Alleen zwemmen…
Omdat ik met de elite mocht meestarten (na mijn 3e plaats op het regionaal kampioenschap en mijn 14e stek in Zürich) zou ik zo goed als zeker alleen vallen in de 4km lange zwemproef, wat ook gebeurde. Enkel na 2km kwam ik een te snel gestarte enkeling tegen… Na 1h06 was ik er van af. Na twee maanden veel te weinig zwemmen viel de schade toch nog mee…

nog 25 letters te gaan…

Bergop, Bergaf: Eens op de fiets was het werken geblazen. In tegenstelling tot vorig jaar hadden de parcoursbouwers een extra lusje in de omloop gestoken met dik 2,5km extra klimmen richting Pistes de Poli. Alleen vielen er die dag niet zoveel ‘poli’ woorden te horen op deze door de meeste renners vervloekte klim…

Collucci: Winnaar van de dag, Is net 20 jaar en doet de ene na de andere lange afstandswedstrijd. Is impressionant in alle drie de disciplines. Vraag is natuurlijk of dat lang gaat duren…

Druk: Geen! Na oa mijn 4e plaats op het Franse kampioenschap duathlon LD en mijn goede debuut op de Ironman is mijn jaar al helemaal geslaagd. Alles wat er nu nog bijkomt zijn achtereenvolgens de slagroom, kers, chocoladehagelslag en de kaarsjes op de taart!

En we waren met veel! Verspreid over de twee dagen (de XL, de Decouverte, de Courte Distance en de Ironkids) namen meer dan 3000 mensen deel! Van een sportfeest gesproken, vooral op zondagochtend keek ik verbaasd naar de meer dan 600 die zich om 8h in het meer stortten voor hun ‘ontdekkings’wedstrijd. Iedereen lachen, zelfs op dit onmenselijk vroege uur voor een sprintwedstrijd.

Fietsen: 3 ronden van 40km, elke ronde werd met de precisie van een Zwitserse klok afgewerkt in exact 1h13! Totale eindtijd dus 3h39, sneller dan oa Bert Flier, maarvoudig Nederlands kampioen.

Groot verzet: machtig moment om vanaf de Col de Feignes 10km naar beneden te zoeven, die grote molen ronddraainen en steeds tussen de 50 en de 70km per uur blijven knallen! Op die momenten merk je nogmaals dat de Isaac Joule echt gemaakt is om snel te rijden (wat ik ook probeer te doen).

Handrem: plan was om 1h05 te zwemmen, 3h45 te fietsen en 2h10 te lopen met de handrem op. Toen ik echter van de fiets stapte ging het plaatsen van de ene voet voor de andere met een zweeffase tussenin wonderwel en besloot ik dat 2h10-plan te laten varen en gewoon tempo te lopen zonder gek te doen (zie ook Zaligste moment en Lopen).

ISAAC: Ook op dit klimparcours was mijn Isaac Joule een meerwaarde! Schitterende fiets en nog nooit heb ik me zo goed gevoeld op een tweewieler als op mijn Duitse vriend.

Jullie moeten ook maar eens deelnemen in Gerardmer! Schitterende organisatie, veel volk, wondermooi parcours in een schitterende omgeving! Een echte aanrader!

KONA: Nog dik vier weken en we zitten in het vliegtuig richting Hawaii… Tot dan is het werken, werken, werken, trainen, trainen en nog eens trainen (en niet vergeten: mijn vrouwtje verzorgen in deze zware eerste weken als werkmens, elke dag heen en terug naar Leuven, plus wekelijks nog twee avonden en zaterdagvoormiddag naar Brussel, Het leven is hard mijn lieve meid…)

Lopen: 4 keer 7,5km + nog de strook naar de finish gaf 30,5km op een golvend parcours. De eerste drie rondjes gingen in 29’, het laatste iets trager. Het parcours was niet te onderschatten. Geen heartbreak hill, maar toch twee gevaarlijke stukken vals plat.

Manu Spoiden: Mijn goede vriend Emmanuel (soms ook wel Emmanuelle geschreven…) van TRIGT is zo’n beetje mijn graadmeter in de koers: Op mijn allereerste triathlon eindigde hij nog ver voor me uit, daarna wist ik hem twee keer te verschalken en de laatste keer in Eupen was opnieuw hij in het winnende kamp van onze onderlinge duels… Het stond dus 2-2. Toen ik hem na 90km een acute verkoudheid bezorgde (dat komt ervan als je de Col de Feignes aan 14km/h opklautert) dacht ik bij mezelf dat ik een voorsprongetje ging nemen in de tussenstand. Echter Manu is een beetje een sissy en gaf tijdens het lopen op, op dat moment al 20’ achter mij. Dus eigenlijk staat het toch wel een beetje 3-2… Nog een detail: Monsier Spoiden werd dit jaar 4e in Eupen… en ook de nummer 5 (Beuzeboc) van Eupen 2006 liet ik zaterdag een poepje ruiken…

