11:20 uur: zo lang had René Verheij vorige week nodig om maar liefst 100 kilometer rennend af te leggen. Een pittige uitdaging, waarbij finishen eigenlijk al een prestatie op zich was, maar Verheij behaalde met zijn tijd verrassend genoeg ook nog eens een tweede plaats op het Nederlands Kampioenschap Ultra. “Ik had gerekend tussen de twaalf en dertien uur te lopen, dus ik was al sneller dan gedacht, maar dat ik ook op die positie terecht zou kunnen komen… daar had ik geen rekening mee gehouden”, aldus Verheij na zijn race. We spraken hem over de wedstrijd, het lopen van ultra’s en het pittige programma dat hij draaide. Verheij stond namelijk niet alleen aan de start van deze 100 kilometer ultra vorige week; net daarvoor liep hij nog een marathon én volbracht hij een Double Brutal triathlon.
“Dit was de eerste keer dat ik 100 kilometer liep. Ik wilde vooral ervaring opdoen, lekker lopen en dan zien waar het schip zou stranden, maar bij de finish hoorde ik ineens dat ik tweede was”, vertelt de atleet met een lach. “De eerste drie uur liep ik met een groepje”, neemt hij ons mee door zijn wedstrijd. “Dat was wel aanpoten, want het ging eigenlijk wat te hard, maar ik kon alsnog lekker met de groep meehobbelen. Later spatte het uit elkaar en zocht iedereen een eigen tempo; dan loop je nog met één of twee mensen om je heen; de ene keer zitten ze 100 meter voor je en daarna draait het weer.”
Bij de drank- en voedingsposten kwam Verheij regelmatig dezelfde mensen tegen, maar hij focuste zich op zijn eigen race. “Je eet ook niet uitgebreid. Je vult snel je rugzak met vocht, pakt wat te eten, wisselt eventueel van kleding; en dan moet je weer door. Het is en blijft wel een wedstrijd. Zodra ik een startnummer op heb, zie ik het als een race”, lacht Verheij. Na zijn eerste marathon kreeg Verheij met een mentale klap te maken. “Dan wat je dat je er nog anderhalf moet en vraag je je wel even af waar je in vredesnaam aan bent begonnen. We waren om 6:00 uur gestart, dus toen was het 10:00 à 11:00 uur en moest ik dus nog zes tot zeven uur lopen.”
Al duurde de wedstrijd vele uren, was het tot vlak voor de finish nog spannend voor Verheij. “300 meter voor de streep heb ik nog iemand ingehaald. Met drie kilometer te gaan werd ik achterop gelopen door een Duitser, maar ik dacht ‘hell no’ dat hij me passeert. Ik moest dus nog strijden voor mijn positie en ging uiteindelijk zo hard dat ik de Hongaar voor me ook inhaalde.” Verheij werd uiteindelijk elfde overall, achtste man en tweede op het NK. “Wat wel grappig is, is dat het hele NK-podium bij de vrouwen sneller was dan ik”, vertelt Verheij eerlijk. “Op dat soort afstanden kunnen dames echt goed meedoen, dan winnen ze het zelfs van de mannen.”
Het NK werd gewonnen door Daan Nieuwenhuis in 9:58 uur. “Dat is wel een serieuze gast, die ook de EK’s bijvoorbeeld op hoog niveau loopt”, legt Verheij uit. Verheij werd dan wel knap tweede, toch ziet hij het zichzelf volgend jaar niet zomaar even opnieuw doen. “Dat is niet het idee. Dit is eigenlijk helemaal niet mijn ding; al die trails. Ik hou eigenlijk het meest van fietsen, dan zwemmen en dan pas lopen. En trails lopen, vooral het dalen, is wel een kunst apart. Daar train ik niet specifiek genoeg op. Dat moet je durven, maar je moet er ook gevoel bij hebben.”
Volgend jaar hoopt Verheij aan de start te staan van extreme triathlons als de Norseman en Swissman. Al voelen zijn benen ondertussen weer goed, doet hij het de komende tijd echter nog lekker rustig aan. “Nu geniet ik even van offseason.”
De race werd overall gewonnen door de Belgische Kristof Declerck in 8:56:29 uur en de Nederlandse Leoni Ton, die 10:15:32 uur voor de run nodig had.
