Meer dan twintig triathlons over de hele wereld nam ze tot nu toe deel. Met een PB van 4:59:59 op het WK 70.3 in Bahrain, mag Charlene Tang zichzelf tegenwoordig een succesvol triatlete noemen. Enkele jaren geleden zag haar leven er nog heel anders uit. Als tiener kreeg de Singaporese te maken met anorexia.

Turnen: ‘Ik was één van de grotere en bredere kinderen’

Tang was altijd al sportief, en terwijl sport nu haar bron van geluk vormt, was dezelfde sportiviteit ook schuldig aan de anorexia. Op haar zevende begon Tang met turnen. De hobby groeide uit tot een echte passie en op haar twaalfde trainde ze zo’n 20 tot 25 uur in de week. Om haar prestaties te verbeteren besloot Tang wat af te vallen. ,,Ik was één van de grotere en bredere kinderen als je het vergelijkt met andere turnsters, dus ik dacht dat als ik een beetje lichter was, ik wendbaarder zou zijn”, vertelt de atlete in een interview met Straits Times. ,,Turnen is best wel een heftige sport, want doordat je strakke kleding draagt kun je niks verhullen. Daarbij beoordelen mensen je op je uiterlijk tijdens een wedstrijd.”

‘Het idee van aankomen beangstigde me’

Tang begon thuis smoesjes te bedenken waarom ze niet zou hoeven eten. Vier kilogram viel de Singaporese af in het eerste jaar en een nationale titel in het turnen, bevestigde haar dat ze goed bezig was. Maar het liep snel uit de hand. Haar energieniveau nam drastisch af. ,,Ik wist ergens van binnen dat ik iets verkeerd deed, maar het idee van aankomen beangstigde me. En ik was bang dat ik dan een slechte turnster zou zijn.”

,,Als ik nu terugdenk aan die tijd, vraag ik mij af hoe het mogelijk is dat ik nog leef.” Mensen om haar heen begonnen zich steeds meer zorgen te maken over Tang. Toen de weegschaal een dusdanig laag getal aangaf, werd ze naar een psychiater gestuurd. Om van haar angst om te eten af te komen, kreeg Tang antidepressiva voorgeschreven. Haar ouders en vrienden ontfermden zich over haar, maar het lukte de atlete niet om meer te eten.

Keerpunt: ‘Je zag bijna alleen nog maar botten’

Er veranderde pas wat toen Tang’s  psychiater waarschuwde dat ze in het ziekenhuis opgenomen zou moeten worden als ze nog meer afviel. ,,Je zag bijna alleen nog maar botten, maar ik begon mij af te vragen of dit het allemaal waard was als ik in een ziekenhuis zou komen liggen.”

Langzaam begon Tang er bovenop te komen. ,,Er waren veel momenten waarop ik vies was van mezelf en waarop ik makkelijk terug had kunnen vallen in mijn oude patroon. Maar ik had geluk met de steun van veel vrienden”, vertelt Tang die in anderhalf jaar haar ziekte onder controle kreeg. Ze keerde terug naar de turnmat, maar stopte niet veel later weer.

Triathlon

In haar zoektocht naar een gezond lijf ontdekte Tang aquathlon. Toen ze in 2013 ging studeren, voegde ze ook fietsen toe aan haar programma en zo was de stap naar triathlon eigenlijk al gemaakt. ,,Triathlon heeft mij meer leren genieten van het proces en minder van de uitkomst.”