Lode Vaernewyck van het Waregems triathlon team was een van de vier Belgen die dit weekend aan de start stonden van de IronMan van Nieuw-Zeeland.
Hij titelde zijn verslag "Nieuw Zeelandse Soupe…"
Dat de weergoden de baas zijn, dat weten we al langer dan vandaag, maar de rest… MAN! MAN! MAN!
Een ironmandag begint zoals gewoonlijk met vroeg opstaan, ontbijt, bidons klaarmaken en mezelf natuurlijk, om dan te vertrekken naar the place to be. Eenmaal daar aangekomen: bidons in de fiets stoppen, banden oppompen en het race nummer laten aanbrengen op armen en benen. Tijdens dit gebeuren weergalmde Mike Riley (speaker van dienst) al door de luidsprekers. Hij melde ons dat we met z’n allen rond de wisselzone moesten blijven. Rond 6u15’zou worden meegedeeld of het zwemmen al dan niet zou doorgaan. De wind blies zo hard vandaag! Iedereen zocht beschutting achter bomen of struiken om toch maar wat uit die koude wind te staan. Het was maar 12 graden en nog donker. 6u 15’ werd ondertussen 6u30’ en 6u30’ werd 6u45’, verdoeme wat was het koud. Om 6u45’ kregen we dan een briefing: ”Bedankt atleten voor uw geduld, maar het zwemmen word afgelast”. Ga maar naar huis nog wat rusten of iets eten en om 8u15’ volgt een briefing in de grote tent aan de wisselzone. Iedereen liep vlug weg voor de koude wind. Wij vlug naar de auto, daar was het warm en zaten we uit die koude wind. Om 8u15’ was iedereen aanwezig in de tent, maar 8u15’ werd 8u30’. Daar was het nieuws: “ Atleten bedankt voor jullie geduld, maar de briefing zal doorgaan buiten aan de finish”. Door de hevige wind stond de tent te wankelen op haar poten. Dus wij allen naar de finish. Weer in de koude wind. Het zonnetje was ondertussen gelukkig uitgekomen en het was 15 graden, warmer was het niet vandaag. 8u30’ werd weer 8u45’ en 8u45’ werd 9u. “Atleten bedankt voor jullie geduld”. Het was zover, ze vertelden ons dat ze 3 opties hadden. Eerste optie: verplaatsen naar morgen, maar dit was niet mogelijk omwille van het medische personeel dat morgen in mindere mate beschikbaar was. Tweede optie: gewoon de 180km fietsen en de 42,2km lopen laten doorgaan, maar dit was ook niet meer mogelijk omdat het ondertussen al 9u was en de start maar ten vroegste om 10u kon worden gegeven. De laatste atleten zouden pas om 2u middernacht binnenkomen. Ook zou de wind zou nog sterker worden in de loop van de dag. De derde optie: 90km fietsen en 21,1km lopen, dit zou het worden. De start zou gegeven worden om 11u, meer info over hoe dit zou verlopen zouden we vernemen om 10u15’ in de wisselzone. Dus wij weer één uurtje in de auto gaan zitten en wachten. Wat dacht je, neen je hebt het mis, 10u15’ bleef 10u15’. “Bedankt voor jullie geduld, we gaan als volgt te werk”: de pro’s starten om de 30” en daarna de age- groupers om de 5”. Te beginnen met nummer 1, enz… Ondertussen moesten alle atleten in de wisselzone blijven. Weer in die koude wind, en ik kan daar al zo goed tegen. 3 broeken en 3 truien, niets hielp, de wind blies er toch door. Omdat ik nummer 1031 had kon ik pas om 12u35 van start. Ongelooflijk maar waar, nog een dikke 2u in de kou staan wachten. Eindelijk was het zo ver, ik kon vertrekken. Het fietsen verliep vlot, 46ste na het fietsen. Het lopen verliep ook goed, tot ik de laatste kilometers weer last kreeg van m’n maag. Voor de zoveelste keer tijdens een wedstrijd. Ik was gewoon misselijk, gelukkig bleef het daarbij, maar ondertussen was het tempo helemaal weg, en kon ik een goed resultaat wel vergeten. De volgende wedstrijd die ik doe neem ik frieten en een pot bier mee, dat lust m’n maag wel. Zo was ik toch nog 78ste. Ik vond de aankomst ook iets vreemds. Je wist helemaal niet op welke plaats je was geëindigd. Ik denk dat het bij de pro’s ook zo was. De eerste die aankwam was niet eerste, maar de tweede was eerste. Ik denk dat Erik Zabel dit graag zou hebben, hij eindigt ook meestal tweede.
Voilà, dit was dan m’n eerste Ironman duatlon. Ik had m’n triatlon in New Zealand toch wel anders voorgesteld, maar het was nu eenmaal zo en we hebben er dan maar ook het beste van gemaakt. We gaan nu nog één weekje genieten van het leven in het zuidelijke deel van Nieuw Zeeland.
See you
Lode
