,,Wij doen het eigenlijk al jaren. Wát een leuk artikel, ik herkende ons er enorm in.” Claudia Suurmond praat over het artikel over Toine de Groot dat we onlangs plaatsten. De triatleet was op vakantie in Amerika en besloot daar nog mee te doen aan een race. ,,Mijn man racet ook overal ter wereld”, gaat Suurmond verder. ,,En ik ga nu heel vaak mee.”
Suurmond neemt ons een paar jaar terug in de tijd: ergens rond 2007. Haar man, Marcel, zat volgens Claudia eerst alleen maar op de bank. ,,Hij was dik, deed niks en was altijd moe. Een paar buurmannen hadden tijdens een barbeque het idee opgevat om een marathon te lopen. De volgende ochtend renden ze door de straat, maar staken wij gekscherend onze middelvinger op. Marcel moest er niks van hebben. Op een gegeven moment zag je die mannen afvallen, stoppen met roken en gezonder worden. En vervolgens wilden ze een triathlon doen.”
(tekst gaat verder onder foto)
Dat was het punt dat ook Marcel veranderde. ,,Als kind zwom hij al en fietsen vond hij ook leuk. Dus die trainingen ging hij meedoen. Het lopen liet hij nog voor wat het was. Daar vond hij zichzelf te dik voor. Maar, toen hij eenmaal onder de 100 kilo woog, werd ook het lopen opgepakt.”
Een totale omslag werd gemaakt, inmiddels doet Marcel regelmatig (Long Distance) triathlons in Nederland én het buitenland. ,,In het begin vond ik het helemaal niet zo leuk”, legt zijn vrouw uit. ,,Ik dacht: ‘ga toch lekker voetballen’. Zo’n triathlon duurt hartstikke lang en je hebt ook nog eens allemaal dure spullen nodig. Ik zei heel vaak dat ik niet zou komen kijken bij zijn wedstrijden, maar puntje bij paaltje stond ik er dan toch altijd.”
Suurmond begon het echt leuk te vinden toen haar man meedeed in Lake Placid. Naast de geweldige race om te zien, had Suurmond er familie wonen en werd de wedstrijd gecombineerd met een vakantie in Amerika. ,,Echt een ‘once in a lifetime’ reis. Ik zal het nooit vergeten, ook de mensen langs de kant niet. Zo enthousiast, met vlaggen en soms helemaal verkleed.”
(tekst gaat onder foto verder)
Inmiddels heeft Marcel al zo’n 20 Long Distances gedaan en niet onverdienstelijk ook. Zijn persoonlijk record staat op 9:14 uur. ,,Het leuke is ook dat mijn zoon (16 jaar, red.) de smaak te pakken krijgt”, vertelt Claudia. ,,Eerst vond hij het niet leuk, al dat lange wachten. Maar nu is hij gestopt met voetballen en ook begonnen met triathlon. Alles bij elkaar heeft dit niet alleen ons leven veranderd, maar vooral ook verrijkt.”
Die verrijking zit hem in de mooie plaatsen waar ze gezamenlijk komen – Hawaii bijvoorbeeld – maar zeker ook in de mensen die ze leren kennen en de vrienden die ze maken. ,,Het is heel erg ‘ons kent ons’ en we komen vaak de leukste mensen tegen. Heel bijzonder aan de triathlonwereld is ook het feit dat de pro’s je gaan herkennen. Ze maken altijd tijd om even met je op de foto te gaan of een praatje te maken. We nemen regelmatig cadeautjes voor ze mee en zij kennen ons nu ook echt. Hartstikke leuk. Ze zeggen wel eens dat een goede buur beter is dan een verre vriend. Nou, geef mij m’n verre vrienden maar.”
En Claudia zelf dan? Heeft zij niet de drang om zelf een keer aan de start te staan? ,,Nee, mij lukt dat niet. Ik ben echt A-sportief. Laat mij maar de ondersteunende factor zijn. Dat vind ik helemaal prima.”
