“Als ik start, dan is het altijd met de ambitie om te winnen.” Het waren profetische woorden vorige week van Frederik Van Lierde want in de Ironman van Zuid-Afrika voegde Fre de daad bij het woord. Hij won na een indrukwekkende wedstrijd in een topveld, waar Bart Aernouts ook nog eens derde werd. Het Afrikaans kampioenschap, het tweede in een rij van regional championship Ironmans met dubbele kwalificatiepunten voor Hawaii, kreeg maar liefst 50 profs aan de start. Met twee Belgen op het podium mogen we alvast van een geslaagde seizoensstart spreken.
De wereldkampioen Ironman van 2013 zette de wedstrijd in Nelson Mandela Bay al bij het fietsen naar zijn hand en tijdens de marathon slaagde niemand van de achtervolgers er in om enigszins dichterbij te komen. Met een voorsprong van maar liefst 14 minuten op Ivan Rana en bijna 20 minuten op een straffe Bart Aernouts was het verschil groot. Aernouts zette in Port Elisabeth een sterke zwemproef neer en kwam op drie minuten van de kopgroep, met daarbij Van Lierde, uit het water. Samen met Buckingham en Diederen probeerde de Uplace BMC atleet het gat dicht te fietsen, maar Fre was te sterk.
De LTTL-Oilservice Defensie Topsporter snelde naar zijn eerste grote zege van 2015 en laat daarmee duidelijk zien al vroeg in vorm te zitten. En ook Bart Aernouts blijft de ereplaatsen in het voorseizoen opstapelen. De weg naar Hawaii ligt er uitnodigend bij voor de beide Belgen. Hannes Cool, de derde Belgische prof aan de start, werd 47ste overall en 28ste pro. Hij moest nog twee Belgen voor zich dulden. Sam Gydé won de age group wedstrijd met een 21ste plaats overall. En Christopher Loose loste de verwachtingen in met een 40ste plaats overall, goed voor zilver in zijn categorie.
Ook Piet Depauw deed het uitstekend met een sub-12 uur Ironman, goed voor de overwinning bij de M60!
Bij de dames was er minder goed nieuws te rapen. Stefanie Adam kwam nog niet in topconditie aan de start en dat vertaalde zich naar een moeizame wedstrijd, inclusief lekke band. Stefanie lag na het fietsen in 16de positie, maar na 14 km in de marathon stapte ze uit. “De lekke band na 60km was snel hersteld. Maar nog voor het einde van de eerste ronde voelde ik alle kracht uit mijn benen gaan. De laatste 40km waren een lijdensweg aan 140-150Watt. Toch maar beginnen lopen, ik wou echt finishen. Ik merkte onmiddellijk dat mijn maag en buik niet in orde waren, wat bevestigd werd tijdens een sanitaire stop. Mijn benen begonnen ook als beton aan te voelen. Ik dacht nog steeds niet aan opgeven, ook al liep ik nog maar 10 per uur en moest ik regelmatig wandelen. Maar na 14km werd het wat te gevaarlijk, ik dacht dat ik elk moment door mijn benen kon zakken,” legt Stefanie uit.
“Verklaring? Ik gok op een virus. Nu nog rommelt het in mijn buik en darmen. Of misschien was het het vele oceaanwater dat ik binnen kreeg. Of het iets andere voedingsschema dat ik hanteerde. In combo met de eerste echt warme dag hier. Er is veel analysewerk te doen! Het is van oktober 2013 geleden dat ik een goede wedstrijd heb gedaan. Het mag wel eens gaan komen. Want zo houd ik het echt niet meer lang vol. Ik train heel graag, maar ik kom nog veel liever over de finishlijn na een goede wedstrijd”, aldus een ontgoochelde Stefanie Adam.
Ook Tine Deckers verliet de wedstrijd voortijdig. Een virale infectie zorgde voor een totale off-day. Die begon met een moeizame zwemprestatie. Tine kwam als 17e uit het water met een achterstand van 12 minuten op Jodie Swallow.
In het fietsgedeelte kon ze zich nog naar de achtste positie opwerken, maar na 150 kilometer was het helemaal op. “Ik kon gewoon niet meer. De hele wedstrijd was het zwoegen. Mijn neus zit vol snot en mijn luchtwegen zijn belast. Ik moet op de fiets altijd een achterstand goedmaken, maar ik voelde vanaf de eerste meters al dat ik vandaag niet de juiste benen had. Het was harken om een voor mij makkelijk haalbare 220 Watt te kunnen trappen,” vertelde Tine achteraf.
Foto Frederik Van Lierde: TriMaxHebdo
