Het eerste lopen ging heel vlot en ik had niks moeten forceren om het kopgroepje te volgen. Ik heb nooit de leiding genomen maar gewoon meegeschoven om mijn krachten te sparen. We zijn met een 20 tal man op de fiets gesprongen. Het fietsparcours was eigenlijk onverantwoord met slechte en smalle wegen en 2 U-turns per fietsronde van 5 km. Met die 20 man viel het nog mee, maar er werd eigenlijk niet gereden. En zo kwam alles terug tezamen en was het een echt “zottekot” dat ik nog nooit heb meegemaakt. Er was een peloton van circa 60 man, met heel veel “krabbers” die niet weten hoe ze moeten fietsen. Ze nemen de bocht helemaal verkeerd, of proberen snel nog 10 man te passeren net voor zo’n U-turn, waardoor iedereen stilstaat. Het was ongeloofelijk. Ik hoorde verschillende keren achter mij een valpartij, maar ik heb nooit omgekeken. Ik heb mij toen wel voorgenomen om voorzichtig te zijn.

 

Net voor  we terug binnen moesten komen na 10 km fietsen werd het peloton in twee gebroken door een valpartij. Spijtig genoeg zat ik daarachter (gelukkig lag ik er zelf niet bij) en verloor zo vrij veel tijd op de kop van de wedstrijd. Ik ben toen vrij snel vertrokken uit het wisselpark en na 1 km kon ik zien dat ik al vrij dicht gekomen was bij de kop van de wedstrijd. Ik heb toen serieus wat gas teruggenomen om mij toch wat te sparen voor het laatste lopen. Na 2,5 km had ik net geen aansluiting met de kop van de wedstrijd (een zestal man) maar na 500m fietsen was ik er al bij. Toen was het voor de ploeg van Mulhouse wachten op onze derde man, Bart Aernouts, voor we eigenlijk mee konden fietsen. Bart was niet ver achter en zo waren we met een groepje van 11 atleten.

 

Na 4 km fietsen maakte ik een kleine slipper en toen ik terug recht kwam (eerst dacht ik dat er niks gebeurd was) ontplofte mijn band. Achteraf was te zien dat mijn band van mijn velg gekomen was. Wel raar, aangezien het maar een kleine slipper was, en mijn wiel nog volledig recht is. Voor mij betekende dit dus einde wedstrijd en voor de ploeg van Mulhouse waren onze winstkansen dus ook verkeken. Jammer want ik had een goed gevoel.

Dit was uiteindelijk wel een goede conditietest voor het EK korte afstand, volgende week te Rimini (Italië).

 

Groetjes,
Joerie.