Frank Janssen had zich zijn debuut in de Ironman van Florida heel anders voorgesteld. In plaats van in zonnige omstandigheden na het zwemmen te genieten van een lekker snel fietsparcours, werd het zwemmen geannuleerd door de stormwind en mochten de atleten op de fiets in tijdritvorm starten met een langdurig gevecht tegen de wind. Dit is het wedstrijdverslag van de door Tacx ondersteunde triatleet:
“Na bijna 10 maanden voorbereiding, met wat kortere wedstrijden en de halve Ironman in Budapest, was het nu tijd voor het grote werk: de Ironman Florida! Ik had van te voren al wat atleten van België leren kennen en via de sociale media slaagde ik erin om wat gemakkelijker hier in Florida met elkaar af te spreken en al eens een zwem- en looptrainingske samen te doen.
De oceaan was afgelopen week enorm rustig en dat gaf me een goed gevoel! Vrijdagavond was het al heel winderig en koud maar niemand zou ooit verwacht hebben wat er uiteindelijk zaterdagmorgen om 6.45 u ongeveer werd beslist op het moment dat de pro’s al hadden ingezwommen: Swim Course Cancelled!
Vanaf dan was er heel veel onduidelijkheid bij veel atleten en het was bovendien super koud buiten. Volgens de locals was het de koudste en winderigste dag van het jaar en dit uitgerekend op race day. Uiteindelijk zouden de pro’s eerst vertrekken met 30 sec verschil en dan was het aan de age groupers die per 4 vertrokken volgens inschrijvingsnummer, dus hier zat geen enkele logica in…
Normaal had ik om 7 u moeten starten, maar nu hoorde ik pas om 9u30 mijn startschot. De eerste 10 km voelde alles heel koud aan, maar nadien was het ok. De wind waaide wel enorm er waren stukken bij waar ik de wind vol op de neus had en maar een goeie 20 km per u haalde. Ik dacht bij mezelf dat tijd nu van minder belang was, gezien de omstandigheden. Normaal staat de IM Florida nochtans bekend als een snelle race.
De snelste fietstijd in mijn agegroup (M40-44, met toch 440 deelnemers) zou rond de 4u53 zijn. Ik kwam T2 binnen na 5u38, een tijd waar ik wel tevreden mee ben gezien fietsen met veel wind niet echt mijn ding is. Ik had een rustige wissel en nam mijn tijd voor een pitstop op het toilet, waar ik eigenlijk al aan toe was vanaf km 50… Maar omdat ik laat was gestart en er al veel deelnemers op het parcours waren, was het aanschuiven op de toiletten langs het fietsparcours. In plaats van daar tijd te verliezen, besloot ik pas in T2 naar het toilet te gaan.
Ik startte met het lopen aan 4’50 en 4’55 per km. Mijn coach Frank Senders had me verteld om na drie kilometer te gaan versnellen maar dat zat er niet in na 180 zware fietskilometers. Wonderwel ging mijn pace ook niet lager! Omdat ik zelf een racebelt met drank en gellekes bijhad, had ik me voorgenomen om de eerste 21 km nergens te stoppen voor bevoorrading.
Iets voorbij halfweg stond mijn vrouwke Krisje met de bevoorrading. Ik nam even de tijd voor een kusje, de beentjes even naar omhoog, een gelleke en wat drinken en we waren weer weg voor de volgende 21 km.
Wederom zat ik meteen weer in het goede ritme en ik liep zelfs een paar km tegen 4’45. Toen heb ik me voorgenomen om af en toe aan de aid stations toch eens te stoppen om wat te genieten van de wedstrijd. Uiteindelijk heeft mijn lichaam op geen enkel moment tegengeprutteld en daar ben ik toch heel tevreden over!
Uiteindelijk zou ik in mijn age group M40-44 48ste van de 440 worden met een bikesplit van 5u38’27 (goed voor een 88ste plaats) en een runsplit van 3u39’54 (goed voor de 27ste looptijd). Overall werd ik 262ste op bijna 3000 atleten.
Het was een heel avontuur. En het is zeker niet vanzelfsprekend om werk en familiaal leven te combineren met deze sport, maar het horen van THE magical words “Frank You Are An Ironman” maken veel goed. En last but not least: achter elke Ironman staat een Ironlady!! Thanks schat dat je er stond tot aan de meet!!
Wordt vervolgd…”
