Dat Nederland dit jaar goed op de kaart wordt gezet, dat is al eigenlijk geen verrassing meer. Ook vandaag was dat het geval, met verschillende prachtige prestaties tijdens het WK Long Distance. Uiteraard spreken de prestaties van Wereldkampioene Sarissa de Vries en Evert Scheltinga (vierde) – die allebei het Nederlands record verpulverden – tot de meeste verbeelding.
Sarissa de Vries sleepte vanmiddag dus de winst van het WK Long Distance binnen tijdens Challenge Almere-Amsterdam. Ze bleef onder andere de Franse Manon Genet en de Deense Michelle Vesterby voor, die respectievelijk het zilver en brons binnensleepten. We spraken De Vries na de finish uitgebreid over deze grandioze prestatie. Niet alleen pakte De Vries de WK-titel, maar ook de Nederlandse titel. Naast haar legde Janien Lubben (overall veertiende) beslag op het NK-zilver. Er zijn geen andere Nederlandse pro dames gefinisht.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Net als De Vries beleefde Scheltinga dus ook een grandioze dag: de atleet liep vanmiddag het 22 jaar oude record van Jan van der Marel (7:57:46 uur) uit de boeken tijdens het WK Long Distance. Scheltinga stopte de klok op 7:49:32 uur. Daarmee pakte hij de vierde plaats op het WK én won hij het Nederlands Kampioenschap Long Distance. Milan Brons pakte tijdens zijn debuut Nederlands zilver en een negende plaats op het WK. Hij finishte in een eveneens razendsnelle tijd van 8:00:49 uur, waarmee hij meteen Chris Brands onttroonde als Almeerder met de snelste tijd ooit.. Ook Scheltinga stond na de finish voor onze camera.
Bij de mannen werd de race gewonnen door de Deense Kristian Hogenhaug die ongekend snel was. Na 7:37:46 uur kwam de nieuwe Wereldkampioen over de streep. Tijdens het lopen liet hij de Zweedse Jesper Svensson achter zich, die het zilver pakte (+1:40). De Braziliaanse Reinaldo Colucci maakte het podium compleet (+7:30).
De Vries op weg naar het goud dankzij recordrace
De Deense Camilla Pedersen gaf gas tijdens het zwemonderdeel, maar Sarissa de Vries wist haar goed te volgen. Net zoals in de mannenwedstrijd – waar de leiders ook stuivertje wisselden na ongeveer 2 kilometer – draaiden de rollen om in de tweede zwemronde, waardoor De Vries dus op kop kwam te liggen. Samen zwommen ze hard weg bij de achtervolgers. Na 53:32 minuut klommen ze nagenoeg gelijktijdig aan wal. De derde vrouw – de Italiaanse Elisabetta Curridori – zat daar bijna drie minuten achter. Na haar volgden al snel meerdere grote namen, zoals Vesterby, Ilona Eversdijk, Genet en de Australische Sarah Crowley.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Op de fiets bleven De Vries en Pedersen korte tijd samen optrekken, maar op een gegeven moment liet De Vries toch blijken sterkere benen te hebben. De atlete liet Pedersen achter en na zo’n 45 kilometer had ze al een voorsprong van ongeveer één minuut. Daarachter begonnen Vesterby en Genet echter een bedreiging te vormen. Net op het punt dat de atleten met een forse tegenwind te maken kregen, moest De Vries het in haar eentje opnemen tegen twee dames die de achtervolging op haar in hadden gezet.
De Vries verloor daar dan ook wat tijd, maar haar positie hield ze vast. Met een buffer van 1:18 minuut op Vesterby en Genet ging De Vries na 90 kilometer de tweede en laatste ronde in. Op de vierde plaats en op zes minuten afstand tot De Vries lag Crowley, die vorige week nog deelnam aan het EK tijdens Challenge Roth.
In de tweede helft zakte Crowley terug in de ranking. Na 130 kilometer lag ze op een vijfde plaats, met een gat van ruim tien minuten tot De Vries. De Vries leek nergens last van te hebben. Haar voorsprong op Vesterby en Genet liep weer op naar twee minuten.
Met een tijd van 4:32:41 uur wist De Vries de snelste fietstijd te noteren, in eerste instantie goed voor een nieuw Almeers fietsparcoursrecord, ware het niet dat Vesterby er daarna overheen ging met een tijd van 4:30:56 uur. De Deense lag in T2 slechts een minuut achter op De Vries en daarmee barstte de strijd tussen deze twee kanshebbers voor de winst pas écht los op de marathon.
