In een WTCS Final die eigenlijk pas écht spannend werd in de laatste 2.5 kilometer, heeft Fransman Léo Bergère zojuist de overwinning gepakt. Na een zeer sterke run trok Bergère de overwinning naar zich toe, ook al werd er vooral in de slotfase keihard op hem gejaagd door onder andere Morgan Pearson, Alex Yee, Jelle Geens, Hayden Wilde en Matthew Hauser.

Er werd meteen hard gezwommen en dat was vooral te danken aan de Hongaar Márk Dévay, die meer dan eens bij wedstrijden als eerste uit het water komt en nu, in Abi Dhabi, dus ook weer. Hij werkte zijn 1500 meter af in 17:52 minuut en zag achter hem, in een lang lint, zijn concurrenten richting T1 rennen. 

In de wisselzone en gedurende de eerste fietskilometer was het spannend om te zien wie van de mannen konden aansluiten in de kopgroep en wie de slag net zouden missen: uiteindelijk ontstond er een kopgroep bestaande uit dertien atleten, waarLéo Bergère, Jonathan Brownlee, Pierre le Corre, Vincent Luis, Henri Schoeman en Tayler Reid de grootste namen waren. Op een halve minuut volgde een groot peloton met daarin ook veel favorieten, waaronder onder andere Kristian Blummenfelt, Gustav Iden, Hayden Wilde, Alex Yee, Jelle Geens, Matthew Hauser en Jonas Schomburg. Na een paar kilometer op de fiets konden vier mannen uit de kopgroep niet meer meekomen en zij zakten terug in het peloton.

De objectieve kijker zal het fietsonderdeel waarschijnlijk omschrijven als relatief saai: er gebeurde eigenlijk vrij weinig. Er was een kleine crash in het peloton waarna iedereen zijn weg goed kon vervolgen en twee topatleten kregen te horen dat ze een tijdstraf van 15 seconden moesten uitzitten (Blummenfelt vanwege verkeerd zwemgedrag en Le Corre vanwege het te vroeg op zijn fiets stappen) maar verder was het enige dat er gebeurde de kopgroep, bestaande uit negen atleten, die iedere fietsronde steeds een paar seconden weg wist te rijden bij het jagende peloton en zo dus de voorsprong langzaam maar zeker vergrootte. Toen de kopgroep in T2 terugkeerde, bedroeg hun voorsprong 37 seconden op het achtervolgende peloton. Dat was enigszins verrassend, want dat betekende dat het peloton in de laatste kilometers ineens veel tijd goed had gemaakt. Het betekende tegelijkertijd ook een veel spannendere run.

Vanuit T2 was het, misschien wel een beetje verrassend, Brownlee die meteen de leiding nam en een hoog tempo begon te lopen. Slechts twee mannen konden hem volgen: Bergère en Reid, al moest die laatste er niet veel later ook af. Bergere daarentegen ging na ongeveer twee kilometer voorbij aan Brownlee en pakte een voorsprong van een paar seconden. De Fransman oogde sterk en liep bijzonder sterk in deze fase.

Halverwege de run ging Bergère relatief comfortabel aan de leiding en bleek vooral ook dat Alex Yee en Jelle Geens aan een indrukwekkende opmars bezig waren. Beide mannen begonnen hun run vanuit het achtervolgende peloton, maar waren al voorbij gegaan aan veel van de mannen die eerst in de kopgroep zaten. Overduidelijk was dat hun looptempo het hoogst lag met nog vijf kilometer te gaan. Ondertussen probeerde ook Wilde naar voren te lopen, maar ook al haalde hij veel mannen in; het lukte hem niet om bij Geens en Yee te blijven.  

In de vierde en laatste loopronde en dus laatste 2.5 kilometer werd het ineens toch nog bijzonder spannend: Bergère ging nog steeds aan de leiding, maar de Amerikaan Morgan Pearson zat daar nog maar zeven seconden achter en Geens en Yee waren genaderd tot nog maar 25 seconden achterstand. 

Bergère liet zich echter niet gek maken en wist zijn voorsprong te behouden. Hij won de race in 1:44:14. Pearson werd tweede op 11 seconden achterstand en Geens versloeg Yee in een prachtige sprint en werd dus derde op slechts 20 seconden achterstand. Yee en Hauser, die in de slotfase voorbij ging aan Wilde, werden vierde en vijfde.

De Zuid-Afrikaan Richard Murray, die uitkomt voor Nederland, werd 21e op meer dan twee minuten achterstand.