Zondag 19 november werd de Deen Torbjørn Sindballe, na een jaar van overtraining en blessures, in het Australische Canberra voor de 2e keer wereldkampioen LD triathlon. Ik had een interview met deze viking.
Dag Torbjørn,
Proficiat met je wereldtitel op het WK lange afstand in Australië
Je was al eens wereldkampioen lange afstand in Zweden (Sater) in 2004. Vorig jaar moet je in je thuisland Denemarken opgeven met een knieblessure. Hoe voelt het om die wereldtitel weer in handen te hebben?
Het voelt geweldig aan! Een wereldtitel heeft toch altijd iets speciaal. Het afgelopen 1½ heb ik zo veel last gehad van overtraining en blessures, dat het nu echt goed doet om eindelijk weer aan de top te staan.
Kan je ons kort even vertellen hoe de wedstrijd is verlopen?
Ik was in het zwemmen behoorlijk goed mee in het eerste grote pak. Op de fiets heb ik de eerste 5km rustig gereden om mijn tempo te vinden. Daarna ben ik vertrokken 🙂 Ik kwam na 20km bij de leider Kieran Doe. We reden een tijdje samen. Op een eerlijke manier. We wisselden om de 10km de kop. We reden met ons tweeën weg van de groep die zich achter ons vormde. Halverwege hadden we ongeveer 5 minuten voorsprong opgebouwd.Na een 80km moest Kiran het tempo een beetje laten zakken en stond ik er alleen voor. Op 90km had ik een voorsprong van ongeveer 8 minuten. Na 100km bonkte ik behoorlijk hard. Ik kreeg een slag van de hamer, maar bleef doorduwen zo hard ik kon.
De lucht was behoorlijk droog en ik had vermoedelijk te weinig vocht ingenomen. En ja, misschien had ik ook een beetje te hard gereden. Maar ik was blijkbaar niet de enige. Iedereen had het tempo laten zakken. Ik kwam dus alsnog de wissel binnen met 6 minuten op Doe en een 12 minuten op de rest van het pak.
Tijdens het lopen voelde ik me van bij het begin niet zo goed. Ik moest hard werken om mijn ritme te vinden. Mijn tempo was laag. Al had ik een enorm grote voorsprong, toch wist ik dat ik nog in de problemen kon komen. Ik had 2 weken voordien de Ironman 70.3 van Australië (in Port Macquarie) nog gewonnen. Daar had ik fantastisch snel gelopen. Ik was dus wel een beetje ontgoocheld dat ik in Canberra mijn draai niet kon vinden.
Ik bleef mijn tempo aanhouden en kreeg nog effen een opflakkering van kilometer 15 tot kilometer 18. Maar daarna moest ik echt diep gaan. Craig Alexander kwam aangastormd. Hij had ik de eerste 20km al 8 minuten dicht gelopen. Ik bleef gewoon duwen en duwen, terwijl mijn benen helemaal opgebrand waren. Ik kon het gelukkig volhouden tot aan de finish. Pas de laatste 50m was ik zeker dat ik ging winnen. Ik was zo uitgeput, dat ik mijn armen bijna niet meer in de lucht kon steken. Maar ik was zo blij dat ik het gehaald had.
Je kwam dus met 12 minuten voorsprong de wissel binnen. Heb je gegokt op de fiets? Heb je zo hard gefietst om comfortabel te kunnen lopen? Of wist je dat de concurrentie veel sneller liep dan jij en je voldoende voorsprong moest nemen?
Ik wist niet eens dat mijn voorsprong zo groot was, tot ik begon te lopen. Ik had voorop gesteld om bij het fietsen een 7-8 minuten te kunnen pakken. Ik voelde me wel goed op de fiets, maar achteraf bekeken ben ik toch iets te diep gegaan. De omstandigheden waren behoorlijk zwaar. Bij koelere weersomstandigheden ben ik zeker dat ik een pak sneller kan lopen. Ik heb Craig Alexander al losgelopen bij temperaturen die me beter liggen. Maar de 30°C van zondag waren niet aan mij besteed.
Eerder dit jaar zei je me dat Hawaii op je agenda stond. Je wou de Ironman winnen voor je 30e verjaardag. Maar je bent niet eens gestart. Waarom niet?
Ik wou me qualificeren in de Ironman van Brazilië. Maar ik ben niet gestart, want ik was overtrained. Dus ging ik naar Klagenfurt (Oostenrijk). Ik heb daar heel rustig gefietst, waardoor ik veel power in mijn benen had voor de marathon. Maar tijdens die wedstrijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik op Ironman wedstrijden niet zozeer door hard te fietsen in de problemen kom tijdens de marathon. Het komt eerder door mijn lichaamsbouw. Ik ben groot en zwaar gebouwd. Mijn lichaam kan zijn warmte niet afvoeren aan het tempo dat het geproduceerd wordt. Ik ben in Klagenfurt goed beginnen lopen, maar na 1 uur was ik totaal oververhit. Ik zag mijn Hawaii dromm dus verloren gaan.
Ik ga proberen om volgend jaar toch naar Hawaii te gaan. Door de condities daar, reken ik er wel op een 15min verval in het lopen, maar ik ga blijven vechten om die tekortkoming in mij mijn conditie weg te werken en daar op het podium te komen.
Wat is voor jou de belangrijkste wedstrijd? Wat heeft voor jou de meeste waarde? Een wereldtitel of de Ironman van Hawaii winnen?
Het is moeilijk te vergelijken, want het zijn 2 totaal verschillende afstanden. Een ITU-LD leunt dichter aan bij een halve triathlon. Je kan er meestal hard tegenaan gaan. Bij een Ironman komt het meer op efficiëntie aan. Maar natuurlijk is Hawaii het ultime uithangbord van onze sport. De groten der aarde komen daar samen. Het is de meest prestigieuze wedstrijd die er is. Wat niet wegneemt dat de ITU-LD een sterke compititie is van atleten die zich op deze afstand specialiseren. Het is meestal de sterkst bezette wedstrijd na Hawaii
Maar voor mij is het prestige-gehalte van een wedstrijd niet het belangrijkste. Wel hoe ik er mij als atleet kan op ontplooien. Mijn droom is telkens om een perfecte wedstrijd te doen, waar de 3 disciplines één geheel vormen. Waar ik een wereldprestatie in zowel zwemmen, fietsen als lopen kan neerzetten. Ik heb het gedaan in de ½ IM van Californië 2005. Ik ben nog steeds aan het werken om zoiets te realiseren op een volledige IM. Ik heb het gevoel dat ik kan blijven zwemmen en fietsen zoals ik nu doe, en toch een sub 2u50 marathon kan lopen (als het klimaat koel genoeg is). Maar ik vrees dat ik dat in Hawaii nooit ga halen. Ik verwacht daar een marathon van 3u00 a 3u05.
Wat is je favoriete afstand? Een 70.3 Ironman, een ITO-LD of een Ironman?
Ik doe ze allemaal graag. Ze hebben allemaal hun charmes. 70.3 en LD gaan vooral om power en snelheid. Maar in een IM gaat het om uithouding en efficiëntie. Ik kijk er naar uit om op de IM te doen wat ik op de andere kan doen.
Wat staat op je agenda voor 2007?
Ik ga een vroege IM doen (in koelere regionen) om te zien welke invloed het op mijn lopen heeft. Daarnaast doe ik het EK en WK LD om dan te finishen in Hawaii
Hartelijk bedankt voor dit interview en veel succes in 2007
Foto's www.sindballe.dk (binnenkort ook in het Engels)
