De start voor Ironman Zurich was een beetje een valse vermits Eric H. en familie waarmee ik naar Zurich zou afreizen op het laatste moment forfait moesten geven wegens een hardnekkige heupblessure. Na wat gereorganiseer vertrok ik een dag later dan gepland met Wim DD die daar zou gaan suppoteren. Op Camping Seebucht werd een tentje opgeslagen wat het basiskamp zou zijn voor de volgende drie dagen. Het was er niet alleen over de koppen maar vooral over de tenten lopen maar dan toch nog een schoon plekske gevonden met zicht op de prachtige Zurichsee.
Zaterdag vriendin en supportster Leen afhalen aan de vlieghaven en de usual voorbereiding : registratie in het ironmandorp die zich op een kleine anderhalve kilometer van de camping situeerde, materiaal in orde brengen en nog een rustig ritje van 30km langs de Zurichsee. Doordat het een dag voor de wedstrijd was, zat een hele parcoursverkenning er niet meer in. Dan nog maar wat loszwemmen in de Zurichsee vlak voor de camping. Het water was vrij warm en besloot daarom ook om tijdens de wedstrijd met pak zonder mouwen te zwemmen.
´s Nachts had ik moeilijkheden om te slapen want iemand had het in zijn hoofd gehaald om zo´n hondertal meter van de camping een fuif te organiseren en er zat dus niets anders op om tussen de kerkklokslagen van 1, 2 en 3 uur door met de talloze oldies mee te zingen. ´s Morgens moesten er dan ook meerdere pogingen gedaan worden om me uit de tent te lokken. Rap nog een paar pannekoeken in de pan gegooid en wat brood met choco binnengespeeld en hop naar de start. Er was een aparte startzone voor de vrouwen maar deze leek me toch iets teveel naar links te liggen zodat ik besloot in de zone ernaast te starten. Het water was vrij vlak (wat een goede afwisseling was na de hoge golven in Almere en West-Australië). Buiten wat stompen en duwen die ik moest incasseren verliep het zwemmen vrij goed. Door het grote deelnemersveld (1503 mannen en vrouwen!) was het steeds wat wringen ter hoogte van de boeien. Ik haalde een zwemtijd van 1u en 7min wat mijn beste zwemtijd is tot nu toe tijdens een ironman. (12e in mijn categorie)
De wisselzone verliep vlot. Ik had als probeersel mijn schoenen al op mijn fiets gezet en had met 1min en 6sec dan ook de snelste wisseltijd in mijn categorie. Bij het fietsen had ik een goed gevoel. 3 rondes van 60km waarbij er telkens 1 lange helling van ongeveer 4 km en een iets kortere op het programma staan. Als slagroom op de taart de heartbreak hill, de kortste maar de pittigste helling waarbij je door een tunnel van joelende supporters fietst waardoor de pijn toch iets makkelijker verbeten wordt. Daarna steeds de beloning met een fikse afdaling waarbij achteraf op mijn fietscomputer een maximum snelheid van 79/km per uur werd geregistreerd. In totaal overbrug je 1440m hoogteverschil. De rest was plat en rond de Zurichsee. Met een fietstijd van 5u en 36 min kwam ik als 3e in mijn categorie en 22ste vrouw overall in de wisselzone. Hier een iets tragere wissel van 2 min 26 sec. Lopen ging in begin nogal moeizaam en had gevoel van oververhitting maar na een paar bekers water sloeg het intern koelingssysteem dan toch aan en kon er verder gegaan worden. Er stonden 4 toeren van 10km op het programma.
Toch overviel me al gauw een gevoel van futloosheid die me tijdens de hele marathon zou blijven achtervolgen. Achteraf bleek dat ik te weinig voeding had ingenomen tijdens het fietsen. Ook tijdens het lopen kreeg ik die gellekes die ik in een heupgordeltje mee had genomen met moeite en later helemaal niet meer binnen. Het klinkt raar maar had wel zin in een biefstuk friet, een smos met kaas of een pizza maar heb me moeten tevreden stellen met wat chips en brood ter hoogte van de bevoorradingsposten. De 2e en de 3e ronde liep ik slechts tegen HF 148 wat tijdens een lange afstand normaal HF 160 a 165 had moeten zijn maar enkele lieve gezichtjes langs de kant hielden me wel gaande. De laatste ronde heb ik al mijn energie toch nog even samengebundeld om me met een HF van160 naar de finish te begeven. Dit leverde me een looptijd van 4u07 en een eindtijd van 10u54 op. Dit is bijna 11/2u sneller dan op de ironman in West-Australië en 1u sneller dan in Almere. Ik eindigde daarmee 26ste vrouw overall en 5e in mijn categorie. Omdat er maar 2 slots naar Hawaï werden verloot in mijn categorie dacht ik daarop geen enkele kans te maken. Wim vertelde mij echter dat er buiten dat er atleten zijn die reeds gekwalificeerd zijn in een vroegere wedstrijd of een slot niet nemen, er ook soms slots over zijn in andere categorien (zoals bv categorie 60-65) die dan overgeheveld worden naar categorien met het grootste aantal deelnemers. Mijn categorie kreeg er dan ook eentje bij. Met mijn vijfde plaats kreeg ik deze derde slot. Zoals dat gaat bij kwalificaties voor Hawaï moet je direct het entreegeld voor de wedstrijd cash neertellen, wat zo´n 650CHF of 486USdollar bedraagt. Vermits ik dit niet voorhanden had heb ik dan ook een kwartiertje op het podium moeten ronddraaien terwijl men voor mij nog in allerijl het nodige geld in de Züricher Bank ging afhalen. De volgende in mijn categorie was dit echter niet ontgaan en kwam reeds vragen of ik wel zeker mijn slot zou nemen. Wat dacht je? Je weet nooit of je die kans nog wel ooit zal krijgen, of je misschien geplaagd zal worden door een blessure of je levensssituatie helemaal verandert enz…
Hier ook nog een pluimpje voor de vele andere Belgische atleten. Met 46 deelnemende landen had België met zijn 71 deelnemende atleten niet alleen het 7e grootste deelnemersveld maar stonden er liefst 7 Belgische atleten op het podium :
M18-24 : Harkopf Daniel 3e
M25-29 : Hélin Loïc 3e
M45-49 : Roskams Johan 1e
M50-54 : Meuser Christian 2e
M65-69 : Iwens Eli 1e
Professionals : Gerrit Schellens 3e en Lucky Berlage 8e
Met deze wedstrijd is ook het aantal Atriacers die reeds naar Hawaï zullen gaan verdubbeld. Buiten Peter Van Mol en Sam Ratajczak die zich beiden enkele weken geleden in Nice kwalificeerden terwijl ze samen over de finish liepen, haalde ook Jef Van Roosbroeck met zijn 13e plaats in cat M30-34 in Zurich een kwalificatie. Hopelijk wordt dit lijstje de komende maanden nog langer. We duimen alvast voor Ben Van Mol die binnen enkele weken in Klagenfurt zal starten.
Ook een danku en proficiat aan Atriacer Eric Van Rompay voor het leuke gezelschap op de camping en voor een prachtprestatie, volgende keer Hawaï!
En veel dank aan Heidi Veramme voor de goeie trainingsbegeleiding. Ik trainde dit jaar minder volume maar haalde wel veel betere resultaten.
