klein deel zwemmen, maar voor deze wedstrijd is met natuurorganisaties afgesproken dat het hele meer gebruikt mag worden. Dan zwem je dus één grote ronde van 1500 meter, kom je helemaal aan de andere kant en weer terug.” Ook op het fiets- en loopparcours kun je genieten van de natuur, zoals dat natuurlijk een beetje hoort bij een cross triathlon. ,,Het lopen is een afwisseling van dichtbegroeid bos, maar ook stukjes langs het water en over het strand. Eén keer zelfs een kleine doorgang door het water. Er zitten drie pittige klimmetjes in, op wat normaal eigenlijk een mountainbike parcours is. Dat zorgde voor de nodige moeilijke en steile meters. Alles natuurlijk onverhard.”
(tekst gaat verder onder foto)
Het lange cross-werk
Er zijn niet veel cross triathlons in Nederland waar deelnemers zo’n grote afstand onverhard kunnen lopen: ,,Daarom wilde ik hier graag deelnemen en kijken wat er op deze afstand mogelijk is. Eigenlijk ben ik de meeste cross triathlons in Nederland al wel afgegaan. Ik ben al in Vlaardingen geweest, Akersloot, Renkum, Tri-Ambla. De laatste was ook redelijk lang, maar dit was tot nu toe echt de langste uit mijn cross triathlon carrière.” Voor de langere afstanden in cross triathlon is het dan ook vaak nodig de grens over te steken. ,,Ik ga in september naar Luxembourg voor de Xterra om te kijken wat er internationaal mogelijk is. Vooral voor meer hoogteverschillen moet je natuurlijk naar het buitenland toe.”
Ook voor atleten die voorkeur hebben voor het kortere werk is het mogelijk deze cross triathlon te ervaren: ,,Het mountainbiken en trailrunnen is beide over drie rondes uitgezet. Er zijn drie verschillende wedstrijden: de L, de XL en de XXL. De L doet dan slechts één ronde van beide, de XL twee en de XXL dus drie.”
(tekst gaat verder onder foto)
Goede organisatie
Alberts is goed te spreken over de organisatie van deze wedstrijd: ,,Hier kon menig organisatie nog iets van leren. Er waren veel vrijwilligers en alles werd goed aangegeven. Het aantal deelnemers is beperkt, voor de XXL zijn dat er negentig. Zo is er genoeg ruimte op het parcours en wordt het niet overvol.”
Hoe het voor Alberts allemaal begon
Het cross-avontuur begon voor Alberts allemaal met zwemmen, maar toen hij ook ging hardlopen was de overstap naar triathlon snel gemaakt. Hij verkoos cross triathlon boven de weg: ,,Eigenlijk had ik een beetje een saai beeld bij fietsen op de weg, dus ik zocht naar iets met meer uitdaging. Toen ging ik dus mountainbiken. Eerst met een simpele mountainbike, maar toen ik er beter mee overweg kon heb ik een fatsoenlijke mountainbike aangeschaft.”
Toch omarmt de cross-atleet sinds dit seizoen het fietsen en lopen op de verharde weg ook: ,,Sinds dit seizoen kom ik uit in de Teamcompetities. Ik heb pas net mijn derde wedstrijd op de weg gehad. Dat vond ik ook leuk door het tactische spelletje; zeker met stayerwedstrijden. Daarnaast is het leuk dat de snelheid hoger ligt, maar het is wel zo dat je niet zo geconcentreerd op de fiets hoeft te zitten. Dat vind ik het mooie aan mountainbiken en zeker ook op de ronde van het Gassselterveld: daar zitten stukken bij waar je hard kan doorduwen, maar er zijn zeker ook stukken waar je technisch moet draaien en keren met de mountainbike. Als je dan geen goede bochten neemt, lig je er in de volgende bocht aan de zijkant uit.”
(tekst gaat verder onder foto)
Het wedstrijdverloop
Alberts finishte met een mooie derde plek. Of hij dit van tevoren had verwacht? ,,Ik hoopte tussen de vier uur en vierenhalf uur te finishen. Dat ik dan 3:41 uur over de wedstrijd zou doen en een derde plek zou halen, had ik bij lange na niet gedacht. Gedurende de wedstrijd kreeg ik het wel door. Na het zwemmen kwam ik als derde uit het water. Toen dacht ik met het mountainbiken nog wel ingehaald te worden, dat is nog mijn mindere onderdeel ten opzichte van het zwemmen en lopen. Eigenlijk kwam alleen Arie de Jong mij daar voorbij, één van de top mountainbikers in Nederland. Ik haalde op de fiets ook nog iemand in en zo lag ik alsnog derde na het fietsen. Toen zag ik op een gegeven moment met het lopen dat het gat op de vierde man groot genoeg was. Deze is een stukje verkeerd gelopen en daardoor had ik een ruimere marge op de volgende die vierde lag. Dit heb ik vast kunnen houden, al zakte het tempo steeds verder in. Drie of vier kilometer voor de finish begon ik na te denken over wat ik ging doen als ik gefinisht was: ‘lekker op de grond liggen, heerlijk’”, lacht Alberts. Met een tevreden gevoel kon hij dit uiteindelijk dan ook doen.
(tekst gaat verder onder foto)
De wedstrijd werd gewonnen door Arie de Jong in een tijd van 3:37:11, de tweede plaats daarachter ging naar Henk-Jan Dolsma (+0:48) en met Alberts was dus het podium compleet (+3:41). Bij de vrouwen won Silvia Brouwer in 4:11:14, tweede werd Renate Post (+5:42) en als derde kwam Joyce Mulder over de streep (+6:58).
