“Ik heb er lang over getwijfeld of ik mijn huidige situatie openbaar wilde maken, maar ik heb er toch besloten dat te doen.” Zo begint duuratleet Remco Grasman – recent in het nieuws nadat hij gewelddadig van zijn fiets werd beroofd – een bijzonder eerlijk Facebook bericht. “Het gaat al een aantal jaar niet goed met mij”, legt hij uit. “Ik zal maar met de deur in huis vallen: ik heb de diagnose Bigorexia gekregen. Simpelweg: sportverslaafd.” Met zijn bericht – waarin ongetwijfeld veel atleten zich zullen herkennen – wil hij mensen waarschuwen dat sporten gezond is, maar dat er absoluut grenzen zijn.

“Nu zul je wel denken, dat zijn we toch allemaal een beetje?”, komt Grasman terug op die sportverslaving. “Maar er is toch een verschil: dwangmatig sporten en sporten voor het plezier maakt het grootste verschil. Ik zit al jaren (sinds 2018, na het breken van mijn heup) in een soort dwangmatige modus als het op het beoefenen van sport aankomt.” In het geval van Grasman dwing hij zichzelf om iedere dag te fietsen. “Ook als ik geen tijd heb, ziek ben óf onvoldoende hersteld”, gaat hij verder. “Als ik niet train, heb ik daarna een schuldgevoel en pas ik mijn energie-inname aan aan de energie die ik heb verbruikt.”

‘De batterij is meer dan leeg’

Bigorexia heeft Grasman dusdanig in haar greep dat bijna alles moet wijken voor de sport. Een aantal jaren hield hij deze extreme manier van leven vol, maar de maat is vol. “Het gevolg is dat het lichaam een te hoog stress niveau opbouwt, dat het testosteron niveau daalt. Het lichaam krijgt trainingsprikkels terwijl het nog onvoldoende hersteld is. Dit jaar in jaar uit…dus de batterij is meer dan leeg.”

‘Zonder plezier blijven goede prestaties uit’

Dat merkte Grasman vooral tijdens het NK tijdrijden, twee weken geleden. “Ik heb het NK Tijdrijden in Emmen zonder plezier gereden en zonder plezier blijven goede prestaties uit. En ga nu niet mijn trainer Guido Vroemen de schuld geven…en zeggen dat hij het niet door had, want net als met anorexia (heb ik ook gehad) en andere verslavingen kun je de mensen om je heen op een zijspoor zetten”, aldus Grasman.

Herstel

De komende periode gaat de atleet hard werken aan zijn herstel en dat betekent dat Grasman voorlopig afstand doet van het fietsen. Geen makkelijke keus uiteraard, maar wel nodig, vertelt hij. “Voor mezelf, maar in de eerste plaats voor mijn vrouw. Die moet weer op de eerste plaats komen te staan. Dit verhaal wil ik ook een beetje als waarschuwing beschouwen: sport is gezond, maar sla er niet in door.”