Met de Olympische Spelen in Tokyo voor de deur – en met Maya Kingma, Rachel Klamer, Jorik van Egdom en Marco van der Stel vier Nederlandse deelnemers – nemen we je graag mee terug in de tijd. Triathlon is sinds 2000 een Olympische sport en we hebben de afgelopen vijf edities toch wel de nodige Nederlandse deelnemers mogen aanschouwen. Zó presteerden zij:

Sydney, 2000

 mannen

Namens Nederland mochten we genieten van Eric van der Linden, Rob Barel en Dennis Looze. Deze eerste Olympische triathlon werd overigens gewonnen door de Canadese Simon Whitfield, die de race in 1:48:24 uur aflegde. Het zilver en brons gingen naar de Duitser Stefan Vuckovic en Tsjechische Jan Rehula. Op gepaste afstand finishten uiteindelijk de Nederlanders. Van der Linden kwam als 42e over de streep; hij deed 1:54:31 over zijn Olympische debuut. Barel zat daar één plaatsje achter, maar kwam met een eindtijd van 1:55:36 uur wel ruim een minuut later binnen. Dennis Looze was de enige deelnemer die boven de twee uur finishte; hij werd 48e in 2:00:22 uur. Vier deelnemers daarachter gaven de wedstrijd op.

vrouwen

Het was de Zwitserse Brigitte McMahon die de eerste Olympische vrouwentriathlon opluisterde met een overwinning: na 2:00:39 uur claimde zij het Olympisch goud. Daarachter werden de Australische Michellie Jones en eveneens Zwitserse Magalli Di Marco Messmer tweede en derde. Ook bij de vrouwen waren er drie Nederlandse deelneemsters: Wieke Hoogzaad deed het het beste en werd met een eindtijd van 2:06:43 minuut uiteindelijk 25e. Silvia Pepels kwam 22 seconden later over de streep en werd daarmee 26e. Ingrid van Lubel finishte als 33e en deed 2:09:27 over de race in Sydney.

Athene, 2004

mannen

In 2004 was er helaas geen Nederlandse inbreng qua mannen. De wedstrijd werd gewonnen door de Nieuw-Zeelandse Hamish Carter, die na 1:51:06 uur zeker was van zijn Olympische titel. Zijn landgenoot Bevan Docherty kwam als tweede binnen en de Zwitserse Sven Riederer werd derde.

vrouwen

In 2004 zagen we Wieke Hoogzaad opnieuw terug op het Olympisch toneel. Net als vier jaar eerder in Sydney werd ze opnieuw 25e. Ze finishte haar wedstrijd na 2:09:47 uur. Daarnaast stond Tracy Looze namens Nederland aan de start: zij werd 29e en had 2:10:35 uur nodig voor haar wedstrijd. Het Olympisch goud ging overigens naar de Oostenrijkse Kate Allen (2:04:43 uur). Het zilver en brons werden opgehaald door de Australische Loretta Harrop en Amerikaanse Suszan Williams.

Beijing, 2008

mannen

Terwijl we niemand minder dan de Duitse Jan Frodeno naar het Olympisch goud van Beijing zagen snellen – hij was 1:48:52 uur bezig met de race die hem onsterfelijk maakte – konden we als Nederlanders ook genieten van de enige Nederlandse deelnemer: Sander Berk. Een zeer verdienstelijke race van Berk overigens, want met een 31e plaats en een tijd van 1:52:17 uur bevond hij zich in het midden van het veld van in totaal 55 atleten. Het zilver en brons gingen naar de Canadese Simon Whitfield – die in 2000 al Olympisch goud pakte – en de Nieuw-Zeelandse Bevan Docherty, die op zijn beurt in 2004 het zilver pakte.

vrouwen

Waar er in 2004 geen Nederlandse mannen aan de start van de Olympische race stonden, was dat in 2008 het geval bij de vrouwen. De race werd gewonnen door Emma Snowsill (1:58:26 uur): toevallig ook de vrouw van Frodeno die dit jaar dus de mannenrace won. De Portugese Vanessa Fernandes en Australische Emma Moffatt pakten het zilver en brons.

London, 2012

mannen

Hoewel dichtbij huis deze Olympische Spelen opnieuw geen Nederlandse mannen aan de start. Een saaiere race werd het er overigens niet om: voor eigen publiek pakte Alistair Brownlee het goud in een tijd van 1:46:25 uur. Elf seconden later was het de Spaanse Javier Gomez Noya die het zilver pakte en daar weer kort achter was het broer Jonathan Brownlee die het brons opeiste.

vrouwen

Ook bij de vrouwen zagen we een atlete winnen die nog steeds actief is; sterker nog, Nicola Spirig start dit jaar in Tokyo aan haar vijfde Olympische Spelen. In London won ze de race dus, in een tijd van 1:59:48 uur. Misschien wel de meest spannende Olympische triathlonfinale ooit overigens, want in exact dezelfde tijd kwam ook de Zweedse Lisa Nordén over de streep; uiteindelijk gaf de fotofinish uitsluitsel over wie de race won. De Australische Erin Densham pakte het brons. Voor de Nederlandse Rachel Klamer betekende London haar eerste Olympische Spelen. Zij werd 36e in een tijd van 2:04:59 uur en liet daarmee negentien vrouwen achter zich. Ook Maaike Caelers ging hier van start in London. Zij werd uiteindelijk 43e in een tijd van 2:06:53 uur.

Rio de Janeiro, 2016

mannen

Ook nu geen Nederlandse mannen aan de start en in Tokyo is dat helaas niet anders wat betreft de individuele races. In Rio de Janeiro was het Alistair Brownlee die zijn Olympische titel prolongeerde en daarmee de eerste – en tot nu toe enige – atleet was die dat ‘kunstje flikte’. Hij won de race in 1:45:01 uur en bleef zes seconden voor broer Jonathan Brownlee. De Zuid-Afrikaanse Henri Schoeman werd derde.

vrouwen

Rachel Klamer keerde in Rio de Janeiro terug voor haar tweede Olympische deelname en zag zichzelf eindigen op een geweldige tiende plaats. Klamer tekende daarmee voor de beste Nederlandse triathlonprestatie op de Olympische Spelen ooit. Ze finishte in 1:58:55 uur. Ruim twee minuten daarvoor was het de Amerikaanse Gwen Jorgensen die het Olympisch goud won in een tijd van 1:56:16 uur. Het zilver was voor Nicola Spirig, die haar titel dus niet prolongeerde, en het brons voor de Britse Vicky Holland.

2021, Tokyo

In Tokyo strijden vier Nederlandse atleten om de Olympische medailles. Maya Kingma maakt haar debuut bij de vrouwenrace en Rachel Klamer staat aan de vooravond van haar derde deelname. Beide dames gaan ook van start op de gloednieuwe Olympische discipline Mixed Team Relay. Dit doen zij samen met eveneens debutanten Jorik van Egdom en Marco van der Stel. Deze mannen hebben zich niet gekwalificeerd voor de individuele race.