Marc Saenen laat van zich horen

Waarschijnlijk zal deze email je verbazen, maar ik meen dat er vele mensen met onbeantwoorde vragen zitten, waaronder jezelf. Misschien kunnen een paar emails tussen ons wat duidelijkheid scheppen, zodat de vraag "waarom?" een beetje opgehelderd wordt.

Je weet uit het verleden dat ik niet de slechte persoon ben die nu afgeschilderd wordt. Ik zit op dit moment onder de grond van schaamte. Schaamte tegenover vele mensen, in het bijzonder de mensen van Latem, die me steeds verdedigd hebben. Dit waren vrienden, die ik zeer ontgoocheld heb.

Ik zoek zeker geen begrip. Hooguit vergiffenis. Vergiffenis voor zaken die ikzelf niet gewild heb, maar uit omstandigheden wel tot dit verschrikkelijke resultaat hebben geleid. Denk dus aub niet dat ik op loop ben met geld van de mensen. Ik heb op dit ogenblik genoeg geld op zak om hooguit 2 maanden te overleven. Als ik het al overleef. Ik ga mezelf ook niet wikkelen in een zelf-medelijden reactie. Wat er gebeurd is, is onvergeeflijk. Vergiffenis krijgen zal al moeilijk genoeg zijn.

Het is wel een proces geweest van een aantal jaren. Een proces van putten vullen met putten. Ik dacht dat ik er ging uit geraken, maar de laatste put was te diep.

Vorige week, toen de bom barstte, was mijn eerste reactie om er een eind aan te maken. Gelukkig heeft mijn onderbewustzijn deze onomkeerbare daad ongedaan gemaakt, want wie zou er wat aan hebben ? Het enige wat ik nu kan doen is een nieuw leven te beginnen. Hoe moeilijk het ook zal zijn. Een nieuw leven, waarbij mijn kwaliteiten (sic) het mogelijk zullen maken om de gedupeerden te vergoeden. Hopelijk zonder nieuwe putten te maken. Utopisch leven ?

Een lezer op een forum schrijft een welgemeende fuck-you aan mezelf. Een lezer die een paar jaren geleden mezelf de hemel inschreef wegens mijn gastvrijheid en het schitterend regelen van zijn vakantie. Het zal wel aan de ontgoocheling liggen, dezelfde ontgoocheling die ik mezelf aangedaan heb. No excuses…..no pity…..

Een aantal mensen, waaronder verschillende klanten, hebben me opbeurende emails gestuurd. Voor anderen blijft het een zuur gegeven, waarbij de "waarom?"-vraag zal blijven opborrelen. Ik ben begonnen om een soort "memoires" te schrijven. Niet om mezelf in zelfmedelijden te dompelen. Integendeel : het is een antwoord aan de vele vrienden die ik ontgoocheld heb. Mijn welgemeende excuses aan LTTL, Jim Beuselinck, Johan Anthonis, etc, etc. Maar voornamelijk aan mijn kinderen en familie.

Hopelijk kan ik al deze mensen ooit terug in de ogen kijken…Op dit ogenblik is mijn spiegel al teveel.

De tijd zal ons leren.

Marc