Het lag niet in de lijn der verwachting, maar de hoop was er niet minder om; toch bleek Rachel Klamer vandaag verre van bij machte om de WTCS in Abu Dhabi te winnen, de enige race die ze ooit op dit niveau wist te winnen. Dat betekende niet dat ze geen goede race had, integendeel; ondanks haar grote achterstand pakte ze wel een prachtige plaats binnen de top tien: negende. De wedstrijd werd gewonnen door Olympische Kampioene Flora Duffy; de Bermudaanse liep al vrij snel tijdens de run weg, moest daarna opnieuw versnellen toen ze werd bijgehaald en die versnelling bleek genoeg. Quinty Schoens streed een strijd van achteren en werd 34e.
Terwijl de verwachting eigenlijk was dat Lucy Charles het zwemonderdeel zou aanvoeren, was het daarentegen haar landgenote Sophie Coldwell die dat daadwerkelijk deed. Met een behoorlijk hoog tempo ook, want na 750 meter zwemmen waren er al serieuze verschillen gemaakt en lag een behoorlijk aantal dames op relatief grote achterstand. Coldwell kwam in ieder geval als eerste uit het water, na 9:31 minuut om precies te zijn, precies tegelijk met haar landgenote Jessica Learmonth. Klamer volgde als twintigste, 26 seconden achter de snelste zwemster. Schoens ging als 46e richting haar fiets, op dat moment 47 seconden achter de leidster.
Tekst gaat verder onder afbeelding
In de eerste kilometers op de fiets ontstond een kopgroepje waarin vooral Groot-Brittannië goed was vertegenwoordigd. Naast Learmonth en Coldwell zaten daar ook Lucy Charles en Georgia Taylor-Brown. De vier Britse dames werden daarnaast vergezeld door de Bermudaanse Flora Duffy en Amerikaanse Taylor Knibb. Hoe hard er van achteren ook werd gereden – en daar reden toch niet per se de minste atletes – lukte het hier niet om het gat naar voren te dichten.
Terwijl Charles al snel moest lossen uit het kopgroepje, bleven de resterende vijf dames hard doortrekken, daarbij goed samenwerkend en met één doel: met een zo groot mogelijke voorsprong aan de run beginnen. Toch was het Knibb die na iets meer dan tien kilometer een sprint inzette om bij de overige dames weg te rijden, maar ze waren alert en zo bleef de kopgroep intact. Op dat moment was hun voorsprong op de eerste achtervolgende groep al opgelopen tot ruim een minuut; hier reed ook Klamer. Charles reed in haar eentje tussen de kopgroep en de achtervolgende groep in. Schoens reed op dit moment op bijna twee minuten achterstand.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Uiteindelijk kwamen de vijf leidsters tegelijkertijd van de fiets. Hun voorsprong was toen opgelopen tot 1:15 minuut op Charles – die solo dus zo sterk reed dat de volgende groep haar niet inhaalde – en 1:39 minuut op de achtervolgende groep. In deze groep bevond Klamer zich nog steeds, maar duidelijk was al wel dat de strijd om het podium tussen de vijf koploopsters zou gaan.
Een echt spannende race leek het uiteindelijk niet te worden, want al vrij snel liep Duffy weg bij de andere dames en die voorsprong kwam gedurende een paar kilometer niet in gevaar. Klamer kwam halverwege op bijna twee minuten achterstand door, maar lag op dat moment wel negende en daarmee lag de Nederlandse dus mooi in de race. Ondertussen liep Taylor-Brown ineens haar achterstand van ongeveer tien seconden op Duffy dicht, waardoor er met nog ongeveer anderhalve kilometer te gaan ineens weer twee koploopsters waren. Alle spanning was in deze fase plotsklaps terug. Ook daarachter was de strijd om het brons een bijzonder spannende, Learmonth en Coldwell liepen zij aan zij, wetende dat er slechts één van hen met een medaille naar huis kon gaan.
Een paar honderd meter later plaatste Duffy opnieuw een versnelling en nu moest Taylor-Brown opnieuw lossen. Zo kwam het dan ook dat Duffy de race won, 12 seconden voor Taylor-Brown. Coldwell werd uiteindelijk derde, met dertig seconden achterstand. Klamer werd uiteindelijk negende op 1:53 minuut achterstand. Schoens werd 34e, op bijna 4:30 minuut achterstand.