New Zealand: Dit jaar kon mijn Franse club rekenen op de diensten van een tegenvoetster, Jennifer Cooper. In Gerardmer was ook haar boyfriend Matthew van de partij. Als waterpolospeler met oa de Commonwealth-games op zijn cv houdt hij wel van een uitdaging… Met de fiets van Florent (wel voorzien van extra druk in de binnenbandjes om die extra 15kg te verteren), mijn wetsuit en fietsschoenen en heel veel ‘guts’ ging hij zondagochtend van start in zijn allereerste triathlon! Zoals het een echter waterpolospeler betaamd kwam hij zonder kleerscheuren uit de gekke zwemstart (met 600 tegelijk) en zette hij als 3e voet aan wal. Eens op de fiets toonde hij karakter en zette door tot de finish en finishte bij de eerste 100! Jennifer Cooper haalde in de ‘Distance Olympique’ een 7e plaats. Nog één wedstrijd (La Baule) en een kleine trip naar London en Matt & Jenny keren terug, vluchtend voor de winter….

Oppassen met colabekertjes: De bevoorrading gebeurde met plastic bekertjes en dus niet met de praktischere uit karton. Gevolg was dat elke slok een mooie smosboel gaf. Mijn bril rook naar de cola, mijn schoenen zagen colabruin en het ergste van al was dat “onze loopbeweging werd geremd door de kleverige colaresten op de benen en knieholten”, dixit Bert Flier.

Pedalen: Zaterdag maakte ik kennis met een nieuw soort pedalen die ik volgende winter uitvoerig ga testen, later meer!

Qweet nu dat ik 120km kan doorknallen op de fiets zonder lappen te krijgen achteraf!

Remmen: zo weinig mogelijk! Tijdens de afdalingen deed ik wat spelletjes om de tijd te verdrijven. De Grosse Pierre probeerde ik af te rijden aan een snelheid die steeds boven de 50km/h lag, ook in de bochten etc. Bas-Rupt daalde ik af zonder mijn remmen aan te raken…

Sorry aan mijn ploegmaats die beneden in de chalet sliepen. Naar goede gewoonte eet ik 4 uur voor de wedstrijd. Deze keer stond dus om 4h30 pasta op het menu. Omdat er meer mensen dan bedden waren sliep oa de schoonbroer van Kamel op de sofa. Hij schrok zich een ongeluk toen ik ‘in het holst van de nacht’ begon te kokerellen. Mijn ploegmakkers hielden het bij een stukje cake anderhalf uur voor de start. Enkel Florent at zoals het een flinke jongen betaamt. Hij werd dan ook 92e Nicolas strompelde over de meet in 9h31, zes minuten later gevolgd door Dominique. Kamel doseerde beter en haalde de meet in 8h44. Wie niet flink eet, krijgt slaag… Laat het een les zijn voor de volgende keer!

Taperen: Afbouwen naar Gerardmer was niet het plan en werd dus ook niet gedaan: Twee dagen voor de wedstrijd fietste ik nog 4 uur bergop-bergaf door de Vogezen, zwom ik 4km waarvan 1500 hard en liep ik 15km in een goed tempo.

Uitdoen: toen ik op donderdag twee sympatieke Leuvenaars tegenkwam op de fiets en hen polste naar hun ambities waren ze klaar en duidelijk: “beter doen als den Demeulemeester vorig jaar”. Uitdoen dus… Hewel, het is hen met glans gelukt: Patrick en Wouter klaarden de klus in respectievelijk 8h54 en 8h59! Proficiat!

Vol wiel: Een aantal buitenlandse atleten startten met een vol wiel. Ik heb ook nog getwijfeld om hiermee uit te pakken, maar de wispelturige wind deed me toch de beste beslissing nemen. Dit seizoen heb ik mijn Rolf Vector-wielen gerehabiliteerd en deze bewijzen me nu super diensten. Xentis Mark 1 of Easton Tempest Carbon staan op mijn verlanglijstje, maar het budget laat dat niet toe…

Wie er zo allemaal aan de start stond? Stephen Bayliss, Seb Berlier, Patrick Bringer, Francois Chabaud, Stephan Bignet, Collucci, Faure, Justin Granger, Andrew Johns, Le Floch, Charly Loisel, Julien Loy, Neveu, Ben Pernet, Reboul, Spoiden, Yves en Nicolas Tabarant, Taubert, Bert Flier, … Un plateau élevé noemen ze dat in Frankrijk.

Xentis: droomwielen…

Ysje: zaterdagavond werd afgesloten met een serieuze crème glace! Dat hadden we verdiend. ‘We’ dat waren Florent en ik. Florent, topambtenaar in het Franse belastingsmilieu, klaarde de klus in 7h39, niet slecht voor iemand die met moeite 150km/week fietst…

Zaligste moment? Andrew Johns voorbijlopen! Andrew had wel een ronde voorsprong, maar het is toch wel de max als je zo’n atleet voorbij kan lopen. Zijn lopen was blijkbaar niet echt top met 2h04 over de 30km… Ik liep 4 minuutjes sneller dan die Britse Rosse Raket! Op mijn uitslagkaartje stond als tijd 1h59m59s, in de uitslag staat nu 2h00m00s.

Loïc