,,Het motiveert nog meer dan het doen van een wedstrijd voor prijzengeld. Het geeft me écht een kick. Iedereen ziet ook aan mij dat ik weer opgewekter ben en gewoon mezelf.” Enkele maanden geleden spraken we Tessa Kortekaas over haar quarantaine tijd op Lanzarote en haar ideeën over het WK Ironman op Hawaii. Terwijl de atlete toen nog vol goede energie zat om maandenlang alles te geven voor de race van haar leven, werd het toen de ene na de andere afgelasting volgde en er daarbij ook een streep door het WK ging, steeds moeilijker de motivatie te vinden. Kortekaas besloot daarom op 10 oktober Lanzarote op zijn kop te zetten met een solo Long Distance voor het goede doel: een stoellift voor gehandicapte kinderen van de lokale zwemvereniging. We spraken de atlete – die zich tot nu toe als enige prof kwalificeerde voor Hawaii in 2020 – over deze stip aan haar horizon. 

,,We spraken elkaar nog in de quarantaine tijd. Toen vertelde ik dat er niets aan de hand was qua motivatie en dat Kona uiteindelijk wel zou komen. Dat was ook zo. Ik was nog gemotiveerd om te blijven trainen. Maar op een gegeven moment was de quarantaine voorbij en gingen we voor mijn gevoel weer terug naar het ‘normale’ leven, maar zo simpel was dat niet.” Want in dat ‘normale’ leven bestonden nog altijd geen wedstrijden, legt Kortekaas uit. ,,Waar train ik dan voor? Ik voelde de bui wel hangen dat Kona in februari ook niet door zou gaan. Toen kwam ik in een motivatie dipje terecht. Kona was ineens zo ver weg.” 

Doelloos trainen

‘Waarom zou ik mij nu nog een slag in de rondte trainen’, vroeg Kortekaas zichzelf af. ,,Ik kon wel gas terug nemen of op vakantie gaan, maar ik had niet het gevoel dat dat zou helpen. Op een gegeven moment stelde mijn coach voor dat ik tot eind september of begin oktober door zou trainen en daarna zou het seizoen er dan op zitten. Dan begint de off season en bouw je later weer op voor het nieuwe seizoen.” Doortrainen tot het begin van de winter zonder races in het vooruitzicht zag de atlete echter niet zitten. Kortekaas had een doel nodig. Een marathon was niet spannend genoeg en een hele triathlon zonder stok achter de deur zou niet werken. ,,Als het dan hard waait, denk ik misschien ‘laat maar zitten, voor wie doe ik het eigenlijk’.” 

Stok achter de deur: stoellift

Terwijl Kortekaas een kop koffie drinkt met jongens van het trainingscentrum Swimlab, ontstaat er een plan. ,,Zij werken met gehandicapte kinderen. Ik spreek ze regelmatig en ze wisten dat ik motivatieproblemen had. We zaten wat te babbelen en ik vertelde over mijn idee, maar legde uit dat ik geen stok achter de deur had. Toen vertelden zij al heel lang een stoellift voor het zwembad te willen, maar dat het op het moment onhaalbaar was om dit te betalen. Ze stelden voor dat ik er over na zou denken of ik dat een mooi doel vind. Maar ik hoefde er geen seconde over na te denken. Ik zie hoe ze dagelijks ploeteren om kinderen van zestien/zeventien jaar oud – dat zijn echt binkjes – in en uit het water te tillen. Het zou super mooi zijn als ik daar iets voor kan doen.”

Persoonlijke records zwemmen en lopen

Kortekaas is misschien nog wel gemotiveerder dan ooit. ,,Ik heb als vanouds weer iedere dag motivatie. Zoals het hoort.” 10 oktober gaat het gebeuren. ,,De voormalige datum van Kona.” Kortekaas is niet van plan het zichzelf makkelijk te maken. ,,Voor het zwemmen wil ik mijn beste zwemtijd ooit neerzetten. Al is dat wel een beetje afhankelijk van de omstandigheden, maar dat hou je toch. Dat zou tegen de 58 minuten zijn. Fietsen ga ik niet op mijn dode gemak doen, maar ik kan geen enkel risico nemen, want het is een normale dag en er is gewoon verkeer.” Op de marathon hoopt de atlete met 3:15 uur een persoonlijk record neer te zetten. ,,Ik weet dat ik sterker ben dan ooit en dat het trainen goed gaat, dus dat is ook een van de redenen dat ik dit wil doen. Ik wil zien hoe ik ervoor sta.” 

‘We zitten nu al op 700 euro’

Met de donaties voor de stoellift loopt het – ondanks de beperkte aandacht die er tot nu toe voor gegenereerd is – nu al goed. ,,We hebben het gistermiddag op Instagram en Facebook gedeeld en zitten nu al op 700 euro. Ik ben nog aan het kijken of we kunnen regelen dat mensen mee zwemmen en lopen. Dat mensen bijvoorbeeld een startbewijs kunnen kopen voor 200 euro en zelf ook geld inzamelen bij vrienden en familie. Wat ook gaaf is, is dat tien gehandicapte kinderen tijdens mijn wedstrijd een soort mini triathlon gaan doen.” Binnenkort komt er een website online voor de actie. Uiteindelijk hoopt Kortekaas dat de teller tot 8000 euro reikt: ,,Dat is wat het kost om een stoellift naar Lanzarote te halen.”