Aangezien sommige sporten niet als LGBTQ-vriendelijk(lesbisch, ‘gay’, biseksueel, transgender, queer of ‘questioning’, red) worden beschouwd, vroeg Wattie Ink zich af hoe dat zit met triathlon. Ze vroegen de Canadese proftriatleet Cody Beals het spreekwoordelijke hemd van het lijf, beginnend met de directe vraag: is de triathlonwereld verwelkomend naar LGBTQ mensen?
“Ik denk het, maar ik kan alleen spreken uit mijn eigen ervaring als homo cis (iemand die zich identificeert met het geslacht waarmee hij of zij is geboren, red.) en witte man. Ik als pro triatleet die toevallig homo is, heb het nooit als een probleem ervaren”, vertelt hij aan Wattie Ink. “Ik hou ervan hoe triathlon onze achtergrond, geloof, identiteit en ideologie juist overstijgt. Andere triatleten geven meer om hoe fit ik ben, wat voor spullen ik gebruik of wat voor prestaties ik lever dan wie ik kus wanneer ik over de finish kom.”
‘We klappen net zo hard’
Beals gelooft dat triathlon juist onze ‘verschillen viert’. “We klappen net zo hard voor de winnaar als voor de laatste finisher. Ik denk dat onze gedeelde ervaringen een sterke gemeenschap creëren, die zelfs veel verder reikt dan alleen de races.” En juist dat veroorzaakt waarschijnlijk mede die kippenvel momenten die we allemaal voelen bij de finish van een grote race.
‘Training als middel om mijn angst en frustratie kwijt te raken’
Al kwam Beals zonder al te veel moeilijkheden uit de kast, vergeleken met dat waar sommige mensen doorheen gaan, toch vormde deze periode hem in zijn leven als het op triathlon aankomt. “Het was een uitdagend proces om uiteindelijk zelf mijn geaardheid volledig te accepteren”, vertelt hij. “Als jongvolwassene gebruikte ik training als een middel om mijn gevoel van angst, frustratie en isolatie kwijt te raken. Ik was bang dat ik de controle kwijt zou raken zodra deze reden om mezelf tot het uiterste te pushen er niet meer zou zijn. Maar het uit de kast komen, eerst richting mezelf en daarna richting anderen, had een positieve invloed op mijn mentale gezondheid. Langzaamaan vielen alle puzzelstukjes op hun plek, en dat zag je ook terug in mijn triathlonprestaties.”
‘Dit onderwerp test nog steeds mijn comfortzone’
Al praat Beals nu openhartig over zijn ‘coming out’, was dat wel eens anders. Hij vermeed het onderwerp vaak, met name omdat hij het los vond staan van zijn carrière als triatleet. “Ik wilde er geen nadruk op leggen”, legt hij uit. “Dit onderwerp test nog steeds mijn comfort zone”, schreef hij zelfs op Instagram bij de aankondiging van dit persoonlijke interview.
‘Sportgemeenschappen kunnen een intimiderende plek zijn’
Dat Beals er nu wél over praat, heeft met name te maken met een paar dankbare berichten die hij ontving. Zo werd hij overladen met reacties na het plaatsen van een foto van hem samen met zijn partner bij de finish van een wedstrijd. “De meest bijzondere berichten kwamen van ouders van LGBTQ jongeren. Ik kwam er achter dat ik als pro triatleet mensen kan helpen om zich meer welkom te voelen”, zegt Beals. “Sportgemeenschappen kunnen nog steeds een intimiderende plek zijn voor veel ‘queer’ mensen. Als een beetje openheid vanuit mijn kant ervoor kan zorgen dat de sport de volgende LGBTQ-atleet beter verwelkomt, dan doe ik dat graag.”
Hoe kunnen we het beter doen binnen onze sport?
Om nog meer inclusiviteit in triathlon te realiseren, raadt Beals mensen aan om niet zomaar uit te gaan van iemands geaardheid of geslacht en het hen eerst te vragen. Ook vraagt hij mensen om discriminerende opmerkingen niet te accepteren en er wat van te zeggen.
