De Escape From Alcatraz Triathlon geldt als één van de meest iconische races in onze sport. Dat is de afgelopen jaren alleen maar meer geworden, nadat de PTO zich aansloot met de T100 wedstrijd. Maar waar normaliter de unieke setting van de San Francisco Bay het decor is voor triathlon op het hoogste niveau, was het dit jaar vooral het toneel van een tragisch ongeval dat diepe sporen nalaat.
Op zondag 1 juni raakte de ervaren triatleet en brandweerman Jose Perez uit Chicago zwaar gewond tijdens het zwemonderdeel van de Age Group race. De lokale nieuwswebsite SF Gate meldt dat Perez geraakt werd door een andere atleet die vlak na hem van het schip sprong en recht op zijn hoofd terechtkwam. De klap resulteerde in acute verlamming.
“Mijn broer was op slag verlamd,” vertelt Samuel Perez aan SF Gate. “Hij wist direct dat hij zijn armen en benen niet meer kon bewegen. Als hulpverlener wist hij meteen hoe ernstig het was.”
Perez werd uit het water gehaald en met spoed overgebracht naar het Zuckerberg San Francisco General Hospital, waar hij een spoedoperatie aan zijn nekwervels onderging. Inmiddels is hij buiten levensgevaar, maar zonder gevoel in zijn handen en vingers, en met beperkte mobiliteit. Een volledig herstel is onzeker.
Wat deze tragedie nog schrijnender maakt, zijn de verhalen van mede-atleten. Niet de bekende risico’s van koud water of sterke stroming lagen aan de basis van het ongeluk, maar een ontluisterend gebrek aan toezicht. Meerdere deelnemers spraken van een chaotische start waarbij deelnemers massaal en ongecontroleerd het water in werden gestuurd en zelfs bijna geduwd.
“Ik heb deze race al vaker gedaan, maar het was nog nooit zo chaotisch,” aldus deelnemer Kevin Edwards. “Er was niemand die het springen in goede banen leidde. De vrijwilligers riepen alleen maar: ‘Ga, ga, ga!’ zonder te kijken of het veilig was.”
Edwards verklaarde dat hij het incident met Perez zelfs zag gebeuren, maar dat er daarna niets veranderde. Sterker nog: ook hij werd later bijna het water in ‘geduwd’. Beelden van de start, die door de organisatie zelf zijn gedeeld, lijken deze verklaringen te ondersteunen: atleten die vlak achter elkaar springen, soms bovenop elkaar, zonder zichtbaar toezicht van officials.
De organisatie gaf een korte, niet-persoonlijk ondertekende verklaring: “De veiligheid van onze deelnemers en toeschouwers is onze hoogste prioriteit.” In de praktijk lijken die veiligheidsprotocollen – als ze er al waren – echter nauwelijks gehandhaafd.
Wat volgt is vooral stilte. Volgens de familie van Perez is er sinds het incident amper contact geweest met de organisatie. “De belofte was: we houden contact, we checken in bij jullie. Maar dat is niet gebeurd,” aldus Samuel Perez.
