Als zaterdag de 35ste Holland Triathlon van start gaat in Almere wordt er niet alleen om de dagzege gestreden, maar ook voor de nationale titels op de volledige afstand. Irene Kinnegim won het NK al twee keer en kondigde bij die tweede titel in 2013 ook meteen haar afscheid van de triatlonsport aan. Maar haar afwezigheid was maar van korte duur. Een jaar later stond de atlete van het Fusion Raidlight Nederland team er echter opnieuw. “De triatlonsport blijft toch te leuk,” luidt de uitleg van Irene, die naast triatlon ook geniet van de (ultra)trailruns. Met haar knappe prestatie in Maastricht is ze zaterdag één van de grote favorietes voor een derde gouden plak. Wij spraken haar in de aanloop naar haar titelstrijd.
3athlon.nl: Hoe gaat het met je na Ironman Maastricht?
Irene: Goed. De Ironman Maastricht ging niet zoals ik had gewild, door fysieke ongemakken in de aanloop. Daardoor kon ik slechts 4 weken voor de wedstrijd weer trainen. En daarbovenop kreeg ik ook nog eens een flinke verkoudheid tijdens de wedstrijd. Maar ik heb er toch wel van genoten. Het was gaaf om erbij te zijn. Na Maastricht heb ik in Leiderdorp nog de halve triathlon gedaan en die ging wel lekker. Daarna heb ik de hele periode goed kunnen trainen, dus ik ben nu beter voorbereid dan voor Maastricht.
Na een tussenstop van een jaar heb je toch weer besloten om komend weekend te starten bij de NK hele triatlon. Had je toch heimwee? En waarom kies je voor deze afstand en wedstrijd in Almere?
In 2014 kon ik niet meedoen omdat mijn man voor zijn werk langere tijd weg was. De tijd om te trainen ontbrak toen vanwege de zorg voor mijn zoontje. Dat had zonder twijfel prioriteit! Als ik een hele triathlon doe, wil ik wel goed getraind zijn en dat zat er vorig jaar gewoon niet in. Dit jaar kon het dus weer wel en de sport is te mooi, dus de kriebels kwamen wel weer. Zeker nu triatlon in Nederland weer in de lift zit, met mooie ontwikkelingen zoals de Ironman en de Challenge die nu zelfs helemaal volgeboekt is! Prachtig, ik weet nog jaren dat we met 200 man in Almere haven stonden….
Als ik een volledige meedoe, is het toch in ieder geval altijd Almere, daar heb ik in 2003 mijn eerste hele gedaan en daar is het allemaal begonnen. En hele triathlon doe ik omdat ik nu eenmaal een langeafstandsatleet ben. Daar geniet ik van!
Wat verwacht je van de wedstrijd qua concurrentie en hoe hoog leg je de lat voor jezelf?
Ik denk dat er een sterk startveld staat bij de dames, die best aan elkaar gewaagd zijn. Ik verwacht niet dat ik ga winnen, ik schat Beate Gortz, Brooke Brown en Carla van Rooijen (sterk in Maastricht) wel hoog in. Ik hoop een top 5 overall. Ik ga mijn best doen om op het NK podium te staan, het is wel jammer dat Mirjam Weerd is uitgevallen.
Heb je je dit jaar anders voorbereid dan andere jaren, want we weten dat je tegenwoordig ook veel aan trailrunning wedstrijden en ultra’s mee doet. Is dit een ideale match voor jou?
Door trailrunning en ultra’s heb ik nu een veel betere loopbasis. Ik heb nu twee keer een 100 km wedstrijd gelopen. Ik ben meer belastbaar geworden en kan harder lopen dan vroeger met minder spierpijn na afloop. Waar ik voorheen een lange duurloop deed voor een hele triathlon van 30-35 km is dat in trainingen voor ultra’s een leuk loopje om mee te beginnen… daar doe ik wel eens duurlopen voor tot 50 à 70 km. Al gaat dat natuurlijk in een iets ander tempo. Heerlijk, met je rugzakje om, eindeloos rennen. Maar het is allemaal duursport! Al wil ik hier niet mee zeggen dat ik niet opzie tegen de marathon zaterdag hoor. Een snelle marathon lopen na 180km hard fietsen is nog steeds afzien!
Wat is je beste herinnering van Almere?
Dat zijn er meerdere… De eerste keer in 2003, gewoon omdat ik het onwijs gaaf vond dat ik een hele triatlon aankon. Dat leek me vooraf bijna onmenselijk. En 2009 omdat ik de wedstrijd toen voor de eerste keer won en Nederlands Kampioen werd. En 2012 was ook heel speciaal omdat ik toen voor de eerste keer met mijn zoon over de finish kwam!
Wat zijn je doelen na Almere in 2015?
Ik heb nog de Hoge Veluwe Trail (43 km) en het NK Trail in Schoorl. En voor de rest van dit jaar nog wat trailrunnetjes, niks verder dan 60km. Volgend jaar een serieuze trailrun van 100+ en zodra het triatlonseizoen weer begint, ga ik weer een paar hele doen, maar welke dat heb ik nog niet besloten. Er is zoveel keus tegenwoordig!
Voor de moeders die altijd op zoek zijn naar het juiste antwoord? Hoe combineer je nou het leven als moeder met zoveel traingingsuren? Of ben je slimmer geworden met trainen?
Slimmer trainen, creatief zijn, niet meer eindeloze fietskilometers zoals vroeger want die tijd ontbreekt nu. Ik doe veel in de avonduren als mijn zoon in bed ligt en combineer trainingen met woon-werkverkeer. Maar ik moet ook accepteren dat de trainingsuren van vroeger, waar ik wel eens meer dan 30 uur kon trainen, er niet meer inzitten. Dus ik zou zeggen, probeer met minder uren toch een zo goed mogelijk resultaat neer te zetten naast gezin en werk.
Met dank aan Ronald De Graaf van Ultra Outdoor Sports
