Hij ging de hele wereld over als kiteboarder, werd in 2011 en 2012 zelfs Wereldkampioen en weet dus wat het is om te leven als een topsporter. En ondanks dat Youri Zoon nog steeds actief is binnen de wereld van het kitesurfen – niet meer als topsporter overigens – heeft hij zijn hart inmiddels flink verpand aan een andere sport: triathlon. “De eerste keer dat ik aan een triathlon mee deed, wist ik meteen: ‘hier zit meer in’.”
Zoon vertelt het met de nuchterheid zoals alleen topsporters dan soms kunnen. Het is zonder bravoure, zonder enige vorm van opschepperij, maar wél met het bewustzijn dat er best veel uit de sport te halen valt. Hij droomt dan ook van grote wedstrijden, met name Long Distances en dan als hoogtepunt misschien wel eens het WK op Kona. “Op een gegeven moment werd ik te oud voor het kitesurfen: een sport die enorm belastend is voor je lijf. Ik deed veel World Cups, maar zag steeds vaker jonge gasten naast me staan op het podium. Gasten die aan het trappelen waren om de leiding over te nemen. Dat is ook het mooie aan sport: zo was ik zelf ook toen ik jong was. Op een gegeven moment stond er een ventje van 16 naast me. Toen wist ik: het wordt tijd om op te zouten.”
‘Constant het maximale uit jezelf halen’
Niet dat Zoon nu oud is, hij is pas 31, maar dus wel te oud om naar eigen zeggen op topniveau te kunnen presteren op een kiteboard. “Wat mij toen heel erg aansprak binnen de triathlonwereld, is het competitiegevoel. Je bent tijdens een wedstrijd continu met anderen bezig. Je kijkt voor je en je kijkt achter je. Je wordt constant gepusht om het maximale uit jezelf te halen.”
Vooral de trainingen zijn anders, zo legt Zoon uit. “Vier uur fietsen in zone 2, bijvoorbeeld. Dat is echt heel relaxed. Met kiten had ik dat nooit, dan ben je constant met je trucs bezig. Anderhalf uur piekbelasting en dan zat je training er weer op. De klappen op je knieën, schouders en rug zijn zo groot, dat je echt niet langer door kunt.”
‘Terugkijkend was dat een prima snelheid, maar nu is dat een trainingsritje’
Met een geleende fiets stond Zoon vervolgens aan de start van zijn eerste triathlon in Brouwersdam, inmiddels twee jaar geleden. Een tijdritfiets, maar omdat hij die houding en belasting helemaal niet gewend was, moest hij steeds uit het stuur. “Ik reed toen geloof ik 34 gemiddeld. Terugkijkend is dat helemaal prima, maar nu is dat het tempo dat past bij een trainingsritje. Ik heb best wel stappen gemaakt.”
‘Als ik geen ambassadeur was, had ik álsnog een Canyon gekocht’
Wat dat betreft is het voor Zoon dan ook zeer plezierig dat hij inmiddels een mooie samenwerking met Canyon heeft en hij de beschikking heeft over verschillende, gesponsorde fietsen. Zijn grote trots is zijn Canyon Speedmax CF 8 DISC, die binnen de volledig vernieuwde 2021-lijn van de Speedmax valt. “En weet je wat het is? Als ik geen ambassadeur van Canyon was, had ik zélf wel een Canyon gekocht. Dat is misschien niet heel slim om te zeggen, of wel?”, lacht hij. “Maar het is wel zo. Je moet alleen materiaal gebruiken waar je écht blij van wordt. Dat versterkt alleen maar je eigen prestaties. Dat was met kiten al zo en dat is met triathlon net zo goed het geval.”
Bij Canyon verbazen ze zich overigens regelmatig over Zoon, zo blijkt als Niels Amsterdam – marketing coördinator bij het fietsmerk – aan het woord komt. “Ik kite zelf ook, dus ik kende Youri al een klein beetje. Toen we eens een kopje koffie dronken om het over een samenwerking te hebben, klikte het meteen. De eerste keer dat hij onze fiets probeerde, deden we samen een ‘rustig’ ritje op de wegfiets: ik met mijn tong op de schoenen, hij constant pratend”, lacht hij.
‘Volgend jaar een hele’
Inmiddels wordt Zoon gecoacht en eigenlijk zou hij dit jaar zijn eerste LD doen, maar door corona werden de plannen enigszins gewijzigd. “Ironman 70.3 Westfriesland en Ironman 70.3 Maastricht staan nu op de planning. Misschien pak ik ook nog een race in het buitenland mee. Volgend jaar volgt dan een hele.”
‘Comfort vertaalt zich ook door naar het lopen’
Het fijnste aan zijn nieuwe Canyon Speedmax vindt Zoon in ieder geval het comfort. “De dikkere banden zorgen voor comfort en ook het frame dat veel meer solide aanvoelt. Daardoor fiets ik nu écht heel graag op dit model. De belasting voor mijn nek en rug zijn een stuk minder. Na een duurrit van 140 kilometer stap ik zonder last weer af. Natuurlijk vertaalt dat zich ook weer naar het lopen. Het is trouwens wel grappig: ik rijd op een gele Canyon en iedereen kijkt er naar. Als ik mensen inhaal, hoor ik soms alleen maar ‘zó’.”