Westrijdverslag van Thomas De Schutter over zijn debuut op de lange afstand in Keulen 226 afgelopen 1 september in een eindtijd van 8u47, 4de plaats overall.
A DREAM COMES TRUE
Eind 2007 ging ik in een zotte bui de uitdaging aan met enkele vrienden om samen deel te nemen aan de Ironman 70.3 van Antwerpen.
Om niet helemaal voorjaarsgroen aan de start te staan, nam ik vooraf nog deel aan een recreatieve kwarttriatlon in Wachtebeke om toch al wat die sfeer van zwemmen, fietsen en lopen te proeven.
Resultaat: sinds die wedstrijd heb ik mijn favoriete sport gevonden en deed ik de belofte aan mezelf om vóór mijn 30ste een volledige triatlon af te werken.
Na vervolgens een aantal jaren recreatief te trainen op gevoel, waarbij de conditie weliswaar gestaag in stijgende lijn ging, maar niet echt spectaculair, had ik een aantal kwart- en halve triatlons achter de rug met hier en daar een mooie ereplaats.
Het was echter hoog tijd om mijn belofte van enkele jaren voordien te gaan inlossen en dus ging ik in augustus/september 2012 op zoek naar een trainer die mij kon leren om efficiënter te trainen en vooral de nodige begeleiding kon bieden om een dergelijke zware uitdaging aan te gaan.
Via via kwam ik bij een (toenmalige) dorpsgenoot terecht: Stefaan Devliegere van Tritraining. Na een rustig fietsritje waarbij Stefaan mij zijn aanpak uit de doeken deed, besloot ik om ervoor te gaan en onder zijn begeleiding toe te leven naar die eerste volledige triatlon. Enkele weken later was er geen weg terug: Keulen zou mij ontvangen op 01 september 2013!
Op 1 oktober 2012 begon ik dan aan het avontuur. 11 maanden trainen met hoofdzakelijk één doel voor ogen: een volledige triatlon succesvol afwerken. Voor het eerst werkte ik met een schema, legde ik lactaattesten af, werd sportvoeding zorgvuldig bekeken, de fietspositie onder handen genomen, …
Ik voelde mij beter en professionelerworden nog voor het triatlonseizoen goed en wel was begonnen. Niet enkel het gevoel, maar ook de prestaties bevestigden dat de vorm in stijgende lijn was en ik ten opzichte van vorige jaren stevig progressie maakte: 14de in Lille (¼), 5de in Meer (¼) en 11de in Brugge (½).
Na een laatste stevige trainingsblok van 7 weken en de finale taperingweek was het dan eindelijk zover!
Samen met mijn vriendin Imke en mijn ouders op vrijdag vertrokken om rustig naar de wedstrijd toe te leven.
Zondagochtend, 3u30: opgestaan en zonder al te veel zenuwen de laatste voorbereidingen getroffen. Nog wat voedsel naar binnen gewerkt en dan richting start. Om 6u10 was alles gereed en kon het aftellen beginnen tot de start. Zwemmen was in de Fühlinger See, een roeibaan met helder water en boeien in het water zodat het zeer overzichtelijk was tijdens het zwemmen.
Om 7u vertrokken een 35-tal pro-atletenen 5 min. later was het dan aan ons, ongeveer 250 agegroupers.
Direct geprobeerd om na de start in het spoor te zitten van de goede zwemmers en na ongeveer 250m zonder veel trekken en duwen zat ik achteraan de 2de groep van een tiental atleten, voor ons nog een groepje van 4-5 man. Tot 1.900 m. geen probleem om het tempo te volgen, na het keerpunt ging de snelheid wat omhoog en kreeg ik het lastig om erbij te blijven. Ik zag dat het groepje ook wat verbrokkelde, maar al bij al was het enkel in de laatste 300m dat ik een paar meter moest laten. Uiteindelijk uit het water getrokken door een pak behulpzame handen en kreeg ik langs de kant te horen van Imke dat ik 57’ had gezwommen. Perfect op schema aangezien ik een tijd rond het uur voor ogen had.
