,,Dat we altijd plezier hebben. Wij zijn denk ik het gezelligste team van de 1eDivisie.” Het is het mooiste antwoord dat de atleten van TC Maastricht konden geven op de vraag wat het ‘geheim’ achter hun team is. ,,Wij hebben een stap van de 4eDivsie naar de 3eDivisie gemaakt en zijn via een superpromotie doorgestroomd naar de 1eDivsie. De eerste race in de 1eDivisie dachten we echt ‘waar zijn we beland?’, zo vertelt Berry Moonen met een lach. ,,De mindset was anders. Wij zijn van de flauwekul en een beetje slap lullen, bij de andere teams was dat minder. Maar goed, misschien ontbreekt het bij ons aan focus.” Of die focus er nou is of niet, de sfeer is super en daarbij laat de ontwikkeling van TC Maastricht ook wel zien dat de atleten daar iets goed doen. We spraken drie atleten over hun Limburgse vereniging, de Teamcompetities Triathlon en hun eigen ambities.
Berry Moonen, 1eDivsie mannen en coach
,,Ik denk dat ik een jaar of zes geleden bij TC Maastricht terecht kwam, nog voor de eerste Ironman in Maastricht. Ik dacht: als ik alles alleen moet gaan doen, gaat dat niet lukken. Ik had mensen om mij heen nodig die ervaring hadden en daarom sloot ik mij aan bij de club”, aldus Moonen, die voor de TC Maastricht mannen uitkomt in de 1eDivisie en daarnaast coach is van de dames. ,,Ik had wel eens hardgelopen en ook wel eens gezwommen en gefietst, maar nog nooit alle drie achter elkaar.” Na zijn eerste grote race tijdens Ironman Maastricht was Moonen verkocht. Maar niet alleen de wedstrijdbeleving zorgde ervoor dat hij bleef hangen: ,,Ook de club. We hebben echt veel leuke mensen en er hangt een goede sfeer.”
Moonen is behalve zelf atleet dus ook coach van het damesteam van TC Maastricht. ,,Ik ben clubtrainer en sta nu met name bij het zwemmen. Ik ben daarbij coach van de damesteams en omdat ik bij de heren zelf mee race en ik mezelf niet op kan stellen, doet Jeroen van Zoelen daar de coaching. Hij zou het zelf niet zeggen, maar hij is de stille en drijvende kracht ander onze teams. Jeroen doet heel veel werk op de achtergrond en zorgt dat de boel op zijn plek valt.”
Niet alleen in de Teamcompetities racet Moonen graag mee, ook op de langere afstand deed hij aardig wat ervaring op met verschillende deelnames aan Ironman Maastricht en een deelname aan Challenge Almere. ,,Achteraf gezien vond ik Almere eigenlijk mooier. Je hebt wat minder ‘one timers’, heb ik het idee. Meer echte liefhebbers en daardoor is de sfeer toch anders.” Maar het allerliefst heeft Moonen gewoon de Teamcompetities: ,,Daar ligt echt mijn hart en dat vind ik veel leuker dan de hele afstand. Het is teamwork, veel korter en een hele andere manier van stuk gaan. Vooral de stayer races in de 1eDivisie zijn mooi.”
Jacqueline van den Bos, teamcaptain 2eDivisie vrouwen
Net zoals Moonen sloot ook Jacqueline van den Bos zich aan bij TC Maastricht om zich voor te bereiden op een wedstrijd. ,,Ik werkte als onderzoeker in een lab en de baas daar had bedacht om met z’n allen een halve triathlon te doen. In 2017 deed ik die halve in Keulen en in 2018 deed ik voor het eerst mee in de Teamcompetities. Er was toen nog maar één damesteam bij TC Maastricht. Vorig jaar hebben we daar een tweede divisieteam bij gekregen en nu ben ik teamcaptain van de 2eDivisie en reserve in de 1eDivisie.”
Ondertussen is Van den Bos helemaal thuis in de sport, maar dat was wel eens anders. Vooral aan het zwemmen moest de atlete erg wennen. ,,Maandenlang heb ik eigenlijk de overkant van het bad niet gehaald”, lacht de atlete. Daar heeft ze nu absoluut geen moeite meer mee. Vooral de leuke sfeer binnen het team zorgt dat Van den Bos enthousiast blijft. ,,We hebben echt een heel hecht team. Dat vind ik eigenlijk ook het leukste aan triathlon. Alleen een wedstrijd starten is leuk, maar dat is nóg meer als je voor een team strijdt. Die dagen zijn echt uitjes waar ik naar uit kijk. De wedstrijd is soms bijna bijzaak.” Ook in training zoeken de atleten elkaar veel op. Met drie zwemtrainingen per week, een looptraining en ‘s zomers een fietstraining zijn er mogelijkheden genoeg. De dames van TC Maastricht delen al hun belevingen via een gezamenlijk Instagramaccount: triathlonangels.
(tekst verder onder foto)
Filippo Colucci, 1eDivisie mannen
Aan die goede sfeer binnen het team die Moonen eerder al schetste, levert de Italiaanse Filippo Colucci absoluut een grote bijdrage. Toen de atleet zes jaar geleden naar Nederland verhuisde voor werk, ging hij direct op zoek naar een lokale club. Zo kwam Colucci bij TC Maastricht uit en daar is hij nog steeds heel dankbaar voor. ,,We hebben altijd heel veel lol. Er is natuurlijk ook wel wat competitie onderling, want we proberen elkaar altijd wel een beetje te verslaan, maar wel op een gezonde manier. We lachen veel en voelen weinig druk: we willen gewoon lekker racen en ons best doen.”
In 2004 begon Colucci al met triathlon. Niet alleen in Italië beleefde hij het sportwereldje, ook in India en Finland deed hij ervaring op. Dat triathlon per land verschilt weet hij dus als geen ander. Daar waar hij in India om 4 uur ‘s ochtends op de fiets sprong om de hitte voor te zijn en olifanten en apen inhaalde, dagen de Nederlandse winters hem uit om zich zo goed mogelijk aan te kleden voor een ritje. Vooral op het gebied van fietsen is er wat veranderd. ,,In Italië mocht je in de meeste races stayeren en in Nederland is dat in de lagere divisies minder. Daardoor heb je veel sterke fietsers in het veld. In Italië had je juist sterkere zwemmers.” Het zorgde ervoor dat Colucci zijn fietsonderdeel in ieder geval goed wist te ontwikkelen in Nederland.
Gezien zijn 45-jarige leeftijd verwacht Colucci niet per se dat hij nog veel sterker zal worden dan nu, maar wellicht is zijn 14-jarige zoontje een goede opvolger: ,,Misschien dat hij over twee of drie jaar een goede aanwinst is in een nieuw Divisieteam van TC Maastricht.” Maar de strijd aangaan met zijn zoon, ziet Colucci niet zitten. ,,Ik ga mijn zoon nooit de kans geven mij te verslaan. Daarvoor ga ik met pensioen”, grapt de atleet. Colucci’s dochter doet ook aan triathlon. Zien hoe hun vader geniet van de sport inspireert. ,,Ik zou mijn kinderen nooit willen pushen. Ze hoeven dit niet te doen. Maar, ze vinden het heel leuk en ze zien ook hoe ik geniet met het team.”
Het Nederlandse leven bevalt Colucci goed en nu dat hij recent een huis heeft gekocht, verwacht hij hier voorlopig te blijven. ,,Het is heel fijn om hier te wonen. Een geweldige combinatie van een veilige omgeving en een luxe leven. Het enige dat ontbreekt is het weer. Ik blijf een Italiaan”, lacht hij.
