De Zwitserse Daniela Ryf heeft zaterdagochtend haar wereldtitel Ironman 70.3 geprolongeerd. In Zuid-Afrika toonde ze zich duidelijk de sterkste en kwam ze na 4:01:12 over de finish. De Britse Lucy Charles werd tweede in een tijd van 4:04:48 terwijl de Duitse Anne Haug het brons pakte in een tijd van 4:07:21.
Terwijl de meeste ogen natuurlijk waren gericht op titelverdedigster Ryf, was het Charles die al meteen tijdens het zwemmen een behoorlijk gat sloeg. Niet geheel onverwachts, want Charles staat bekend om haar goede zwemonderdeel. Vooraf liet ze echter wel optekenen dat ze niet had gerekend op dergelijk grote verschillen. ,,De concurrentie is zo sterk en de afstanden zijn niet zo groot. Dan is het lastig om een groot gat te slaan. Het wordt een hele spannende race.”
(tekst gaat onder foto verder)
Maar een gat sloeg ze dus wél tijdens het zwemmen. Charles, die eerder dit jaar ook al The Championship won, binnen Challenge Family gezien als het WK Middle Distance, kwam uiteindelijk na precies 23 minuten terug op het droge. Iets meer dan een minuut daarachter kwam haar landgenote Fenella Langridge als tweede uit het water. Op 1:24 minuut volgde een zevental dames inclusief Ryf en Haug.
Terwijl Charles sterk aan het fietsonderdeel begon, ze reed staand de eerste heuvels op en ging volle bak naar beneden, kwam ook Ryf lekker op gang. De Zwitserse reed al snel weg uit het achtervolgende groepje en haalde na de eerste fietskilometers Langridge terug. Toen had Ryf overigens al wel een eerste tegenslag te verwerken: de rits van haar pakje brak open waardoor de bovenkant ervan alle kanten op wapperde. Ze probeerde het pak af en toe nog bij elkaar te houden omwille van de aerodynamica, maar die opgave leek kansloos. Overigens betekende dat niet dat ze minder hard reed, want na vijftien kilometer had ze haar achterstand op Charles al verkleind tot 34 seconden. Daarachter volgde een groep van zeven dames, met Haug daarbij, maar het verschil met deze achtervolgers bedroeg al meer dan 2:30 minuut.
(tekst gaat onder foto verder)
Na 28 kilometer had Ryf haar achterstand volledig weggewerkt en passeerde ze Charles. Zonder enige uiterlijke kenmerken van vermoeidheid toonde ze daarmee haar ambitie: haar titel verdedigen en opnieuw wereldkampioen worden. Toch zaten de twee na 45 kilometer fietsen nog steeds bij elkaar en zette Charles alles op alles om bij Ryf in de buurt te blijven. Ondertussen had de achtervolgende groep een achterstand van bijna vijf minuten en leek de strijd echt tussen de Zwitserse en Britse te gaan.
Uiteindelijk bleven Ryf en Charles samen op de fiets, een gat werd niet meer geslagen, en zaten de 90 kilometers er na 2:42:12 op. Ryf wisselde wat sneller en pakte bij de uitgang van de wisselzone meteen een gaatje van circa tien seconden. Wel was meteen te zien dat Ryf nog meer dan tijdens het fietsen hinder ondervond van haar pakje dat niet meer sloot. Ze probeerde het opnieuw een paar keer bij elkaar te trekken, maar dat lukte vanzelfsprekend niet.
(tekst gaat onder foto verder)
Terwijl Charles de eerste 2.5 kilometer nog enigszins kon aanhaken, haar achterstand bleef toen constant schommelen tussen de tien en vijftien seconden, veranderde dat in de kilometers die daarop volgde. Ryf’s tempo lag echt te hoog voor de Britse om bij te blijven en na tien kilometer was er een gat ontstaan van bijna anderhalve minuut. Haug volgde op bijna 7 minuten achterstand als derde, maar liep wel behoorlijk snel in op Charles.
(tekst gaat onder foto verder)
Uiteindelijk liep Ryf de laatste tien kilometers onbedreigd naar haar wereldtitel, terwijl haar voorsprong alsmaar groter werd. De Zwitserse kwam over de streep na 4:01:12. Charles bleef Haug uiteindelijk nog ruim voor en pakte het zilver in een tijd van 4:04:48. Haug finishte als derde in een tijd van 4:07:21.
Ryf was zeer tevreden over de race. ,,Het was een uitdagende dag vandaag. Ik had niet verwacht dat ik meer dan een minuut zou verliezen tijdens het zwemmen en dan brak mijn rits ook nog eens tijdens het fietsen. Maar ik presteer altijd goed als ik word uitgedaagd. Het was echt heel zwaar, mijn benen deden zeer maar ik kon geweldig doortrekken. Een prachtige race, geweldig publiek langs de kant: ik had het idee dat ik vloog. Een zware, maar fantastische dag.”
