Sport is emotie. En bij triatlon worden die gevoelens verdrievoudigd, zeker in het geval van Morgane Kermarrec. De Midlon-atlete is een bijzonder straffe madam. Dit weekend beëindigde ze haar eerste halve Ironman in de 70.3 Van Rapperswill. Ze kwam in Zwitserland na 5u47’01 als 26ste van haar age group over de streep… en dat nauwelijks drie weken nadat ze veel te vroeg afscheid moest nemen van haar zoon Emile, die omkwam bij een verkeersongeval. Haar verslag is er eentje recht uit het hart. “Eerst en vooral was mijn perceptie en beleving naar de 70.3 Ironman van Rapperswill dus 3 weken geleden totaal veranderd”, vertelt Morgane. “Vanaf nu is elke kilometer die ik zwem, fiets of loop er één met Emile op mijn schouder!”
“Hij zei geregeld “What doesn’t kill you, makes you stronger” en daar haal ik mijn kracht uit! Dan de wedstrijd… De normale adrenaline was er natuurlijk wel, maar ik zag het niet als een wedstrijd. Ik had dan ook de laatste drie weken amper mijn trainingsschema kunnen volgen. Mijn plan was om gezond aan te komen en alles zoveel mogelijk te beleven en te ervaren en te leren voor mijn “echte wedstrijd”, de Ironman van Barcelona op 5 oktober.
Ik ben zeer rustig in het water gegaan en heb me tussen de hoop gelegd… Met als resultaat dat ik eigenlijk de eerste kilometer constant heb moeten inhalen links en rechts om dan pas in mijn ritme te kunnen komen. Dat was dus de eerste les: vooraan gaan liggen in het water de volgende keer!
Relaxed en met bevroren voeten had ik een rustige wissel en ging ik de fiets op. De eerste 10 kilometer heb ik mijn hartslag wat doen acclimatiseren om dan de klimmetjes te kunnen trotseren. Eigenlijk heb ik volledig op hartslag gereden en genoten op de fiets!
De tweede wissel ging verrassend vlot voor mijn beentjes. Ik heb weer constant op mijn hartslag gelopen die ik moest volgen van mijn coach. En ik heb een constante snelheid kunnen houden. Mentaal was het lopen wel enorm zwaar. Telkens langs het langste stuk langs de spoorweg kreeg ik ademnood…wat stoppen en concentreren want Emile zou niet willen dat ik opgeef!
Zo’n intense ervaring had ik nog nooit meegemaakt en ik besefte toen wel dat hoe dichter ik bij de finish kwam hoe heviger het gevoel ging worden. En ja, de kniepijn was vlug vergeten bij de finish. Ik vergeet nooit meer zo’ n intense ontlading, beleving en ervaring, met een aardbeving van emoties! Ik mag dan ook zeker de andere deelnemers van 3Challenge niet vergeten te bedanken voor hun meeleven en steun,” aldus Morgane na haar indrukwekkende prestatie.
Wij zijn er helemaal van overtuigd dat Emile supertrots op haar zou geweest zijn. Wij alleszins wel!
