Miriam van Reijen werd gisteren 6e bij de Embrunman, een Long Distance race waarbij bijzonder veel hoogtemeters overwonnen moeten worden. ,,Wat speciaal aan deze race is: als je start is het nog donker.”
Dat ‘donkere’, daar moest Van Reijen dus wel even aan wennen. ,,Dat was lastig, maar uiteindelijk ging alles goed. Er zwom gelukkig een meisje voor me die ik kon volgen. Eigenlijk zwom ze iets sneller, maar omdat ze af en toe moest navigeren kon ik mooi in haar voeten blijven. Het was heel mooi om de zon op te zien komen tijdens het zwemmen.”
Bij het fietsen dus veel klimmeters. ,,Tijdens het fietsen heb ik helemaal niet op de tijd en snelheid gelet, maar wilde ik vooral met een goed gevoel rijden. Het eerste stuk waren de wattages die ik trapte echter aan de hoge kant, waardoor ik iets gas heb teruggenomen. Helaas heb ik in de eerste helft, misschien daardoor, toch dertig minuten op mijn concurrenten verloren, terwijl ik in de tweede helft helemaal geen tijd meer heb verloren.” Parcourskennis bleek tijdens het fietsen belangrijk, Van Reijen was al twee weken in de omgeving en had het fietsparcours al eens gereden. ,,Het fietsparcours is echt schitterend, maar er zitten een aantal verrassingen in. Zo is het laatste stuk heel heftig, met een klim van zes kilometer en er is een stuk met een helling van 20%, waar je goed vaart moet houden van tevoren omdat je anders bijna stil staat.”
De afsluitende marathon bestond uit drie ronden van 13,9 kilometer, waarin telkens zo’n 130 hoogtemeters opgenomen zaten. Miriam is niet onbekend met marathons lopen: ze heeft een indrukwekkend palmares in de atletiek. Ze werd al eens tweede en derde tijdens het Nederlands Kampioenschap marathon, met een persoonlijk record van 2:41:24 over de 42,195 kilometer. Het lopen van de marathon tijdens een triathlon bleek echter anders. ,,In een halve triathlon kan ik nog best goed lopen, dan doe ik ongeveer 1:22 uur over het lopen. Nu was ik met 3:27 uur over de marathon een stuk langzamer. Ik had verwacht meer richting 3:15 uur te lopen, maar heb door rustig te beginnen misschien toch tijd verloren. Ik had goede benen en had misschien meer risico moeten nemen, maar dat moet ik allemaal nog uitproberen.”
(tekst gaat onder foto verder)
Van Reijen kijkt daarom met gemengde gevoelens terug naar de race. ,,Ik weet nog niet zo goed wat ik ervan vind. Het was voor mij de eerste keer een Long Distance: ik had geen idee hoe mijn lichaam daarop zou reageren. Helemaal niet op eentje die qua tijd ook nog eens extra lang is. Ik heb een goede voorbereiding gehad en was vooraf met name met het mentale deel van de race bezig. Dit viel uiteindelijk gelukkig wel mee. Aan de ene kant ben ik dan ook heel tevreden, ik heb goed ingedeeld en alles eruit gehaald, maar ik denk dat ik harder kan.”
Naast triathlons doet Van Reijen ook duathlons en loopt ze ook nog hardloopwedstrijden. ,,Toen ik met lopen begon, wilde ik meteen een marathon lopen in plaats van de korte afstanden. De eerste marathon ging gelijk heel goed: in 2:44 uur en ook nog eens met een negatieve split (tweede helft sneller dan de eerste helft, red.). Daar kwamen direct ook grote ambities bij, zoals Europese Kampioenschappen en de Olympische Spelen. Deze doelen bleken echter veel te groot: ik heb alles geprobeerd, maar werd niet veel sneller. Ik heb het toen losgelaten en ben gaan doen wat ik leuk vond. Zo kwam het fietsen erbij en heb ik voor de lol een duathlon gedaan, wat ik nog leuker vond. Daarnaast zwom ik ook graag en een triathlon leek mij dus een leuke uitdaging. Ik vind het veel leuker om met drie sporten bezig te zijn en daarnaast ben ik daardoor ook nog eens veel minder geblesseerd.” Van Reijen heeft het hardlopen echter nog niet helemaal losgelaten: ,,Ik wil de marathon nog eens onder de 2:40 uur lopen.”
Van Reijen is haar omgeving zeer erkentelijk dat dit allemaal mogelijk is: ,,Trainen kost veel tijd en zonder met name Chris, mijn vriend, is dit allemaal niet mogelijk. Hij ondersteunt mij en vindt het oké dat ik zoveel train. En hij fietst bijvoorbeeld mee tijdens mijn lange duurlopen.”
