Ons kleine Belgenlandje speelt al enkele jaren mee in de wereldtop van de duathlon. Toch is het niet evident om als prof duatleet door het leven te gaan. Koen Maris is te oud voor defentie en ook bij Bloso misliep hij een prof-statuut. Ik sprak nog voor het WK Powerman "classic distance" in Horst-aan-de Maas (zondag 22/04/07) even met Koen tijdens zijn electro-stimulatie training.
Inderdaad. Begin dit jaar werd in Wetteren de club WDT opgericht. Ik ben met de meeste anderen van het WET-competitie team mee overgestapt naar dit nieuwe team. Ik heb ook enkele nieuwe sponsors. Maar de grootste verandering is wellicht dat ik sinds dit jaar een nieuwe trainer heb. Piet Van Bastelaere komt uit de atletiek maar begeleidt ook enkele wielrenners. Hij heeft al enkele jaren behoorlijk wat inzicht in trainingsleer en inspanningsfysiology. Duathlon is wel vrij nieuw voor hem, maar hij weet waar hij mee bezig is.
Zondag start je in het WK Powerman "classic distance" in het Nederlandse Horst-aan-de-Maas. Hoe blik je vooruit naar deze wedstrijd?
Ik maak niet graag pronostieken. Ik heb wel iets in mijn hoofd, maar hou dat liever voor mezelf. Je kan uiteindelijk alleen maar van jezelf inschatten wat je waard kan zijn. Je weet niet hoe het met de anderen gesteld is. Ze hebben zich ook goed voorbereid natuurlijk. Mijn conditie is beter dan ooit. Uit eigen land springen de broertjes Vansteelandt natuurlijk direct in het ook. Ook Nico Huyberechts en Jeroen Maetens zullen zeker meespelen. Uit Nederland is er Wim Nieuwkerk en Armand van der Smissen die graag voor eigen volk wil terugkomen. De Zwitser David Senn werd vorig jaar nog 4e in Zofingen, dus ook niet te negeren.
Voor mij is deze powerman een doel, maar zeker geen hoofdoel. Ik mik wel op een podium, maar zal zeker niet ontgoocheld zijn als ik het niet haal.
Wat brengt de rest van het seizoen 2007?
Na Horst doe ik de 6e mei mee aan de duathlon in Bastendorf, Luxemburg. Da's zo wat een voorbereiding op het BK korte afstand in Hollain op 19 mei. Zowat heel juli ga ik op stage in het Zwitserse Sankt Mauritz. Ik wil me perfect kunnen voorbereiden op de Powerman van Zofingen. Die periode zitten de renners van Quickstep (die niet in de tour zitten) daar ook op stage. Aan gezelschap zal het me daar dus niet ontbreken. Op 26 augustus is er dan de wedstrijd in Zofingen waar heel mijn seizoen op gepiekt is. Ik werd daar in 2006 3e, in 2005 zelfs 2e. Uiteraard wil ik daar die 1e plaats veroveren. Na Zofingen doe ik op 21 oktober nog mee aan het WK long distance in Richmont (USA)
Met je resultaten van de afgelopen jaren (vice wereldkampioen LD 2006, 2e en 3e plaats in Zofingen, een tijd op de 1e plaats in de wereldranking Powerman etc…) wou je je dit jaar 100% op de sport focussen. Wat is er misgelopen?
De meeste mensen uit mijn dichte omgeving wisten dat het een grote wens van mij was om mij als full-time prof met mijn sport te kunnen bezig houden. Kwestie van met dezelfde wapens als mijn concurrenten aan de start te kunnen komen. Met de resultaten die ik behaalde vorig seizoen (2de plaats WK lange afstand, 3de plaats Powerman Zofingen) leek deze droom werkelijkheid te kunnen worden. De criteria op de site van Bloso zijn immers duidelijk (ook vermeld in laatste nummer 'Stop&Go'): – Voor duatlon en triatlon lange afstand: medaille op Wereldkampioenschappen.
Aangezien ik voldoe aan deze criteria, diende ik een paar maanden geleden mijn dossier in bij Bloso. Ik deed eveneens een aanvraag bij het Project Topsport Defensie. Zij hanteren namelijk dezelfde criteria en ik dacht dat wedden op twee paarden meer kans op succes bood. Wat had moeten leiden tot de vervulling van een grote wens resulteerde echter in de grootste teleurstelling in mijn sportieve carrière! Defensie stuurde mij een negatief antwoord met de reden dat ik te oud was om voor een Topsportstatuut in aanmerking te komen. Van Bloso kreeg ik te horen dat er voor mijn geen plaats meer was omdat ze daar nu, omwille van de OS 2008, volledig de kaart van de olympische sporten trekken. Het hoeft niet gezegd te worden dat deze beslissingen mij zeer hard geraakt hebben en dat ik mij (nog steeds) oneerlijk behandeld voel.
Desondanks had ik mij bij deze beslissingen neergelegd en heb ik ondertussen, samen met mijn vrouw, naar andere oplossingen gezocht. Het gaat mij immers niet alleen om die extra tijd die ik kan gebruiken om te trainen maar ik heb 2 jonge kindjes en ik wil hun opvoeding en opgroeien ook van dichtbij meemaken. Tot vorig jaar werkte ik 4/5de, mijn vrouw heeft voltijds gewerkt tot aan de geboorte van ons 2de kindje. Al mijn vrije tijd ging dus naar trainingen, alle vakantiedagen naar stages, wedstrijden,… Een situatie die niet langer leefbaar was. Daarom neem ik vanaf 1 april voltijds ouderschapsverlof en dit voor een periode van 6 maanden. Ik heb in die periode dus het profstatuut dat ik wilde, jammer genoeg niet op de manier zoals ik het wilde.
Wat mij echter nog het meest treft is de recente berichtgeving in de media: minister Anciaux die trots komt vertellen dat er extra plaatsen vrijkomen bij Bloso, Defensie die nog vrije plaatsen heeft voor jonge, beloftevolle atleten? Ik probeer er mij niet al te veel van aan te trekken en concentreer mij zoveel mogelijk om mijn voorbereidingen voor het volgende duatlonseizoen. Ik hoop eens te meer met de benen te kunnen bewijzen dat ze allemaal ongelijk hebben!
