Daar stond ze dan. Op het hoogste treetje van het podium bij de na twee jaar teruggekeerde Triathlon Stein. Claudia Striekwold (31) steekt op dit moment in een uitstekende vorm. De Eindhovense finishte na 3:10:51 en had daarmee een groot gat op haar directe concurrenten. ,,Tijdens het lopen ben ik niet helemaal volle bak gegaan. Ik kon redelijk gedoseerd lopen, want ik zag dat het gat steeds groter werd.”
Dat gat op de nummer twee bedroeg uiteindelijk meer dan zeven minuten. Ondertussen genoot Striekwold van de wedstrijd. Van de naar eigen zeggen goede organisatie. Van het leuke parcours en de mensen langs de kant. Er werd 1 kilometer gezwommen, 60 kilometer gefietst en 11 kilometer hardgelopen. ,,Toch was ik wel redelijk naar de klote”, sprak Striekwold een dag na de race. ,,Verrot geslapen. Ach, het hoort er allemaal een beetje bij.”
(tekst gaat onder foto verder)
Toen Striekwold hoorde dat Triathlon Stein terugkeerde op de kalender, schreef ze zich overigens niet meteen in. ,,Ik was behoorlijk laat, omdat ik eerst bezig was om me te kwalificeren voor de Ironman op Hawaii. In mei heb ik daarom meegedaan aan Ironman Australië. Daar hoopte ik me te plaatsen voor Kona.”
Dat liep even anders, want Striekwold finishte niet na de door haar gehoopte 10:15 uur, maar deed er 10:41:29 over. Een persoonlijk record, voldoende voor een vierde plaats, maar dus net niet genoeg voor kwalificatie. ,,Daar heb ik veel met het fietsen moeten inleveren. Er zaten ontzettend veel hoogtemeters in het parcours en ik ben niet echt een klimmer. Natuurlijk ben ik teleurgesteld over het feit dat ik me toen niet heb gekwalificeerd, maar over de race was ik eigenlijk wel tevreden. Daar was het echt ‘stick to the plan’, ik reed de wattages die ik moest rijden, alleen het was gewoon niet genoeg.”
‘Ik klap er vol in’
Maar terug naar het ‘nu’. De plannen van Striekhold werden dus enigszins gewijzigd, het doel bleef hetzelfde: plaatsen voor Hawaii. Dat moet nu op 5 augustus gebeuren tijdens Ironman Maastricht. ,,Stein is in dat opzicht een mooie trainingsprikkel. Op dit moment zit ik in een mooi trainingsblok, maak ik trainingsweken van tegen de 25 uur, dus een wedstrijd als Stein voelt dan niet als een piekmoment. Aan de andere kant kan ik wedstrijden ook niet half doen. Ik klap er vol in en heb altijd het gevoel dat ik wil ‘rammen’.”
(tekst gaat onder foto verder)
Dat ging dus alleraardigst in Stein, want Striekwold zwom 21:18, fietste 1:54:07 en liep 50:26. ,,Al had ik het fietsen eigenlijk harder willen doen. Nu reed ik 34 kilometer per uur gemiddeld, terwijl ik hoopte op 35 of zelfs 36 per uur. Fietsen is van nature mijn sterkste onderdeel, maar het lopen gaat tegenwoordig ook erg goed.”
Het is indrukwekkend om te horen. Striekwold doet dus Long Distance races, wint Stein, start regelmatig tijdens 1eDivisie wedstrijden maar doet pas sinds vier jaar aan triathlon. ,,Daarvoor reed ik paard en was ik veel meer van het feesten. Een vriend van me heeft me overgehaald om dit eens te proberen en toen was ik verkocht. En weet je wat mijn probleem nu is? Nu vind ik álle races leuk. Triathlons, duathlons, crossjes. Dit jaar heb ik geleerd om daarin een beetje te doseren. Om me niet meer overal voor in te schrijven. Maar voor mij geldt wel dat een wedstrijd altijd de kers op de taart is.”
En dan 2015. Een zijstapje. Toen hoorde Striekwold plots dat ze huidkanker had. Vlak voor haar eerste Ironman vond ze een melanoom op haar kuit. Het gezwel en omliggende huid werden weggesneden en gelukkig heeft ze er nu geen last meer van. ,,Zelf ben ik er heel nuchter onder. Ik wil er ook helemaal geen ding van maken. Of een zielig verhaal, dat wil ik ook helemaal niet.” Het is duidelijk dat het onderwerp voor Striekwold afgesloten is. Ze praat er liever niet over. ,,Voor mij was het gewoon een moedervlek die er af moest. Zo belangrijk is het nu niet.”
Kwalificatie zeker mogelijk
Maar wel belangrijk wordt dus die kwalificatie voor Hawaii. ,,Ik heb de startlijst in Maastricht gezien. Erg sterk, dus het zal wel lastig worden. Gelukkig zijn er nog een heleboel puntjes waar ik de komende week op kan verbeteren. Als ik uiteindelijk maar tevreden ben met mijn eigen race, dan is het oké als dat niet voldoende is voor kwalificatie. Jammer, maar helaas. Dan kan ik me er prima bij neerleggen.”
Natuurlijk kan het kwartje ook de goede kant op vallen. ,,Ik denk dat als ik rond de 10:15 kan finishen, kwalificatie zeker mogelijk is. Rond die tijd zal het er om gaan spannen.”
