Een geweldig sterke marathon leverde de Zweedse Patrik Nilsson zojuist de winst op van het EK Ironman in Frankfurt (7:59:21). De race die grotendeels in het teken stond van de jacht op de Deense Kristian Hogenhaug – die er op de fiets vandoor ging – werd pas in de laatste kilometer beslist. Zo moest Hogenhaug na 7:39 uur racen accepteren dat iemand anders er met de titel vandoor zou gaan. Nilsson haalde hem in en rende vol overtuiging richting het goud. Dat betekende dat Hogenhaug genoegen moest nemen met zilver (+0:56). Met de Schotse David McNamee was het podium compleet (+3:07).
Dat het belangrijk is om er met zwemmen goed bij te zitten is vaak vooral het geval op de korte afstand, maar dat het ook op de langere afstand soms essentieel is om in het water al goed mee te komen, bleek vandaag wel. Vrijwel de gehele top tien bevond zich al in dit eerste onderdeel bij elkaar in de buurt en met Nilsson als snelste zwemmer (49:35 minuut) vielen er geen grote gaten tijdens het zwemmen. De Duitse Maurice Clavel, de Duitse Paul Schuster, de Noorse Casper Stornes, De Franse Dylan Magnien, de Poolse Robert Wilkowiecki, de Belgische Pieter Heemeryck en de Duitse Franz Loeschke volgden binnen tien seconden in deze zelfde volgorde direct in elkaars voeten. McNamee en Hogenhaug vielen met een respectievelijk elfde en twaalfde plaats net buiten de top tien, maar met Hogenhaug op slechts 25 seconden afstand van de kop, zaten ook zij dicht bij het vuur.
Grote fietsgroep
Het was dan ook niet verrassend om te zien dat er tijdens het fietsen een flinke kopgroep ontstond. De enige die geen zin had in een positie binnen de groep was Heemeryck. De atleet die dit jaar al verschillende teleurstellende races beleefde en eigenlijk nog nooit eerder een goed resultaat boekte op de Long Distance, koos er desondanks voor om risico te nemen. De Belg reed binnen 90 kilometer zo’n vier minuten weg bij zijn achtervolgers; een groepje met daarin Clavel, Hogenhaug, Nilsson, Loeschke, de Canadese Brent McMahon, Stornes, Schuster en McNamee. Dit groepje was zich maar al te bewust van de ontsnappende Heemeryck en werkte dan ook hard samen om de Belg terug in het vizier te krijgen.
Hogenhaug slaat toe in het zadel
Na 100 kilometer begon de voorsprong van Heemeryck hard terug te lopen. Dat kwam vooral door Hogenhaug die flink op de pedalen ging staan. De rest van het groepje haakte hier dan ook af en besloot de Deense atleet te laten gaan. Binnen veertig kilometer was de voorsprong van Heemeryck als sneeuw voor de zon verdwenen en nam Hogenhaug de kop over. Heemeryck liet zich opslokken door de grote groep en bleef daarbij tot T2. Hogenhaug ontsnapte fel in de tweede helft van het fietsen en creëerde dankzij een fietstijd van 4:16:10 uur over 180 kilometer een buffer van maar liefst acht minuten tot de eerste achtervolgers bij aanvang van de marathon.
Massale wissel
Het groepje van acht wisselde dus ruim acht minuten na Hogenhaug op een gedeelde tweede plaats. Terwijl de ene atleet snel zijn fiets in de rekken hing, zijn schoenen aanschoot en het parcours bestormde, nam de ander rustig de tijd om zich voor te bereiden op de marathon. Van dat laatste is Loeschke, die zelfs even ging liggen en er een foam roller bij pakte, een voorbeeld.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Marathon geopend met een flink tempo
De aanval op Hogenhaug ging los tijdens de marathon. Stornes en Nilsson vonden een goede partner in elkaar om de Deen op te jagen. Heemeryck probeerde aansluiting te houden met dit groepje maar slaagde daar niet echt in. Niet gek ook, want Stornes en Nilsson liepen de eerste kilometers een ongekend tempo van 3:20 minuut per kilometer. Na zo’n tien kilometer liet de Belg de Scandinaviërs er dan ook vandoor gaan. McNamee hield het hoofd koel en liep in zijn eigen – maar nog altijd hoge – tempo even later aan Heemeryck voorbij om de vierde plek te bezetten. Even later schoof ook Clavel een plekje op door Heemeryck op te rapen. Met ook McMahon, Loeschke en Schuster nog volop in de mix, beloofde er nog meer geschoven te gaan worden in posities binnen deze top tien. Dat terwijl de elfde man na tien kilometer al ruim 22 minuten achter Hogenhaug lag, waarmee duidelijk werd dat het startveld dan wel sterk was, maar niet heel breed.
Nilsson en McNamee zij aan zij in de achtervolging op Hogenhaug
Tot 25 kilometer was het Hogenhaug aan de leiding – op dit punt met een voorsprong van 2:55 minuut – gevolgd door Nilsson op de tweede plek en McNamee op de derde plaats. In de daarna volgende meters veranderde dit, aangezien McNamee naast Nilsson kwam te lopen. Daarachter vond Heemeryck een tweede adem. De Belg liep in de tweede helft van de marathon terug naar een vierde plaats. Dat terwijl Stornes en Clavel, die eerst voor hem liepen, juist terugzakten.
Met zo’n zeven kilometer te gaan tot de streep, zette Nilsson de aanval in en liep hij weg bij McNamee. Dat terwijl Hogenhaug op kop – met 1:20 minuut voorsprong – ook wat extra kracht vond om het tempo nog even hoog te houden. Daar slaagde hij echter niet lang genoeg in, want in het zicht van de haven zag hij Nilsson dan toch nog voorbij flitsen om er vervolgens met de titel vandoor te gaan. Hij stopte de klop op 7:59:21 uur met een marathontijd van 2:39:40 uur. Hogenhaug passeerde de streep als tweede en McNamee sleepte de derde plek binnen. Heemeryck finishte na een zwaarbevochten wedstrijd met een vierde plek.
