Het feitsparcours is een heen en terugstrook/lus van 45km, waarbij je per ronde 2x langs de centrale zone passeert. Naar Duitse normen is het allicht heel vlak, maar wel heel open met weinig beschutting, als de wind opsteekt wat halfweg de ochtend het geval was, wordt het opeens beduidend minder interessant. Het is tot afgrijzen van onze Duitse medebroeders die vooral graag snoeihard rechtdoor vlammen vrij bochtig – per ronde 4x een 180° U bocht. Vind ik wel fijn, maar ik ben niet zo'n rechtdoor stamper natuurlijk.
Het lopen is als trainingsparcours tof, voor een wedstrijd ietsiepietsie minder: een rondje van 7km rond de roeibaan en de vijvers, door een golvend parklandschap, een soort Blaarmeersen x 2. Volledig op grint. Met 3x per loopronde een f*** steile neep. Voor de volle doe je dat rondje 4x, de halve 1x. Vervolgens is het weg van de centrale zone, 14km naar het centrum van Keulen. De eerste 7-8km daarvan door en over bospaadjes, opnieuw golvend, het laatste stuk (eindelijk) verhard en vlak, langs het Rijnwandelpad helemaal het centrum in.
Bevoorrading is heel goed. 3x per fietsronde, om de 2.5 km bij het lopen. Keuze zat: energierepen en -gel, water, isotone dorstlesser, fruit, bij het lopen ook Cola. De bevoorrading in de aankomstzone helemaal puik: na een dag vetarm energiespul kun je je volproppen met lekker bitter (alcoholvrij) bier, worst, taarten allerhande, prätzels enz: heerlijk vettig! 't Was de allereerste keer dat we na afloop geen frietentent zijn binnengedoken: we waren voldaan.
De organisatie is goed, de mensen zijn supervriendelijk (wat is dat met die Duitsers, die zijn aan een operatie charming bezig, niet te doen). De shuttlebussen van en naar het centrum marcheren goed. Er is wel weinig info op voorhand – tenzij in het Duitse en op de site. En de wisselzone voor de volle is bizar: je rij is bepaald maar je plaats kies je zelf.
Een groot nadeel: aan de halve en de kwart doen er veel atleten mee, aan de volle weinig: met de trio's erbij nog geen 450 inschrijvingen. Dat maakt dat je vanaf halverwege het fietsparcours moederziel alleen zit rond te karren: je bent blij met die U-bochten want op die stroken zie je nog eens iemand. Bovendien maakt het een heel verschil of je met 1400 dan wel 400 man op een fietsparcours rondrijdt, zelfs zonder expliciet te stayeren ga je toch een stuk harder als de weg geplaveid is met fietsers dan als je geen kat meer ziet. Bij het lopen idem: die parkrondjes zijn nog plezant, maar zeker het eerste deel van de slot14 km waar je moederziel alleen in dat bos zit te klungelen vraag je je acuut af wat je daar doet, waar iedereen naartoe is, en of je nog wel de juiste weg volgt ('t is wel goed aangeduid, gelukkig). Voor hun eerste volle mocht iedereen finishen: toen wij huiswaarts reden, na fietscheckout waren er nog een paar mensen looprondjes aan het draaien in het stekedon
ker – en die moesten dan dat bos nog in en door – de organisatie was wel zo attent hen een zaklamp te bezorgen!
Eigenlijk is er (voorlopig?) een echt nadeel: er is veel te weinig publiek. Naar verluidt wordt daar aan gewerkt: de toelatingen om in Keulen een volle te doen waren dit jaar te laat rond om er nog deftig publiciteit rond te maken.
