Jarenlang kon Sarissa de Vries steevast gerekend worden tot één van de beste Long Distance atleten van Nederland en eigenlijk nog veel langer daarvoor was De Vries ook één van de beste – en minstens zo vaak dé beste – Nederlandse atlete over de kortere afstanden. De Vries, die als enige atlete Nederlands Kampioen werd op álle afstanden, heeft nu haar pensioen aangekondigd en stopt als profatlete.
Met het stoppen van De Vries komt dus een einde aan een prachtig tijdperk waarin de atlete tal van prachtige (internationale) topklasseringen behaalde. Misschien nog wel het meest tot de verbeelding spreekt haar overwinning bij Challenge Almere-Amsterdam, waar ze in 2021 Wereldkampioen Long Distance werd én tegelijkertijd het Nederlands record aanscherpte tot 8:32:05. Dat record heeft ze vorig jaar dan wel verloren aan Marlene de Boer, maar zegt alles over het niveau waarmee De Vries jarenlang aan de top stond.
In 2023 werd De Vries moeder van dochter Imke en daarna lukte het eigenlijk niet meer om op dat niveau terug te komen. “Het mag geen verrassing zijn dat het een strijd is geweest om sinds de geboorte van mijn dochter terug te komen op niveau”, aldus de atlete die drie maanden na de bevalling werd gediagnosticeerd met een schildklierontsteking. “Het heeft een half jaar geduurd om daarvan te herstellen. Kort daarna had ik las van een heupblessure en weer kort daarna lage ferritinegehaltes (ijzertekort, red.). Afgelopen winter was ik veel ziek en dit voorjaar werd ik opnieuw gediagnosticeerd met een schildklierontsteking”, somt De Vries de vele klachten op waar ze de laatste periode mee kampte.
Ondanks die klachten stond ze dit jaar nog aan de start bij het NK Middle Distance in Nieuwkoop, waar ze – naar eigen zeggen – verrassend vierde werd. “Maar wat een shock voor me was: ik genoot er niet meer van zoals ik dat altijd deed. Ik had er geen hekel aan, maar ik wist dat mijn passie teveel was verdwenen om deze sport nog als profatlete te kunnen beoefenen. Al tijdens de race wist ik eigenlijk dat het mijn laatste wedstrijd als prof zou zijn.”
Sindsdien heeft De Vries het rustiger aan gedaan – minder trainen, meer tijd om te herstellen – en vond ze de passie voor de sport weer terug. Tegelijkertijd kwam ze er ook achter dat haar keuze om te stoppen als profatlete, de juiste was. “Het zou me na drie jaar inconsistent trainen, zeker een jaar kosten om terug op niveau te komen en dat betekent opnieuw een jaar van (financiële) onzekerheid en het uitstellen van andere zaken: iets dat ik niet langer wil. Dit voelt als het juiste moment om door te gaan.”
De Vries neemt geen afscheid van de triathlonsport. “Ik blijf atleten coachen en wellicht zal ik als Age Grouper racen in triathlons of andere events.”