Aanvankelijk bleef de afstand tussen De Vries en Versterby nagenoeg gelijk, maar na tien kilometer genoot De Vries een voorsprong van twee minuten. Terwijl Vesterby het zwaar begon te krijgen, zette Genet van achter sterk op. Met ongeveer een halve marathon achter de rug lag de Franse ongeveer drie minuten achter De Vries en daarmee op een tweede plaats. In de laatste kilometers van de marathon begon De Vries zo erg af te zien dat ze zelfs nog moest overgeven. Toch wist ze naar het goud toe te lopen en de WK-titel veilig te stellen. Ze bleef Genet, die tweede werd, nog 2:20 minuut voor. Vesterby legde beslag op het brons (+6:49).
Tekst gaat verder onder afbeelding
Scheltinga pakt vierde plaats op het WK, NK-titel en Nederlands record
Met zeven snelle zwemmers aan de leiding werden er rappe tijden geklokt in het water en ontstonden er na dit eerste onderdeel dan ook al grote gaten. Het was aanvankelijk de Spaanse Pablo Dapena Gonzalez die aan de leiding ging, maar ongeveer halverwege het zwemonderdeel nam Jesper Svensson de koppositie van hem over. Het werd dan ook de Zweed die na een zwemonderdeel van 47:08 minuten als eerste zijn badmuts af mocht zetten. De rest van de atleten volgden in zijn voeten: de Franse Antony Costes, Dapena Gonzalez, de Engelse Kieran Lindars, de Franse Sam Laidlow, de Zweedse Alexander Berggren en de Engelse David McNamee. Scheltinga, die rond een negende plaats aan wal klom, klokte met 49:36 minuut de snelste Nederlandse zwemtijd, maar Niek Heldoorn en Brons liepen hem in de wissel direct op de hielen.
Op de fiets werd er veel gewisseld in posities. Terwijl Scheltinga in eerste instantie in een groepje bij Heldoorn en Brons aansloot, ontsnapte hij na een aantal kilometer om vervolgens het grootste deel van de eerste fietsronde alleen te rijden. Na zo’n 70 kilometer zakte hij terug naar het groepje van Heldoorn en Brons, om daar tot vlak voor de wissel bij te blijven. Er werd hard gereden en dat bleek wel aan de atleten die er in de tweede helft van het fietsen afwaaiden. Na 90 kilometer moest Heldoorn het groepje laten gaan. Met nog zo’n twintig kilometer te gaan tot de wissel zakte ook Brons naar achter.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Voorin het veld legden Svensson, Hogenhaug en Costes er tijdens het fietsen een flink tempo op. Daarachter volgden onder andere de Tsjechische Lukas Kocar, Gonzalez Dapena en de Amerikaanse Andrew Starykowics, die later uit zou stappen vanwege een gescheurde trommelvlies die hij opliep tijdens het zwemonderdeel. Ook de Engelse Lindars, die lange tijd voorin zat, verdween uit de lijst na een vervelende valpartij.
Uberbikers Svensson en Hogenhaug bleven over aan de leiding. Bij ingang van de tweede wisselzone hadden de atleten slechts 4:54 uur erop zitten en dus hing de vlag er gunstig bij met oog op mogelijke records. Het fietsparcoursrecord dat Cameron Wurf in 2018 zette – 4:10:49 – was toen al uit de boeken gereden door meerdere atleten; de snelste van hen was de Australische Adam Hansen, die 4:02:46 uur nodig had voor zijn 180 kilometer.
Scheltinga begon na een fietsonderdeel van 4:12:50 uur als zevende aan het looponderdeel. Brons volgde een kleine twee minuten daarna op een achtste plek. Heldoorn verloor in de laatste kilometers veel tijd en hing op zes minuten afstand van Brons zijn fiets terug in de rekken.
Terwijl Hogenhaug en Svensson elkaar het vuur aan de schenen legden op kop, liep Scheltinga tijdens het eerste deel van de marathon 1:45 minuut in op de eerste mannen. Het zorgde ervoor dat hij naar een vierde plek toe liep. Na vijftien kilometer liep de afstand tussen Scheltinga en de leiding weer iets op, maar na 7:49:32 uur slaagde Scheltinga er alsnog in de vierde plaats op het WK te claimen. Milan Brons werd tweede en Erik-Simon Strijk derde op het NK.
