De Amerikaanse Chris Nikic – reeds deelnemer aan de Special Olympics, een sportevenement voor mensen met een verstandelijke beperking – droomt van zijn eerste hele triathlon. Nikic traint momenteel hard richting zijn grote doel, een extra groot doel voor iemand met het syndroom van Down. Hij hoopt de eerste atleet ooit te worden met downsyndroom die een Long Distance triathlon volbrengt.
,,Als je een kind hebt met ‘special needs’, kamp je vaak met de vraag of hij zich wel zal redden als je er niet langer als ouder voor hem kunt zijn”, vertelt Chris’ vader, Nik Nikic, in een interview met USA Today. ,,Je maakt je zorgen of hij voor zichzelf gaat kunnen zorgen, of hij het leven gewoon zal kunnen leven als jij er niet meer bent. Als hij een Ironman volbrengt, betekent dat voor ons meer dan slechts het behalen van de finishlijn. Het is alles onderweg daarnaartoe: het harde trainen, een groep mensen die hem support, dat alles zal mij verzekeren dat het goedkomt met hem. Hij laat zien dat hij alles kan als hij zijn zinnen erop zet.”
‘Ik hou van de aandacht, want ik hou van mensen’
De 20-jarige Chris geeft aan dat hij houdt van de aandacht die hij krijgt door zijn succes in wedstrijden. Niet omdat het gevoel van adoratie fijn is, maar vooral omdat hij het ziet als een kans om contact te leggen met andere mensen. Iets wat niet altijd als vanzelf gaat in een wereld waarin sociale isolatie op de loer ligt omdat mensen niet altijd weten hoe ze met hem om moeten gaan. ,,Ik hou van de aandacht, want ik hou van mensen”, vertelt Chris. ,,Hierdoor kan ik net als de rest zijn.”
Tegenslagen
Chris heeft al veel tegenslagen in zijn leven gehad. Zo onderging hij een openhartoperatie toen hij slechts vijf maanden oud was en liep hij rond zijn derde levensjaar met een looprek. Toch ziet hij dat niet als zijn grootste tegenslagen. Het gevoel van minder waard zijn en ‘stom’ genoemd worden heeft hem het meest geraakt. ,,Dat ik downsyndroom heb, betekent dat ik harder moet werken dan andere mensen. Ik heb geleerd harder te werken voor dingen en dat helpt mij om een Ironman aan te gaan.”
Aangepast trainen
Na zes dagen per week dagelijks vier uur getraind te hebben, was Chris in mei klaar voor zijn eerste halve triathlon in Panama City. Helaas werd deze wedstrijd uitgesteld door het coronavirus. Chris traint nu richting de Panama City Ironman in November. Net als iedereen heeft hij ook te maken met aangepaste trainingen door de semi-lockdown waarin ook de staat Florida in Amerika verkeert. Gelukkig kan hij nog wel buiten zwemmen in een meertje.
Isolatie: ‘Ik hoop dat het ons inzicht geeft in hoe pijnlijk sociale isolatie kan zijn’
De sociale isolatie waarin veel Amerikanen zich nu bevinden, is een situatie waarmee mensen met een verstandelijke beperking maar al te bekend zijn, legt voorzitter van de Special Olympics, Timothy Shriver, uit: ,,Onze atleten vechten al meer dan een eeuw tegen zulke afzondering. Sommige van onze atleten leven nog steeds in isolatie. Misschien zorgen deze omstandigheden ervoor dat er wat meer solidariteit ontstaat en dat we, al is het voor even, ons kunnen realiseren hoe iemand anders al langer worstelt met isolatie zoals wij dat nu doen. Ik hoop dat het ons inzicht geeft in hoe pijnlijk sociale isolatie kan zijn.”
‘We hebben mensen nodig die de stereotypes uit ons hoofd schudden’
Chris’ zijn Ironman avontuur kan veel teweeg brengen, gelooft Shriver. ,,Als Chris aan de startlijn verschijnt en daarmee op een bepaalde manier tegen de wereld zegt ‘ik durf te wedden dat je dit niet zag aankomen, ik durf te wedden dat je dit niet van mij had verwacht toen je met medelijden en lage verwachtingen naar mij keek door hoe ik er uit zie’, geeft dat een signaal af. We hebben mensen nodig die de stereotypes uit ons schudden.”
