Voor de start nog een paar foto’s (terwijl we er nog fris uitzien) en weg zijn we. Zoals alle jaren vat ik met mijn broer Michel steeds de eerste loop iets rustiger aan. De meesten van de club vonden dit tempo (12km/hr) ook lekker en daarom vind je op de uitslag 7 van de 8 BST atleten met een looptijd van 1.14.
Na het lopen, en een rustige wissel waren we klaar voor de 105 MTB. Al vrij vlug zou blijken dat ik mijn persoonlijk record (9.25’ ,2004) niet zou verbeteren, sommige stukken van het parcours waren echt omgetoverd in zware modderstroken en soms héél diepe plassen.
Ja dat het dit jaar een wedstrijd in de wedstrijd zou worden was logisch, mijn broer was me in 2005 (na eerst 3 overwinningen op hem) met meer dan 11 minuten voor geweest.
Bij het fietsen heb ikzelf, buiten af en toe een opkomende kramp, en wat chain suck, niet veel problemen gehad. Maar bij Michel drongen de krampen iets feller door en na de vierde ronde kwam hij met 3 minuten achterstand de wisselzone in.
De rest van de club was ook aan zijn vierde fietsronde begonnen dus dat zag er goed uit!
De tweede run is voor mij altijd een beetje eigenaardig geweest. Ik vertrek tegen zo’n 6 minuten per kilometer, doe daar na zo’n 3 kilometer verder 30 seconden af en rond het bord van de 10km krijg ik steeds een dipje. Ik eet wat chocolade, drink ’n Red Bull, daarna wat water en even later zit ik in mijn definitief tempo. Mijn vaste begeleider (jubilaris, 5 jaar dienst) Erwin, nam af en toe telefonisch contact op met de begeleiders van onze andere atleten en zo waren we tijdens onze bijna 3 uur durende tocht, steeds van alles op de hoogte.
Na 9.50.33 loop ik de sporthal binnen. Bij ons in de club een begrip. “De rode loper van Kasterlee” Mijn broer 10.07.39, Stefan 10.28.25, Nico 10.59.32, Koen 11.32.32, Ivan 11.55.57 en Ullrich 12.18.55.
Enkel Guy zou de streep niet halen, hij was redelijk ernstig ten val gekomen bij het fietsen en moest vrij vroeg tijdens de tweede run de wedstrijd staken.
Ook Koen en Ivan hadden beide met materiaalpech af te rekenen gehad, waardoor ze op een bepaald moment sterk achteruit zijn geslagen, maar toch zijn blijven doorgaan, sterk!
Als slot nog enkele woordjes van dank aan de organisatie, supporters en begeleiders. Speciaal voor de bemanning in onze eigen wisselzone. Waar ze er elk jaar in slagen om in 5 minuten; onze fietsen proper te krijgen, onze brillen af te wassen, onze drinkbussen op te vullen, onze zakken vol eten te proppen en ons dan nog proberen wijs te maken dat we er bijna zijn…
Prachtig!!!
In ieder geval, tot volgend jaar, tot de 6de…
