In aanloop naar de apotheose van de Ironman-kalender spreken we een aantal Age Groupers die zich gekwalificeerd hebben. Vandaag spreken we met Freek van Heerebeek over zijn ervaringen en verwachtingen op Kona. ,,Het is de kroon op mijn carrière.”
Lange reizen verlopen nooit vlekkeloos, maar de reis van Van Heerebeek verliep redelijk soepel. Alhoewel, ook bij hem was er even een spannend momentje. ,,Ik had twee tussenstops, één op Washington en daarna nog één op Los Angeles waar ik ook overnacht heb voor ik naar Hawaii vloog. Op Washington werd ik op het vliegveld omgeroepen of ik me wilde melden. Dat was wel even spannend, maar het bleek dat ik een CO2-patroon vergeten was tussen mijn fietsspullen en dat was niet de bedoeling. Gelukkig is ondanks de inspectie van de fiets alles compleet gebleven en zijn er geen defecten.” Van Heerebeek kwam echter wel aan met een flinke jetlag. ,,Twaalf uur tijdsverschil hakt er wel in. Die jetlag komt eigenlijk wel goed uit, ik ben er maar een week en sta nu iedere dag vroeg op, zoals ik dat zaterdag voor de race ook moet doen.”
Net als andere Nederlandse Kona-gangers wist Van Heerebeek zich bij Ironman Maastricht te kwalificeren. ,,In mijn leeftijdscategorie waren dit jaar in Maastricht veel deelnemers, waardoor er vier slots voor Hawaii waren. Ik maakte van tevoren een goede kans, want ik was al eerder vierde en vijfde in Maastricht. Deze Ironman was daarom mijn A-race dit jaar en het podium moest haalbaar zijn. Tijdens de race werd ik door mijn vrouw en dochter langs de kant gecoacht. Zij gaven me na het fietsen door dat ik vijfde lag. Toen maakte ik me toch een beetje zorgen, gezien fietsen mijn sterkste onderdeel is. Maar met het bijzondere loopparcours van Maastricht met de Sint Pietersberg en kasseien hoopte ik dat er nog een aantal voor me zouden breken. Na 21 kilometer kreeg ik al door dat ik derde of vierde lag, met een ruime voorsprong met de concurrentie achter me. Dat was wel lekker voor de tweede helft van de marathon waar ik toen echt van heb kunnen genieten en uiteindelijk als derde heb kunnen finishen.”
(tekst gaat verder onder de foto)
De kwalificatie voor Ironman Hawaii bracht voor Van Heerebeek best wel wat teweeg. ,,Toen ik na mijn kwalificatie en aansluitende vakantie terug op mijn werk kwam was de hele koffiekamer versierd met Hawaii-shirts, felicitaties en triathlon-foto’s die mijn collega’s op internet hadden gevonden. Daarnaast hadden mijn collega’s buiten mijn weten om geld ingezameld om mij te sponseren. Echt leuk om te merken hoe het leeft. Ik doe al 25 jaar triathlon, maar deze race is toch wel extra bijzonder. Het is blijkbaar ook voor niet-triatleten een iconische race. Ik krijg echt van alle kanten support, dat geeft toch wel een extra dimensie aan alles.”
Van Heerebeek is normaliter trouwe toeschouwer van de livestream. ,,Jaar na jaar heb ik de beelden gezien en straks fiets ik daar gewoon zelf. Het zwemmen lijkt mij ook erg indrukwekkend tussen alle mensen daar. Ik weet echter niet wat ik van mijn eigen race moet verwachten. Ik was van tevoren goed in vorm en heb na Ironman Maastricht mijn training aardig kunnen oppakken, maar niet zo gefocust als ervoor. Het doel was kwalificeren. Toen ik dat bereikt had, viel er wel een last van mij af, waarna het ook wel weer lastig was om strak te blijven trainen. Gelukkig heb ik wel een goede basis. Daarnaast werd ik voor vertrek ook nog eens een beetje ziek. In combinatie met drie keer opstijgen en landen is dat niet echt lekker. De afgelopen dagen is het wel telkens iets beter gegaan en heb ik weer wat training kunnen doen, maar ik heb vooral gerust. Het is niet ideaal, maar aan de andere kant ben ik straks wel de meest uitgeruste atleet aan de start.”
(tekst gaat verder onder de foto)
,,Ik heb het fietsparcours bekeken en dat viel voor mij gelukkig wel mee. Ook de wind valt nog mee, maar die kan natuurlijk nog aantrekken. Ik ben de wind ook wel gewend uit de Flevopolder, al heb je daar niet die plotselinge crosswinds als je achter een berg vandaan komt. Het stuk richting Hawi heb ik met de auto gereden en daar is het toch wel wat steiler. Ik ben blij als ik straks binnen de elf uur kan finishen en dat lijkt me nu nog steeds haalbaar, maar ik sta er heel open in. Ik heb geen echt doel, het gaat me meer om de ervaring.” Desondanks blijft het ook voor Van Heerebeek toch een race. ,,Ik ga me proberen rustig te houden op de fiets, waardoor ik hopelijk voldoende over heb voor de marathon. Die lijkt mij de grootste uitdaging. Ik moet mezelf gedurende de dag goed verzorgen, want hoe frisser ik aan de marathon begin, hoe groter de kans dat ik goed finish.”
De dagen voor de race houdt Van Heerebeek zich vooral rustig. ,,Misschien fiets ik vrijdag nog wat. Daarnaast is het ook een beetje vakantie natuurlijk, vooral voor mijn vrouw en dochter die ook mee zijn. Zaterdag wordt een leuke dag waar ik vooral van ga genieten. Het is de kroon op mijn carrière en leuk om deel van uit te maken.”
