Een extreem hoog waterpeil zorgde afgelopen weekend bij de Marathon van Venetië voor een hoop natte voeten. De laatste 3,5 kilometer stonden de straten blank en was hardlopen vrijwel onmogelijk. Marathonloper Robert Timmer, één van de deelnemers, kon er de humor wel van inzien. ,,Het was in ieder geval een unieke ervaring.”
Ieder jaar reist Timmer met de ‘Orange Runners’ – een groep van acht hardloopvrienden – af naar een stad in het buitenland om een marathon te lopen. Dit jaar was Venetië aan de beurt en dat werd een editie om nooit meer te vergeten. Terwijl het zonnetje scheen, gingen duizenden marathonlopers zondagochtend nietsvermoedend van start in Stra, een plaats op het vasteland van Venetië, waarna zij 42,195 km later in het historische centrum van Venetië zouden finishen. ,,De eerste helft van het parcours ging door een buitenwijk van Italië, waarbij we door een mooi landschap en langs prachtige huizen liepen. Na ruim 30 kilometer liepen we over een dijk richting Venetië. Daar begon de ellende: het ging regenen en we hadden volle wind tegen”, vertelt Timmer die het daar behoorlijk zwaar kreeg. ,,De laatste vier kilometer loop je pas door Venetië zelf. Daar had ik me op verheugd, om lekker door die straatjes en langs het water te lopen.”
(tekst gaat verder onder foto)
Des te groter was de verbazing toen Timmer uiteindelijk het historische centrum bereikte. ,,Het was een hele gekke gewaarwording. Ik draaide de hoek om en zag dat de straten volledig onder water waren gelopen. ‘Moet ik hier echt doorheen?’ vroeg ik mezelf af. Voor me zag ik dat alle andere lopers het gewoon deden, dus ben ik ook maar het water ingestapt. Ik had geen keus en wilde in die laatste kilometers ook niet meer opgeven”, blikt Timmer terug. ,,Het moment dat ik het water instapte, dacht ik ‘wat is dit nou?’ Maar even later realiseerde ik me dat dit ook wel heel uniek is.”
Op sommige stukken stond het water tot aan de enkels, op andere stukken zelfs tot aan de knieën. ,,Daar kon je echt alleen wandelen”, stelt Timmer. ,,De poging die ik deed tot hardlopen was gewoon lachwekkend, dat heb ik heel snel opgegeven. De enige droge gedeeltes waren de bruggetjes waar we overheen moesten. Normaal gesproken zou dat een beproeving zijn, nu was het een verademing.”
De meeste marathonlopers konden volgens Timmer de lol wel inzien van het grote waterballet. ,,We hebben enorm gelachen met zijn allen. Op zo’n situatie heb je geen invloed, dus je kunt er maar beter het beste van maken. Om mij heen liepen een paar mensen die er flink de balen in hadden, maar je kunt er nou eenmaal niets aan veranderen.” Snelle tijden zaten er door de omstandigheden niet in, maar Timmer had het ‘geluk’ dat hij vrijwel ongetraind aan de marathon begon en dus geen doeltijd voor ogen had. Uiteindelijk finishte hij na 5:00:37 uur.
(tekst gaat verder onder foto)
Achteraf gezien denkt Timmer dat hij de wateroverlast best had kunnen zien aankomen. ,,Zaterdag zijn we nog in Venetië geweest voor het gebruikelijke ritueel, waaronder de marathon-expo en het ophalen van de startnummers. In de loop van de middag merkten we al dat het water vrij hoog stond, maar daar hebben we verder niet bij nagedacht.” Ook toen de organisatie zaterdag bekendmaakte dat het iconische San Marco Plein werd geschrapt uit het parcours, omdat het ondergelopen was, ging er geen belletje rinkelen bij Timmer. ,,Misschien zijn we wat naïef geweest, maar wellicht is het beter dat we niet wisten wat ons de laatste kilometers te wachten stond. Dan had ik er tegenop gezien, nu was het een grappige wending.”
Een dag later maakte Timmer onderstaande video, dat een goed beeld geeft van hoe groot de schade was.
