De komende week – en dan met het hoogtepunt op zondag 10 september – gaat zeer bijzonder worden voor Niek Heldoorn. De Nederlandse topatleet, 24 is hij pas, staat op het punt geschiedenis te schrijven door sinds jaren de eerste Nederlandse man te zijn die uitkomt binnen het profveld van het WK Ironman. “Ik heb heel veel zin in de wedstrijd en álle dingen eromheen.”
Dat zegt eigenlijk al genoeg over hoe bijzonder het WK Ironman gaat worden voor Heldoorn, die aangeeft in de dagen voorafgaand aan een race normaliter eigenlijk niet zoveel zin meer te hebben om van start te gaan. “Maar nu wel. Ik ben heel vroeg in Nice aangekomen, op 20 augustus al, dus alles voelt nu nog een beetje ‘out of reach’. Maar volgende week gaat alles opgebouwd worden en komen alle atleten en toeschouwers; dan gaat het natuurlijk veranderen. Ik heb inmiddels het parcours al goed bekeken.”
‘Fietsparcours langzaam en zwaar, maar minder technisch en steil als gehoopt’
Vooral bij het fietsparcours voelde Heldoorn toch enigszins lichte teleurstelling. Niet omdat het parcours niet interessant is, maar wel omdat het fietsparcours de jonge, lichte Nederlander, die misschien wel het sterkst is op zware parcoursen met veel hoogtemeters, niet per se op het lijf lijkt geschreven. “Het is heel anders dan ik had verwacht. Ik had verwacht dat het steiler omhoog zou zijn en dat de afdalingen steiler naar beneden én technischer zouden zijn. Maar, dat is het allesbehalve. In totaal is er misschien maar één kilometer waar je je benen echt stil houdt; verder is het vooral glooiend naar beneden. Het wordt een langzaam en zwaar fietsonderdeel, met constant druk op de benen. Ik had gehoopt om meer verschil te kunnen maken met steilere beklimmingen en moeilijkere afdalingen. Aan de andere kant: op deze manier wordt het een hele eerlijke race.”
‘Ik moet me aan mijn eigen plan houden’
En eigenlijk wordt de race ook een stukje makkelijker, in ieder geval om te bepalen hoe Heldoorn de wedstrijd moet aanvliegen, zo legt hij uit. “Als ik het hier goed wil doen, moet ik me volledig aan mijn eigen plan houden. Ik ga hier niet winnen, dat weet ik natuurlijk ook. Het wordt een soort tijdrit met mezelf en in dat opzicht lijkt deze wedstrijd heel erg op Lanzarote (waar Heldoorn geweldig tweede werd, red.). Ik moet mijn eigen ding doen om een goede race te draaien.”
Tekst gaat verder onder afbeelding
‘Top vijftien: dan ben ik écht op de goede weg’
Maar wanneer is het dan eigenlijk een goede race voor Heldoorn? In Nice komt hij de allerbeste atleten ter wereld tegen. “Het is voor mij de eerste keer dat ik tussen zo’n volledig startveld sta en dus vind ik het heel lastig om er een plek op te plakken. Ik weet niet waar ik hoor en waar ik mezelf moet inschatten. Wat ik wel weet, is dat wanneer je in zo’n sterk bezette race prijzengeld pakt, je écht op de goede weg bent. Dus top vijftien zou geweldig zijn.”
‘Laatste race Jan Frodeno, de cirkel is rond’
Door alles wat Heldoorn vertelt, sijpelt vooral ook de liefde die hij voor de sport voelt. En hoe gaaf hij het vindt om straks tussen de grote mannen te mogen racen. “Dit wordt zo’n toffe uitdaging. Zoveel grote namen en zoveel mannen die vroeger mijn idolen waren. Ik maak straks Jan Frodeno’s laatste race mee. Ik hoop dat ik ook écht onderdeel van die laatste race ben, want dan zou de cirkel voor mij wel rond zijn. Vroeger bleef ik tot laat op om naar Jan te kunnen kijken en nu doe ik mee met zijn allerlaatste race.”
Doorspekt van persoonlijke historie – In de voetsporen van vader Frank
Het WK Ironman – dit jaar voor Heldoorn helaas niet op Kona, want dat voelt toch wel als een teleurstelling geeft hij toe – is sowieso al doorspekt van persoonlijke historie. Vader Frank stond er meerdere malen als Nederlandse prof aan de start. “Het is heel bijzonder. Het is lang geleden dat er een Nederlandse prof aan de start stond én het is bijzonder omdat ik in de voetsporen van mijn vader mag treden. Dat is een eer om mee te maken en ik voel me bevoorrecht dat ik deze kans krijg. Tegelijkertijd is het ook jammer dat ik hier nu als enige Nederlander ben.”
Heldoorn laat weten dat hij het geweldig had gevonden als mannen als Menno Koolhaas of Tristan Olij er ook aan de start hadden gestaan. “Zij hebben prestaties laten zien waaruit blijkt dat ze hier ook zouden kunnen racen. Het had heel erg tof geweest als we dit met elkaar hadden kunnen beleven en dit avontuur met elkaar – als vrienden – konden delen. Maar dat kan eventueel volgend jaar op Kona.”
Tekst gaat verder onder afbeelding
Almere en Nice: ‘Het heeft de potentie om een tof weekend te worden’
Een dag voor zijn eigen wedstrijd zal Heldoorn in ieder geval ook wel met een schuin oog naar Challenge Almere-Amsterdam kijken, waar Koolhaas in actie komt en aanspraak zal maken op de Europse titel Long Distance. “Het heeft de potentie om een heel gaaf weekend te worden. Als je ziet wat Menno’s ambities zijn (die hij gisteren uitsprak op 3athlon.nl, red.) en waarvan ik denk dat ze heel terecht zijn, dan kan dat wel eens een hele mooie dag worden. Als ik dan een dag later ook goed ga, wordt het een leuk dagje natafelen.”
De komende dagen gaat Heldoorn niet alleen zien hoe Nice langzaam maar zeker veranderd in een triathlonstad, hij zal ook zoveel mogelijk proberen te absorberen van wat er allemaal op hem afkomt. “Maandag schuif ik bijvoorbeeld aan bij Breakfast with Bob. Natuurlijk ben ik daar niet het belangrijkste onderdeel, maar als kind keek ik er altijd naar. Het is gewoon tof dat ik dit soort dingen nu mag meemaken.”
