Het was misschien niet de atleet die bij veel kenners als grote favoriet werd bestempeld, maar toch ging de Sloveense Jaroslav Kovacic er afgelopen september bij Challenge Almere-Amsterdam met de winst van door. En dat niet alleen: hij brak ook nog eens het race record dat hij aanscherpte tot een spectaculaire tijd van 7:55:44. ,,Almere is een fantastische plek voor me. Ik wist dat het mogelijk was om onder de acht uur te duiken en misschien zelfs het race record te verbeteren. Maar nu, een paar maanden later, voel ik nog steeds kippenvel.”
Het is Kovacic die – vanaf het zonovergoten Fuertaventura – zijn verhaal doet aan de organisatie van de op-één-na oudste triathlon ter wereld. Met blijdschap en vreugde overigens, want Almere zit in zijn hart. ,,In 2017 werd ik er al derde tijdens het Europees Kampioenschap en in 2018 won ik én verbrak ik het race record. Die dag had ik mezelf het doel gesteld om de magische grens van acht uur te doorbreken. Maar om eerlijk te zijn dacht ik ook al aan het race record, vooral ook omdat de weersvoorspellingen zo goed waren. Ik geloofde in mijn zwemonderdeel, wist dat ik onder de 4:20 uur kon fietsen en wist ook dat ik hard kon lopen. Daarnaast vind ik het weer in Nederland erg prettig. Een beetje kouder dan op de meeste plekken en natuurlijk de wind. Kom op, het is Nederland: daar is altijd wind. Dat ligt me wel.”
Kovacic zwom – samen met Evert Scheltinga – het snelst (50:05), verloor tijdens het fietsen licht terrein op de Australische Cameron Wurf (die op zijn beurt het fietsrecord aan diggelen reed, red.), maar tijdens de marathon stelde hij orde op zaken. Niet heel makkelijk, want zeker de eerste helft van de marathon werd er ontzettend hard door Wurf gelopen. ,,Het enige dat ik dacht: ‘wat gebeurt hier allemaal?’ Hij ging zó hard. Maar, na 21 kilometer zag ik dat ik dichterbij kwam. Ik had het voordeel om te kunnen ‘jagen’. Dit was het zwaarste moment van de race en dan is het absoluut makkelijker om te jagen dan om opgejaagd te worden.”
(tekst gaat verder onder foto)
Met minder dan tien kilometer te gaan ging Kovacic voorbij aan Wurf. ,,Op dit punt was mijn hoofd helemaal leeg. Ik wist dat ik moest blijven pushen om te winnen. Aan het race record dacht ik eigenlijk niet eens, vooral ook omdat de data van mijn horloge nogal twijfelachtig was.”
Desondanks wist Kovacic dat hij op de goede weg was. ,,Je voelt het wanneer je in de ‘zone zit’. Wanneer je hard aan het lopen bent. Alle kilometers gingen constant onder de vier minuten gemiddeld. Uiteindelijk wist ik, met nog één kilometer te lopen, dat ik het race record kon gaan verbeteren. Het was fantastisch om in het stadion terug te komen. En een opluchting. Er was zoveel publiek, een geweldige atmosfeer, de speakers die uitzinnig waren. Ik zag onlangs de video van mijn laatste 1500 meter en het lijkt echt alsof ik vlieg door alle adrenaline. Je voelt helemaal niks meer, het enige dat je doet is sprinten.” Kovacic volbracht zijn marathon uiteindelijk in 2:43 uur.
Toen Kovacic over de finishlijn kwam, keerden meteen zijn emoties terug. ,,Je ziet je familie en vrienden na een lange dag. Het geluk is onbeschrijflijk. Voor mij draaide alles om deze race. Alles kwam hier samen. Ik kom zeker terug naar Almere, hoogstwaarschijnlijk volgend jaar met het Wereldkampioenschap.”
