Het was een seizoen met grote downs, hier en daar zeker ook ups, maar vooral heel anders dan Lotte Wilms vooraf had verwacht en gehoopt: 2025 is nog niet helemaal het jaar van de Nederlandse, maar al jaren in Australië woonachtige profatlete. Dat gezegd hebbende: aankomende zaterdag is Wilms er ‘gewoon’ bij op het WK Ironman op Kona en daar komt ze niet als simpele vulling van het veld. “Mijn ambities zijn altijd groot.”

Wat die ambities voor Kona dan precies zijn, blijft een klein beetje in het midden. Begin dit seizoen – toen er nog geen tegenslagen waren geweest – sprak ze zelfs de brutale hoop en ambitie uit om Kona te winnen. “Maar of dat doel haalbaar is, dat heb je niet volledig onder controle”, bekijkt Wilms de situatie nu wellicht wat realistischer. “Ik kom mijn bed in ieder geval niet uit voor een minder doel. Op de finishlijn zien we of het haalbaar is. Een top tien zou altijd mooi zijn, zeker met een sterk veld als dit.”

‘Iemand verliezen die zo dichtbij staat, doet zeer’

Grootste tegenslag dit jaar – in ieder geval lichamelijk – was een periode met gordelroos en, ten gevolge daarvan, heel veel pijn en weinig mogelijkheid tot trainen. De eerste maanden van 2025 gingen daarmee grotendeels verloren, maar Wilms vocht zich terug. In mei volgde toen een vijfde plaats bij Ironman 70.3 St. George, een maand later werd ze dede bij Ironman Cairns en pakte ze meteen ook een slot voor het WK Ironman dat dus zaterdag plaatsvindt, en in september werd Wilms tweede bij IM 70.3 Sunshine Coast, waarmee ze ook meteen een slot voor het WK Ironman 70.3 van volgend jaar (Nice) pakte.

Tussendoor waren er ook andere tegenslagen; in juli verliet Wilms per direct het Pewag Racing Team – reden nog steeds onduidelijk, maar uit alles bleek toen dat deze keuze niet geheel vrijwillig was – en toen Wilms in Lake Placid was, waar ze in juli elfde werd bij de gelijknamige Ironman, verloor ze haar masseur en goede vriend. “Hij was al enige tijd ziek, maar overleed onverwachts. Iemand verliezen die zo dichtbij staat, doet zeer.”

‘Denk dat mijn team en ik alles goed hebben kunnen managen’

De lading van dit overlijden wordt de komende dagen mogelijk extra zwaar. “Hij streed tegen kanker en zijn doel was om beter te worden, zodat hij mee kon naar Kona. Ik had de ruimte nodig om dit een plekje te geven. Als je dat niet doet: duurt verwerken veel langer. Zijn vrouw – en ook een goede vriendin – is nu mee naar Kona en ik heb zijn symbolen (als aandenken, red.) op mijn trisuit laten printen. Iedereen verwerkt verlies op zijn of haar eigen manier: er is geen goed of fout. Het leven komt met grote ups en downs. Het gaat er uiteindelijk om hoe je daar mee omgaat en ik denk dat mijn team en ik alles goed hebben kunnen managen en er het beste van hebben gemaakt.”

‘Tactiek is sowieso hard zwemmen’

Voor Wilms wordt aankomende zaterdag in ieder geval een race waarbij ze zich focust op zichzelf. De atlete die steevast vooraan uit het water komt, lijkt mogelijk zelfs nóg beter tijdens het eerste onderdeel. “Mijn tactiek wordt, zoals altijd, om hard te zwemmen”, lacht ze. “Ik train al het hele seizoen met een open water team in Noosa (Australië, red.) en hopelijk ga ik daar nu het resultaat van zien.” Na het zwemmen wachten uiteraard loodzware omstandigheden, met hoge temperaturen en veel wind. “Zoals iedereen weet is Kona een race waar de condities qua weer een grote rol spelen en de focus op jezelf leggen, zorgt voor de beste uitkomst. Zo zie ik dat in ieder geval.”

‘Mooi dat we hier met drie Nederlandse dames aan de start staan’

Wilms heeft dus een top tien klassering in gedachten en is verder niet echt bezig met de twee andere Nederlandse profatletes die aan de start verschijnen: Marlene de Boer en Diede Diederiks. “Ik heb wat dat betreft niet echt nagedacht over een ‘onderlinge strijd’. Het is geweldig dat we met drie Nederlandse vrouwen aan de start staan en ik hoop dat we allemaal een mooie, inspirerende dag hebben.”

Wilms, die twaalf dagen geleden al op Maui arriveerde – ‘een mooie locatie om te trainen’ – voelt zich nu nog ontspannen. “Maar natuurlijk zijn er altijd spanningen, al zie ik dat als een goed teken: ‘ready to go’.”

Pittig einde seizoen

Na Kona zit het seizoen er voor Wilms overigens allesbehalve op. Een week later verschijnt ze aan de start van de T100 Wollongong en daarna volgen onder andere Noosa Tri, het WK Ironman 70.3 Marbella en mogelijk Ironman Busselton.