Een schikking in de situatie rondom de diskwalificatie van Els Visser bij Ironman Maastricht, lijkt er niet te komen. Alle betrokken partijen – Els Visser, de NTB en Ironman – staan lijnrecht tegenover elkaar, ook al erkennen ze allemaal dat er sprake is van een meer dan vervelende situatie voor iedereen en met name Visser zelf. Toch ziet de NTB zich geen rol weggelegd in de situatie, vindt Ironman dat de diskwalificatie meer dan gegrond is en willen ze de overwinning dus niet teruggeven, terwijl Els Visser op haar beurt niks ziet in een eventuele schadevergoeding. ,,Het meeste pijn doet mij het ontnemen van de titel. Daar gaat het me om.”

‘Grote, logge maar vooral arrogante organisatie’

Dit alles bleek in het kort geding dat zojuist plaatsvond in de Rechtbank Midden-Nederland. ,,Ironman is een grote, logge maar vooral arrogante organisatie die niet in beweging komt.” Het zijn duidelijke en minstens even rake woorden van de advocaat van Els Visser. In het kort geding dat werd aangespannen en zojuist plaatsvond, was de insteek al snel duidelijk: Visser wil haar overwinning bij Ironman Maastricht terug, daarmee ook haar Nederlandse titel Long Distance én uitkering van het prijzengeld (12.000 dollar, red.). ,,Door het ontnemen van haar overwinning en titel, is de commerciële waarde van Visser veel minder. Ze is simpelweg minder waard. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in het startgeld dat zij kan verdienen bij diverse wedstrijden.”

Het was dezelfde advocaat die meteen erkende dat het hier natuurlijk niet om exorbitante bedragen gaat zoals bijvoorbeeld profvoetballers verdienen. ,,Maar wie het kleine niet eert. Ook kleinere bedragen zijn heel hard nodig voor triatleten die trainingsweken van twintig tot dertig uur per week maken. Plus het feit dat de reputatie van Visser op het spel staat.”

‘De maat vol’

Daarmee komt volgens de advocaat van Visser ook meteen het spoedeisende belang van het kort geding naar voren, iets dat van belang is in een spoedprocedure als deze. ,,En u vraagt zich misschien af waarom we dit kort geding dan nu pas voeren”, wendde hij zich tot de rechter, ,,maar wij hebben vanaf het moment dat we bekend waren met de diskwalificatie, contact proberen te zoeken met alle partijen (NTB en Ironman, red.). De NTB verwees eerst naar Ironman, daar werd alleen maar aangegeven dat ze zouden vasthouden aan hun uitspraak en een paar maanden later verwezen zij ineens weer naar de NTB. Daarop hebben we een constructief gesprek gevoerd met de bond, maar daar is niks uit voortgekomen. Toen was voor ons de maat vol en nu zitten we hier. Feitelijk roept Ironman deze situatie over zichzelf af.”

De advocaat die namens de NTB sprak, kon zich totaal niet vinden in het verhaal van Visser. ,,Wij zijn alleen maar gedagvaard om Ironman op deze zitting aanwezig te krijgen. Wij kunnen de Nederlandse titel alleen maar toekennen, als Visser haar overwinning terugkrijgt. De NTB wordt dus simpelweg misbruikt om te voorkomen dat dit hele circus naar Florida verplaatst. Dat vind ik misbruik van het rechtsproces. En dan het stukje over spoedeisend belang: wij zien dat totaal niet. We zien dat Visser tegenwoordig nog steeds wedstrijden van Ironman doet en enige waardedaling is bij ons niet bekend.”

‘Harde termen’

De soms harde termen die in de rechtbank vielen, namelijk dat Ironman een grote, logge en arrogante organisatie is, werd betreurd door de advocaten die namens Ironman aanwezig waren. ,,Wij vinden dit soort uitspraken vervelend en dit is ook niet de relatie die wij graag met Visser aangaan.” Vervolgens volgde een uitgebreid verhaal over regels die Visser al dan niet volledig heeft gevolgd, zowel buiten als tijdens de wedstrijd. ,,En zowel binnen als buiten de wedstrijd, dien je je aan de regels te houden”, was de eenvoudige conclusie van Ironman. Het feit waarover eerder ook al veel gesteggel was, namelijk dat de diskwalificatie pas veel later na de wedstrijd en eigenlijk niet binnen de protesttermijn plaatsvond, werd besproken. ,,Als er later onomstotelijk bewijs naar buiten komt dat iemand zich niet aan de regels houdt (de videobeelden waarop te zien is dat Visser de zwemboei niet rondt, red), moeten daar nog steeds maatregelen op genomen kunnen worden.”

Els Visser in tranen: ‘Wat had ik dan moeten doen?’

Els Visser zelf vroeg zichzelf in ieder geval, overstuur en in tranen, af wat ze dan had moeten doen en die vraag stelde ze letterlijk, bijna schreeuwend, aan de aanwezige delegatie van de NTB. ,,Zeg dan wat ik had moeten doen? Zeg het dan!” Een duidelijk antwoord op deze meer dan logische vraag kreeg ze niet, behalve dat de NTB liet weten de situatie bijzonder vervelend te vinden, al zou dat niet onverlet laten dat het parcours gewoon gevolgd had moeten worden. ,,Wij baseren ons op verklaringen dat er niet gezegd zou zijn (door een vrijwilliger, red.) dat Els eerder naar de kant moest zwemmen.”

Uitspraak

Er werd aan het einde van de zitting dus kort gezocht naar een mogelijkheid tot schikking, maar alle partijen zagen niet voldoende grond voor een oplossing. De rechter zal nu op 29 mei uitspraak doen.