Er wordt binnen de triathlonwereld veel over drafting gesproken, er wordt veel over geschreven, er worden maatregelen genomen, maar nu gaan Ironman en RaceRanger ook nog eens een testprogramma opzetten om de impact van verschillende aspecten van drafting, zoals de afstanden binnen de draftzone, binnen triathlonwedstrijden wetenschappelijk te onderzoeken. Zo hoopt Ironman beter te begrijpen hoe draftzones de racedynamiek en dichtheid van het parcours beïnvloeden binnen haar wedstrijden.

Voor dit project werkt Ironman samen met aerodynamica-expert Marc Graveline, een voormalig technologie-executive bij grote bedrijven als HP en IBM, en pionier op het vlak van aerodynamische meetinstrumenten. Graveline, zelf ook actief triatleet, heeft in het verleden al met heel wat professionele wielerploegen samengewerkt op het vlak van aerodynamica. “Ik kijk ernaar uit om samen met Ironman, RaceRanger en professionele atleten technologie toe te passen die de impact van draftzone afstanden nauwkeurig kan meten en analyseren”, vertelt hij. “Deze data worden verwerkt in geavanceerde modellen die historische rijgegevens combineren met cruciale factoren zoals inhaaltijden en positionering, wat leidt tot een dieper inzicht in hoe drafting de prestaties van atleten beïnvloedt.”

Testen met 6 triatleten in Tucson

Eerder dit jaar, in juni, werd al een eerste test uitgevoerd om basisgegevens te verzamelen en parameters te verfijnen voor een uitgebreidere test die deze week plaatsvindt in Tucson, Arizona. Voorafgaand aan de groepsmetingen wordt voor elke deelnemende atleet de aerodynamische weerstand (CdA) bepaald. Aan de testen nemen zes professionele triatleten deel, waarbij gegevens worden verzameld tijdens meerdere testreeksen aan 70.3 Ironman-racetempo’s en vermogens. De fietsen zijn uitgerust met sensoren die onder meer vermogen, snelheid, wind, luchtdichtheid en hellingsgraad registreren.

RaceRanger helpt de triatleten om de exacte testafstand aan te houden en meet eventuele variaties daarin. Er worden meerdere testruns uitgevoerd op afstanden van 12, 16 en 20 meter. Tijdens de testen wisselen rijders van positie om te analyseren hoe lichaamsgrootte het vermogensverbruik beïnvloedt. De verzamelde data wordt vergeleken met de CdA-basismetingen om zo vermogensbesparing per positie en afstand te bepalen. Deze resultaten worden vervolgens geëxtrapoleerd naar andere racesnelheden. Na analyse zal worden bepaald of aanvullende testen nodig zijn.

Extra testen tijdens races in 2026

Ironman plant bovendien extra testen tijdens wedstrijden begin 2026, om de bevindingen verder te valideren onder echte wedstrijdomstandigheden. Het doel is om de optimale draftzone-afstand te bepalen die consistent kan worden toegepast voor alle wedstrijden met professionele én Age Group atleten. Daarbij worden ook operationele factoren meegenomen, zoals parcoursdichtheid, startprocedures en logistiek. Eventuele wijzigingen, zowel in toegestane afstand als in toegestane inhaaltijd, zullen transparant worden gecommuniceerd.

“Vóór 2015 varieerden draftzones binnen de triatlonsport per land en federatie, doorgaans tussen 7 en 10 meter. Om een consistente race-ervaring voor professionele triatleten te creëren, introduceerde Ironman in 2015 zijn eerste wereldwijde wedstrijdregels en stelde het een draftzone van 12 meter vast voor professionele atleten. Sindsdien is de technologie sterk geëvolueerd, onder meer met anti-drafting oplossingen zoals RaceRanger. Daarnaast introduceerde Challenge Family een draftzone van 20 meter, dat volgens profatleten en nog veel eerlijker wedstrijdverloop garandeert. Dat systeem werd ook door andere organisaties overgenomen.