In een wedstrijd die aan de ene kant prachtig was – het slotstuk was zinderend spannend met drie mannen die zij aan zij richting finish gingen – maar aan de andere kant zwaar teleurstellend – er werd massaal gestayerd en dat ontsierde de PTO T100 in San Francisco enorm – heeft Menno Koolhaas zojuist een teleurstellende dag beleefd. De enige Nederlander die in actie kwam, werd al vroeg tijdens het fietsen op grote achterstand gezet en streed vervolgens de hele dag van achteren. Uiteindelijk werd hij dertiende, terwijl Marten van Riel na een zinderende eindsprint de overwinning claimde.

Tijdens het zwemmen gebeurde al meteen het eerste opmerkelijke: ondanks dat de afstand twee kilometer zou moeten zijn, kwamen de snelste atleten alweer na 14 minuten terug aan land. Het water rond Alcatraz staat natuurlijk bekend om haar sterke stroming en ook op beeld was dat duidelijk te zien, maar zelfs als de stroming constant in de rug stond, lijkt een dergelijk snelle tijd vrijwel onmogelijk. Hoe dan ook; of er nou twee kilometer gezwommen was of iets minder, het was in ieder geval Ben Kanute die als eerste richting z’n fiets ging. Rico Bogen volgde direct en op tien seconden waren het onder andere Mika Noodt, Marten van Riel, Javier Gomez, Aaron Royle, Rudy von Berg, Clement Mignon, Kyle Smith en Alistair Brownlee die volgden. Menno Koolhaas kwam als elfde uit het water en lag toen twintig seconden achter. Daarmee lag hij nog prima in het veld, want toppers als Pieter Heemeryck, Frederic Funk, maar ook Magnus Ditlev en Sam Long lagen toen een aantal seconden achter hem.

In een nat en winderig San Francisco volgde vervolgens een fietsonderdeel waarover nog lang zal worden gesproken. Niet op een positieve manier echter, want er werd zóveel gestayerd dat zelfs commentator Jan Frodeno er zijn verbazing over uitsprak. Vrijwel iedereen – een enkele uitzondering daargelaten – reed bij elkaar in het wiel en de jury, als die er al was, leek daar niks aan te doen. Het zorgde hoe dan ook voor een ontluisterend beeld dat bij wedstrijden van dit kaliber totaal niet thuishoort.

In de eerste kilometers op de fiets waren het Marten van Riel, Kyle Smith en Rico Bogen die zich met z’n drieën los wisten te weken van de andere mannen en een voorsprong van zo’n dertig seconden pakten. Dat bleef ontzettend lang zo, tot in de slotfase ook Mathis Margirier, Clement Mignon, Sam Long, Rudy von Berg, Mika Noodt en Magnus Ditlev aansloten. Deze negen mannen wisselden met een aanzienlijke voorsprong op de eerste achtervolgers richting 18 kilometer hardlopen en leken daarmee al vrijwel zeker de atleten die aansprak konden maken op het podium. Voor Menno Koolhaas was toen al pijnlijk duidelijk dat het een loodzware dag was: hij zakte vanaf de eerste kilometers op de fiets hard weg en keerde als vijftiende terug in T2. Zijn achterstand was toen al bijna acht minuten en daarmee was zijn uitgangspositie simpelweg kansloos.

Vanuit T2 was het Smith die het tempo aanvoerde en dat deed hij op dermate sterke wijze dat hij meteen een gaatje van zo’n vijftien tot twintig seconden wist te pakken. Na twee kilometer zag het er dan ook goed uit voor de Nieuw-Zeelander die vorige maand nog The Championship wist te winnen, maar bij een drankpost maakte hij de fout door zijn afval te laat op de grond te gooien. Uit angst voor een penalty stopte hij, draaide hij om en keerde hij dus om zijn afval alsnog op de juiste manier weg te gooien, maar dat zorgde er wel voor dat Van Riel, die tweede liep, bij hem aansloot. Kort achter het leidende duo volgde Bogen en het werd pas echt spannend toen ook hij vooraan aansloot en er, met zo’n elf kilometer te gaan, drie koplopers zij aan zij liepen. Achter hen liep met Noodt, Ditlev en Margirier ook een trio, maar dat was op meer dan een minuut.

Deze situatie bleef zo tot de allerlaatste kilometers, waarbij de drie koplopers op hoog tempo naast elkaar bleven lopen, af en toe elkaar eens aankijkend om te peilen hoe de vlag ervoor hing. Naarmate de finish dichterbij kwam, groeide de spanning en werd de finale interessanter en interessanter. Met nog een paar honderd meter te gaan was het Bogen die als eerste versnelde, maar dat deed hij eigenlijk net te vroeg, waardoor zijn twee tegenstanders in zijn kielzog mee konden. Daarna was het Smith die een extra versnelling plaatste, maar daar weer bovenop kwam Van Riel bovendrijven na een magistrale versnelling.

Van Riel won de race in een tijd van 3:18:21, terwijl Smith slechts een milliseconde later tweede werd. Bogen finishte drie seconden later als derde.

Koolhaas werd dertiende op 7:02 minuut achterstand.