De afgelopen week werden in India de militaire wereldspelen gestreden. Triahlon stond ook op het programma. Voor ons land stonden Frederik Van Lierde, Dennis Devriendt, Kjell Verleysen, Kurt Preem en Kevin Maggen aan de start. Frederik werd knap 5e, Dennis finishte 12e en Kjell moest door wat strubbelingen in het zwemmen de groep laten gaan en genoegen nemen met een 17e plaats. Kevin en Kurt kwamen ten val. Enkel Kurt kon zijn wedstrijd nog uitdoen.
Lees hier het verslag van de nr 17 : Kjell Verleysen
Onze Indische gastheren hebben een fantastische indruk nagelaten en deze spelen zullen dan ook te boek gaan als de beste ooit. Na een lange maar broodnodige aanloop konden we gisteren eindelijk doen waarvoor we hier waren: racen.
De omstandigheden waren niet echt ideaal te noemen, de start werd gegeven om 6.30 in de ochtend wat inhoud dat we om 3.30 konden opstaan om de broodnodige koolhydraten te eten. Op zich was het wel een verstandige beslissing want de hitte elke dag +/- 36 graden en de vochtigheidsgraad 88% waren loodzwaar om dragen. Een kort nachtje dus en slaapdronken werden we in colonne naar de start gevoerd.
Na een valse start werd het uiteindelijke schot gelost en weg waren we. Er stonden 80 atleten uit 21 naties aan de start en uiteraard had elk land zijn best mogelijke delegatie afgevaardigd dus de concurrentie was er er wel. Ik werd stevig gehinderd in de start door een atleet die me gewoon omver trok hierdoor miste ik de aansluiting met de goede zwemmers en zat ik ingesloten tot aan de eerste boei. Maar de kopgroep was gevlogen en ik kwam uiteindelijk aan land met ongeveer 25 seconden achterstand op de goede groep.
Mijn groep wou spijtig genoeg niet rijden en ondanks mijn vele aansporingen verloren we kostbare tijd tijdens het fietsonderdeel. Uiteindelijk bereikte we de wisselzone met ongeveer 2.30 min achterstand op de kopgroep van 26 atleten en kon ik beginnen aan mijn favoriet onderdeel: het lopen. Ik zat goed in mijn ritme en in deze hitte was het maar wachten tot ik de eerste lijken kon oprapen. Ik liep als een trein en zette waarschijnlijk een van de beste looptijden neer.
De laatste meters werden nog gekruid met een heftig sprint duel voor de 16e plaats dat ik spijtig genoeg verloor en dus 17e werd. Omdat ik zo dicht was opgeschoven( ik zat ongeveer 30sec van de top 10) en de tijden van de drie beste atleten per land werden opgeteld voor het landen klassement zaten we in strijd voor de bronzen medaille met Frankrijk.
Maar omdat op onbegrijpelijke manier de tijdregistratie was uitgevallen werden uitzonderlijk de plaatsen opgeteld en kwamen we bitterzoete ironie 1 punt tekort voor de bronzen plak. Normaal was het een seconden spel geweest en waren we bijna zeker van een medaille maar nu verliezen we de bronzen plak door technische problemen en dat is wel een zeer bittere pil.
Ikzelf ben ontgoocheld omdat 25 sec tijdens het zwemmen het verschil maken tussen top 3 of zoals nu 17e. Ik heb wat laten liggen en besef het steeds meer.
De laatste 2 races is mijn zwemmen een verhaal van net niet en dat frustreert enorm. Ik heb nooit rapper gelopen als dit jaar en als ik meeben doe ik altijd mee voor de mooie prijzen en nu zijn het troostprijzen. Maar mijn progressie is duidelijk zichtbaar en de echte top ligt voor het grijpen.
Nog 1 winter op het zwemmen werken en we zullen er staan.
We leven op hoop!
uitslag,
1. ferraro ITA
2. Vasiliev RUS
3. Gygilmayer AUT
4. Hofer ITA
5. Van Lierde BEL
6. Tutikin RUS
7. Hauss FR
8. De ponti ITA
9. Kirilev RUS
10. Sudri FR
12. Devriendt BEL
17. Verleysen BEL
landenklassement,
1. Italie
2. Rusland
3. Frankrijk (33 punten)
4. Belgie (34 punten)
Sportieve groet
Kjell
