Het was verschrikkelijk warm in Antwerpen….
De Marc Herremans Classic was mijn eerste wederoptreden na de Ironman van Lanzarote. Jawel, af en toe laat ik het foto-toestel aan de kant en schiet ik zelf nog eens in actie.
De temperatuur was te vergelijken met die op Lanzarote, maar je went niet aan die temperatuur. Wanneer Sabine Hagedoren zegt dat je bij deze temperatuur beter binnen blijft en zou weinig mogelijk beweegt, doen triatleten een 70.3 (halve) triathlon.
Ik moet na een volledige triathlon altijd een paar weken bekomen. 3 weken heb ik nauwelijks getrained, dus een 3-tal weken geleden ben ik begonnen aan de voorbereiding. Een 2 weken stevig doortrainen, vooral op intensiteit, aangezien de basis na een Ironman in principe voldoende is. De laatste week was dan weer wat afbouwen om de batterij op te laden.
Om 12u stipt werden de 550 triatleten in gang geschoten voor een 1,9km lange zwemproef in het Galgenweel op Linkeroever. Een put waar het eigenlijk verboden is om te zwemmen omdat het water nogal groen-bruin is, maar voor triatleten maken ze deze ene keer een uitzondering 🙂
Met 550 is het in het begin een beetje wringen en duwen om je plaats te vinden, maar na enkele minuten was het veld wat uit elkaar getrokken en kon ik relatief zonder stoten verder zwemmen. Ik had de laatste weken maar 2 keer per week gezwommen, en de dag zou nog lang duren, dus doseren was de boodschap. Ik heb wel het vermoeden dat het geen 1,9km was, want ik had 30′ voorop gesteld en kwam na 25’30" al uit het sop.
Van aan de trapjes was het een 200m lopen naar de wisselzone. Vlug de wetsuit uit, de helm en fietsschoenen aan, en we waren vertrokken voor een 82km lange fietsproef (geen 90km zoals aangekondigd). Het traject ging van Linkeroever, door de Konijnenpijp en de oude haven, door de haven richting Berendrecht. De Konijnenpijp was even full-speed naar benenden. Wel een vies gevoel om uit het felle zonlicht en met een donker zonnebril plots een donkere tunnel in te duiken. Boven was het even opletten om geen brokken te rijden op de slecht liggende kasseien. De haven was, in tegenstelling tot het gigantisch aantal vrachtwagens tijdens de verkenning op woensdag, volledig verlaten. Op de gevaarlijke treinsporen na is het rustig rijden daar. Het meisje dat voor mij reed aan de achterkant van de Metropolis zal zich de sporen en het bijhorende harde asfalt, nog wel even herinneren 🙁
De wind was ondertussen fel aangewakkert, maar werkte voorlopig in ons voordeel. Mijn ploegmakker Tom Kuystermans kwam me na een 10-tal km voorbij gereden, maar ik pikte niet aan. Na 25km kwamen we aan in Berendrecht en stonden er 2 plaatselijke rondes van 18km op het menu. Aan het keerpunt kon ik inschatten dat er 3 andere WTT’ers op een paar 100m voor me zaten. In de 2e plaatselijke ronde bleek dat ook ploegmakker Bruno voor mij zat, maar hij had duidelijk problemen op fiets. Hij stond bijna stil. Bij het buitenrijden van Berendrecht was ik dus 4e WTT’er. Al snel had ik Wim Van Linden terug gepakt. De wind was in het terugkeren naar Antwerpen duidelijk in ons nadeel en blies keihard. Ik ben van nature een nogal krachtige fietser, en dat speelde hier wel in mijn voordeel. Op een 10km voor de wissel had ik ook Tom Kuystermans weer te pakken. Er ging een vloekje over zijn lippen 🙂
De laatste 5km reed ik Mieke Dupont voorbij. Zij was een beetje de moraal kwijt omdat ze wat fietsers moest laten wegrijden in het oprijden, en vond weer kracht om mij zelfs terug voorbij te vlammen. Ik heb op dat moment even de benen wat stil gehouden om vlot te wisselen naar het lopen.
Na 2u21’30" en een gemiddelde van 35,5km/h kwam ik tevreden aan de wisselzone.
Misschien had ik toch iets te hard gefietst, want de eerste 5km gingen niet goed. Ik voelde krampen in de hamstrings opkomen, maar door goed te doseren en ontspannen te lopen, kon ik de kramp nog net beheersen, maar het liep niet vlot. Tom kwam weer over me heen gelopen, en ook nu liet ik hem lopen en probeerde niet aan te pikken.
Pas aan de bevoorrading rond de 5km kreeg ik plots mijn 2e adem. Ik voelde me weer beter. Op het einde van de 3e ronde had ik Tom dan weer te pakken. Hij had zich wat mispakt en moest dus wat inleveren. De ervaring op lange afstand heeft geen windeieren gelegd. De laatste ronde was het afzien en begon ik weer op ‘t randje van krampen te lopen, maar de finish kwam nu echt wel heel dicht bij.
Na 4u29’17" kwam ik op de Grote Markt over de finish gelopen. De hitte had me echt wel volledig afgemat, maar dit was mijn beste 1/2e triathlon tot nu toe. Een 105e plaats en 2e WTTer. Ik ben zeer tevreden met het resultaat.
‘s Avonds was het ietsjes minder. Ik voelde me enorm slecht. Een paar pogingen om wat te eten of te drinken leidden tot protest van de maag. Pas om middernacht heb ik mijn eerste water en een yoghurtje kunnen binnen houden.
Maar intussen voel ik me weer kiplekker. Ik heb zelfs nauwelijks last van de spieren.
Hop naar de 1/3e Hageland Powertriathlon in Aarschot
