Van 1250 dollar naar 1500 dollar: twintig procent meer is wat profatleten in 2025 moeten betalen om mee te mogen doen aan Ironman-races. Daar hebben ze namelijk een proflicentie voor nodig en die licentie is in één jaar dus aanzienlijk in kosten gestegen.

Met een proflicentie kopen profatleten toegang tot álle wedstrijden binnen het Ironman-label – met uitzondering van de WK’s waar ze hoe dan ook voor dienen te kwalificeren – en kunnen ze dus naar eigen inzicht inschrijven of juist uitschrijven voor wedstrijden wanneer ze dat willen. Dit geldt voor zowel volledige Ironmans als Ironman 70.3’s.

Met het geld dat Ironman verdient aan deze proflicenties, naar eigen zeggen zo’n miljoen dollar op jaarbasis, financiert het – opnieuw naar eigen zeggen – voornamelijk het eigen anti-doping programma. Overigens zijn profatleten met een licentie niet per definitie gegarandeerd van zomaar alle deelnames die ze willen: ook zij hebben bij Ironman regelmatig te maken met lange wachtlijsten en dus onzekerheid of er daadwerkelijk overal gestart kan worden.

Ter vergelijking: de PTO en Challenge Family laten profatleten (op basis van ranking) gratis meedoen aan de wedstrijden binnen hun labels.

Profatleten kunnen er bij Ironman ook voor kiezen geen membership te nemen maar gewoon los in te schrijven voor races: in dat geval betalen ze 250 dollar voor een 70.3 en 500 dollar voor een 140.6. 70.3 specialisten halen hun proflicentie er dus pas uit wanneer ze zeven of meer halve Ironmans starten. Wat betreft 140.6 specialisten moeten zij aan minimaal vier volledige Ironmans meedoen om de 1500 dollar voor het membership eruit te halen.