Dat de Ironman Florida een Belgisch feestje werd, kon u gisteren al lezen. Vandaag sprokkelden we voor u reacties van Tim De Vilder, coach van Joerie Vansteelant, en Toon Veldeman, het kleine broertje van Stijn en Stefaan.
Tim De Vilder is best te spreken over het eerste Ironman seizoen van zijn poulain Joerie. “Dit was een mooie seizoensafsluiter, met knappe prestaties van Joerie Vansteelant en Jan De Clercq in heel zware omstandigheden. Joerie kwam als derde van de fiets. Het was overigens moeilijk om volgen, wegens de tijdritformule, zeker aangezien Joerie nr 34 had en dus laat startte. Joerie is met een degelijke marathon vierde geëindigd. Hij had wel wat last van de achilles en dus is het hoog tijd voor wat rust. Het is geen ideaal seizoen geworden, maar met een 4e en 5e plaats in een eerste IM-seizoen mogen we niet ontevreden zijn.” aldus Tim. Ook over Jan De Clercq was de Peaklevel-coach tevreden. “Jan deed het voortreffelijk. Mogelijk is hij iets te snel gestart in het fietsen (als nr 1057) maar dan heeft hij goed zijn ritme gevonden en vooral een heel constante marathon van 3u08 gelopen. Dat leverde een 6e plaats op en dat wordt dus nagelbijten bij de slot allocation. Maar los daarvan is dit een prestatie om trots op te zijn. Hij mag er vooral van genieten, want hij heeft er alles voor gedaan! Voor een coach is het leuk om met zo’n atleten te werken.” besluit Tim.
Toon Veldeman werd tweede in zijn age group en mag samen met zijn twee broers net zoals in 2012 opnieuw naar Hawaii. “Het overall resultaat in Florida was onverhoopt, zeker na de ontgoocheling over het wegvallen van het zwemmen,” vertelt hij. “Na 50km zoeken naar het goede (en vooral warme) gevoel op de fiets ben ik dan toch beginnen knallen. Ik had al vrij snel pijn in de benen, maar dit bleef draagbaar en conditioneel ging het heel vlot. Bij de marathon zat ik meteen goed in mijn ritme en was ik halfweg op weg naar een tijd van 2u47. Ik wist dat de klop ging komen aangezien ik, wegens dreigende maagpijn, mij beperkte tot water drinken bij de bevoorradingen. In de laatste 10 km heb ik mij naar de meet moeten sleuren, maar ik haalde het dankzij de fantastische Belgische supporters ter plaatse.
Ook broertjes Stijn Veldeman en Stefaan Veldeman behaalden een fantastisch resultaat! Ondanks (licht) andere voorbereiding door verschillende blessures bij elk van ons doorheen het jaar en een ander wedstrijdverloop zijn we toch op een zakdoek met zijn drieën dichtbij elkaar geëindigd. Een mens houdt het niet voor mogelijk. Nu zo snel mogelijk onze tickets voor Hawaii gaan ophalen, een pintje drinken en vrouw en zoontje gaan knuffelen thuis.” aldus een tevreden Toon.