Vervolgens op de fiets gesprongen om de 177km aan te vatten, het onderdeel waarvan ik toch het meest schrik had, niet in het minst omwille van de kans op materiaalpech. Ik probeerde er dan ook niet aan te denken dat iets fout zou lopen waardoor ik zou moeten opgeven… Aanvankelijk bijna geen wind, maar naarmate de wedstrijd vorderde, begon de wind wel wat op te steken zonder echt over zware omstandigheden te moeten praten. Na 70km hoofdzakelijk alleen te rijden, soms vroeg ik mij zelfs af of ik nog juist zat aangezien niet overal seingevers stonden, en hier en daar wat atleten in te halen, kwam er voor het eerst iemand uit de achtergrond voorbij.
Die werd voor de volgende 80 km. een ideaal mikpunt, al was een tussenversnelling soms wel nodig om hem nog in het zicht te houden. Ondertussen zag ik dat ik licht voor lag op het vooropgestelde gemiddelde van 36 km./u. hetgeen echt wel een mentale opsteker was. De laatste 30km begon ik wel wat last te krijgen van de onderrug, maar gelukkig waren die laatste kilometers met wind schuin in de rug zodat het tempo niet veel zakte. Uiteindelijk stapte ik van de fiets na iets minder dan 4u50, 2de tussendoel geslaagd! Bovendien kreeg ik via Imke bevestiging van mijn goede tijden toen ze mij toeriep dat er amper 10 fietsen in de wisselzone stonden. Op dat moment stond ik er niet te lang bij stil, maar het leek mij in elk geval een goed teken.
Bang wat die eerste loopmeters zouden brengen, was ik enorm verrast dat ik nog relatief vlot de eerste kilometers kon aanvatten en dit aan een strak tempo, zoals besproken door Stefaan. In een mum van tijd waren de eerste 10 km. achter de rug en zat ik nog steeds onder 4 min./km. Dit tempo kon ik echter niet langer volhouden en dus zakte het naar ongeveer 4’10” – 5’/km, maar ik merkte wel dat mijn snelheid nog hoger lag dan de atleten voor mij waardoor ik af en toe een pro-atleet inhaalde zonder nog altijd goed te beseffen op welke plaats ik lag. Vanaf km. 20 kreeg ik het echter knap lastig en begon ik richting 5’/km te gaan, maar een inzinking bleef uit en op km. 30 keek ik voor het eerst naar mijn totaal afgelegde tijd om in te schatten wat mijn eindtijd zou zijn. Een snelle rekensom maakte duidelijk dat een tijd onder 9 u. mogelijk was! Ik mocht echter niet teveel verzwakken dus trok ik met hernieuwde moed een 2 – 3 km. door aan een sneller tempo en na de 3de keer die ellendige wenteltrap te hebben beklommen, kon ik de laatste kilometer met een big smile op het gezicht afleggen richting finish waar ik vervolgens een super tijd van 8u47’35” achter mijn naam zag staan!!
YES, doel bereikt en hoe! Onbeschrijflijk zalig gevoel dat alle inspanningen van het voorbije jaar op slag doet vergeten.
Als extraatje vernam ik de dag erna dat mijn tijd goed was voor de 4° tijd overall, helemaal onverwacht!
Ik kan dan ook niet anders dan super tevreden zijn met dit resultaat waarvoor ik in de eerste plaats Stefaan moet bedanken voor zijn deskundige begeleiding, de vele tips, zijn ervaring die hij op een rustige manier deelt, de quasi continue beschikbaarheid voor vragen, uitleg, …
Thanks Coach! Ook mijn vriendin Imke heeft een belangrijk aandeel in dit resultaat. Zonder haar kon ik niet zonder zorgen de vele trainingen uitvoeren. Zij stelde mij geregeld gerust als ik twijfelde over mijn conditie en had een schijnbaar eindeloos geduld tijdens die 11 maanden voorbereiding!
Natuurlijk ook een grote dank u aan de aanwezige supporters die waren meegereisd!
Thomas
Bron: tritraining
