Ironman Barcelona werd de seizoensafsluiter waar Pleuni Hooijman op hoopte. Met haar vijfde plaats in het pro-veld heeft ze haar teleurstellende prestatie van Ironman Maatricht recht kunnen zetten. ,,Ik wilde het seizoen goed afsluiten en dat is gelukt”, vertelt ze opgelucht.
Waar Hooijman vooraf nog wat geheimzinnig deed over haar verwachtingen voor Ironman Barcelona, laat ze nu weten dat ze vooral graag een rol van betekenis wilde spelen in het pro-veld. ,,Ik wilde met het veld mee kunnen doen en er vooraan bij zitten. Ik wist dat er vier sterke dames zouden deelnemen, maar de andere namen kende ik niet zo goed. Ik wilde dus eigenlijk de eerste atlete na die top 4 zijn”, vertelt Hooijman die daar met haar vijfde plaats glansrijk in slaagde. ,,Qua finishtijd had ik eigenlijk 9.15 uur in mijn hoofd, dus wat dat betreft zit ik er ver boven (9:30:36, red.), maar dat heeft denk ik met de zware omstandigheden te maken.”
Daarbij doelt Hooijman op de woeste zee en het natte, gladde wegdek. ,,Ik had ’s ochtends nog helemaal niet naar de oceaan gekeken, omdat ik warm had gelopen in plaats van gezwommen. Pas toen de mannen in het water lagen, zag ik dat ze werden overspoeld door golven. Het was een soort golfslagbad en het draaide daarom iets meer om kracht en minder om souplesse en techniek”, vertelt Hooijman, voor wie het ruige water voordelig uitpakte. ,,Voor het eerst in mijn leven vond ik het zwemmen fantastisch. Als negende kwam ik het water uit en als je zo ver voorin het veld zit, krijg je een hele andere racebeleving. Normaal moet ik mensen gaan najagen, maar nu zat ik er direct goed bij. Dat is een heel lekker gevoel.”
(tekst gaat verder onder foto)
Tijdens het fietsen liet Hooijman zien over ontzettend goede benen te beschikken. Het fietsparcours bestond uit veel lussen en dat gaf Hooijman steeds weer de kans om haar achterstand op de rest van het veld te berekenen. ,,Ik wist precies hoeveel dames voor mij zaten en hoe ver. Ik had in de gaten dat ik harder ging dan de rest en iedere keer dat ik iemand inhaalde, zorgde dat voor een grote boost.” Vanwege slipgevaar was het op een bepaald gedeelte van het fietsparcours voor de atleten niet toegestaan om in de beugels te rijden. ,,Het regende veel, dus het parcours was glad. Ik heb veel mensen zien vallen en ben zelf ook een keer bijna onderuit geslipt. Toch was ik juist blij dat het weer zo slecht was, regen en kou vind ik geen probleem.”
Het gladde wegdek weerhield Hooijman er ook niet van om stevig door te trappen en als derde kwam ze uiteindelijk van de fiets af. ,,Ik weet dat ik niet de snelste loper ben, dus ik wist dat ik met fietsen het verschil moest maken. Op een gegeven moment werd ik ingehaald door een meisje dat zoveel sneller liep, dan is het belangrijk om op mijn eigen race te focussen”, legt Hooijman uit. ,,Tijdens het fietsen had ik al wat last van mijn maag, volgens mij door het klotsende water in de zee. Ik had veel lucht in mijn maag en moest tijdens het lopen ineens zo nodig naar de wc dat ik een stop moest maken. Ik wilde eigenlijk niet gaan, maar ik wilde ook niet dat het uit mijn witte pakje zou lopen, dus uiteindelijk ben ik toch op een Dixi gestapt. Dat luchtte op en ik zag daarna dat ik nog steeds 3.22 op de marathon kon lopen. Daar kreeg ik energie van. Ik zei tegen mezelf: ‘Het gaat goed komen, je zit midden in het veld van de pro’s, dit is waar je het voor doet’.”
(tekst gaat verder onder foto)
De hele wedstrijd zat Hooijman in een ‘blije flow’, zoals ze het zelf omschrijft. ,,Aan de start sta ik altijd met een raar zenuwgevoel en vraag ik me af waarom ik dit mezelf aandoe. Maar de reward na een goede race is groot. Vanaf het zwemmen zat ik al in een positieve vibe. Het lukte me de hele wedstrijd om op de positieve dingen te focussen en dat hielp enorm. Ik had gehoopt dat ik wat sneller zou zijn, maar ik zat niet ver naast mijn streeftijd en dit is wat erin zat. Ik ga blij de winter in, dit is een fijne afsluiter.”
